Yeni bölüm.
Umarım beğenirsiniz...
"Bendis Kerimoğlu ve Efdâl Sunguzeş, projeyi beraber yapıcaksınız."
Dönüp ona baktığımda etrafa meraklı gözler ile bakıyordu.
Belliki beni arıyordu...
Kapşonumu kafama geçirip, oturduğum yere biraz daha gömüldüm.
Adımı bile bilmeyen bir kızı neden sevmiş olabilirdim ki?
Dönüp durun düşüncelerimin ardından, omzuma bir el dokundu.
"Efdâl sen olmalısın, umarım fiziğin iyidir." Dedi.
"Evet. İyidir." Dedim. Zar zor çıkan sesimle.
Sakin ol...
"Buna sevindim. Ha, bu arada ailen kız bekliyorlardı galiba."
"Hayır Efdâl erkek ismidir." Dedim.
"Bilmiyordum" dedi.
Ben de sanki onu ezercesine "Bilmeni beklemiyordum zaten" dedim.
Yürek yemiş olamalıyım.
Bu cümlenin ardından konferans salonundan uzaklaştı, zaten çoğu öğrencide çıkmıştı.
Ben de kafa dağıtmak için kantine doğru indim. Çok kaba davrandım galiba, cidden her neyse...
Ağır adımlarla yürürken üzerimde sıcak bir sıvı hissetmem bir oldu. Neydi bu, neden yanıyorum ben?
"Çok özür dilerim. Cidden o kadar özür dilerim ki. Ben yanlışlıkla çarptım cidden çok pardon."
Karşımda, onu affetmem için yalvaran birisi vardı. Karşılık vermem gerekiyordu öyle değil mi?
"Sorun değil." Deyip, tekrar ağır adımlarla yürümeye başladım. O biri arkamdan şaşkınlık ile bakıyordu. Ee, üstüne kaynar bir şey dökülen birinin tepki vermesi gerekiyor du öyle değil mi? Ama almaçlarım bana zıt davranıyorlardı. Kendimi dünyadan soyutlanmış ve uyuşmuş gibi hissediyordum. Flakka bile benim enjektörümden daha az etki yapardı. Cidden iyi değildim.
Son derse kadar soyutlanmış bir şekilde gezdim. Sonrası ise servise binmek oldu.
Evdekiler gündüz olmazlardı. Bu yüzden anahtarı takıp içeriye girdim. Kimseyle konuşcak halim yoktu. Bu faslı es geçerek, odama yöneldim. Bu gece neler yapabilirim düşünmek istedim. Ama yine sonu hüsranla bitti.
Camımdan giren rüzgar beni es geçip defterime yöneldi.
Sanki bana acı çektiricekmiş gibi defterin sayfalarını sert sert çevirdi. Amacını ulaşıyor muydu?
Kesinlikle...
Bana eski anıları, eski hayal kırıklıklarını gösteriyordu adeta, yavaş yavaş acı vere vere çevirdi. O soluk şiir defterimin sayfalarını. Neden yapıyordu bunu bana? Gözümden düşen iki damla yaşa engel olamadım.
Ne kadar da salaktım. O kadar derdim varken. Rügarın bana acı çektirmesine düşmüştüm. Ama en azından bu bana diğerlerinden daha az acı verirdi.
Kendimi toparlayıp, telefonumu elime aldım. Bir sayfam vardı. Orada kendi hikayelerimi paylaşırdım. Kontrol etmek için girdiğimde. Bir bildirimim vardı. Bunun mesaj kutusundan olması şaşırtıcıydı. Merakıma yeni düşüp, mesaj kutusuna tıkladım.
Konglo_nihdenmera. Vaov, ne garip bir kullanıcı adı. Mesaja tıkladım.
Konglo_nihdenmera= Bendis' i sevmen artık seni de beni de yormuyor mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Versitol( Kum'dan Ruhlar)
Romance"Rahatsız etme, dedim." "Çıktım gittim..." "Yanıma gelme, dedim." "Uzaklaştım..." "Kalbim acıyor, dedim." "Yardım ettim..." "Defol, dedim." "Bekledim..." Bu sefer "Neden bekledin?" Dedi. "Her yanlışın içinde bir doğru vardır." Dedim. Anlamadı. Anlat...
