Jimin ağlayarak aşağı inerken kolundaki eli hissetti. Merdivenlerden hızla indi. Korkuyla elin sahibine bakınca bunun Jungkook olduğunu gördü. Gözlerindeki alev, Jimin'i yakıyordu. Korku ile değilde onun gibi kaşlarını çatarak gözlerinin içinr baktı.
"Sadece biraz beni dinlesen ne olur sanki. Benden çok herkesi dinliyorsun."
Jungkook hırlayarak kolunu daha çok sıktı.
"Sen. Nasıl. Bana. Arkanı. Dönersin."
Jimin ürkerse hızla kolunu çekti. Ve yüzüne yüzünü daha çok yaklaştırdı.
"Nasıl olduğunu öğrenmek ister misin?"
Geri çekildi ve imalı bir şekilde baktı.
"Işte tamamen böye Jeon Jungkook. Tamamen böyle."
Hızla arkasını dönüp koşmaya başladı. Kapıyı açıp hırsla koşmaya başladı. Nereye gideceğini veya ne yapacağını bilmiyordu. Sadece canından çok sevse bile canını yakan birinin yanında durmak istemiyordu. Kurallarının canı cehenneme. O olmadan kuralları işe yaramazdı.
Babacığını çok seviyordu. O da onu seviyordu belki. Ama yinede kaçacaktı. Kalbi durmaksızın atıyorken durdu. Yapamazdı. Dizleri üzerine yere düştü. Elleri ile yüzünü kapatırken acısısınada aşkınada kabul ettiği adamın onu almasını bekledi. Gözlerinden yaşlar gelirken ayağa kalktı. Arkasını döndüğü anda Jungkook'u görmesi bir oldu. Irkilip geriye iki adım attı. Junkook kolunu koparırcasına tuttunca geri çekmeye çalıştı.
"Bırak Jungkook bırak! Bırak lütfen! Yeter artık!"
Jungkook duyduğu sitemli ses ile tuttuğu kolu bıraktı. Jimin kolunu geri çekip ovdu. Kızarmıştı.
"Beni artık rahat bırak. En azından biraz dur lütfen. Nefes almama izin ver lütfen."
Başını eğip ağlamaya başladı. Ve onu saran ve kucaklayan kollar ile o da kolarını sardı. Jungkook'un kokusuyla uykuya daldı.
Vote: 50-100
Paslanmışım dostlar kusuruma bakmayın uzun yazamadım. Sınav sağ olsun.
