acı son

1.BÖLÜM

Sabahın erken saatleriyydi. Ilk defa bu kadar erken uyanmıştIm. Hastalığım sebebiyle ilaç saatlerim vardı. Evet ben hastayım, ve hastalığım ölümcül denecek kadar tehlikeliydi. Ben "kanserdim" ve bunu annemden başka kimse bilmiyordu. Ne arkadaşlarım ne de başka biri. Ilaç saatimi geçirmemek için hızlı adımlarla mutfağa ilerledim. Hizmetçimiz ayça ablaya günaydın diyerek suyumu alıp odama ilerledim. Ve ilacımı alıp şu yardımi ile zoraki bir şekilde yuttum. Cidden bu ilacın tadından nefret ediyorum. İlacimi içtikten sonra üstümü değiştirdim siyah bir kot pantolon üstüne ise beyaz salaş bir t-shirt giydim. Saçlarımı maşa yardımı ile biraz düzelttim ve çantamı alıp söförümüz kemal amcayla yola çıktık. Ben lise son sınıftım yani 18 yaşındaydım. Bu sene son senem olduğu ve sınava gireceğim için kendimi hep derslerime vermiştim. Ve sonunda okula varabilmiştik. Kemal amcaya veda edip arabadan indim. Okulumuz yani "özel bilim koleji" nefret ediyorum okulundan hayır o zengin çocukları gibi kolej bebesi falan değildim. Annem sırf kolejde oku dediği için burs kazanıp bu okula gelmiştim. Ve bu okulu hiç sevmiyodum. Tabi birşey hariç benim en yakın arkadaşım, kardeşim dediğim kişi bu okyldaydi. Bahar en yakın arkadaşım ve o bile hastaliğimi bilmiyordu. Çünkü ben istemiyordum. Ama tabiki de Bahar'a kendimden çok güveniyordum. Bu düşüncelerden beni çekip alan yine çok sevgili arkadaşım Bahar'ın sesiydi.
"Afraa kanka seni çok özledim!" Dedi her zamanki bitmek tükenmek bilmeyen neşesiyle.
"Baharım bende seni çok özledim!" Dedim bende onun kadar neşeli çıkarmaya Çalıştığım sesimle.
Bahar bugün birşeyler yapalım kafamızı dagitiriz
Bilemedim ki yaparmiyiz
Yaparız merak etme
Tamam anlaştık yürüdüm ve kemal amcayi bekledim geldi bizim arabaya yolda giderken uzun uzun düşündüm baharı üzmek istemiyordum ama annemin izin vermiyeceginide biliyordum hastallandigimdan beri resmen ozgurlugumu kısıtladı hicbirsey izin vermiyordu eve geldim kemal amcaya saol görüşürüz deyip eve girdim odama geçtim ve yine uzun uzun düşündüm bahara soyliyemezdim üzülmesini istemiyordum en iyisi anneme karşı konusmakti adamdan ciktim anneme seninle bir mevzu konuşacak anne dedim annem hayırdır kızım dusundugum herşeyi anneme ilettim annem üzüldü sonra tm anne üzülme sende haklısın gitmiycem merak etme baharı aradım bahara ilk defa yalan söyleyecektim soylemek istemiyordum ama başka çarem yoktu ya annem üzülecek yada bahar aradım baharı kendisininde işi varmış zaten akşam yemeğini yemem için annem çağırdı oturup yedik yatağa geçtim