acı son

2. BÖLÜM

Sabah oldu alarm çalıyordu okula gitme zamanıydı hemen kalktım ellerimi yüzümü yikadim elbiselerimi giydim ve kahvaltima oturdum babamı görmüştüm çok sevinmiştim sarıldık ama babam hala hastalığımi bilmiyordu neyse kahvaltimi bitirdim ve kemal amcayla yola çıktım okula yetiştim zil çalmıştı geç kalmistim hemen derse kostum kapıyı çaldım ve öğretmenim herkesin önünde kızdı çok utandım öğretmenim :şimdi geç yerine birdaha gormiycem tamam dedim utancimdan suratim kip kırmizi oldu baharin yanına oturdum bahar üzülme bu senin hatan değil derse devam ettik ilk dersimiz matematikti deftere birsürü şey yazdık bunye artık almıyordu çok yorulmustum üstüne öğretmen kizinca basım agirdi birkaç saat sonra basım agirmadi durmustu tenefuse çıktık kantinde doğru yürüdük baharla geldik bahar istediklerini aldı sıra bana geldi evden acele bir şekilde çıktığım için para almayı unutmuştum
Neyseki durumu fark eden bbahar bana aç kalmamam için yemek ismarlamisti ona teşekkür ettim ve yemeğimizi yiyip sınıfa geçtik. Herkes yerlerine geçti. Ders kimyaydı. Sevdiğim bir dersti. Hoca soru falan çozdürdü. Neyseki okul sonunda çıkış ziliyle sonlandı. Çantamı toplayıp ağır adımlarla çıkış kapısına yürüdüm. Başım sabahtan beri endişe verecek derecede ağriyordu. Kemal amcaya selam verip arabaya bindim. Eve yetişene kadar baş ağrısı dinmek bilmemişti. Nihayet eve vardık. Hemen seri adımlarla odama ciktim. Çekmecemden ilaçlarımı alıp su olmadan seri bir şekilde yuttum. Bugün cidden çok yorulmustum. Bir duş iyi gelebilirdi. Kıyafetlerimi çıkarıp duşa girdim. Uzun bir duşun ardından pijamalarimi giyindim. Verilen ödevleri yaptım. Ve birkaç sayfa kitap okuduktan sonra göz kapakllarimin ağırlaştığını hissettim. Ve kendimi uykunun derinliklere bıraktım.

Arkadaşlar yazım yanlışları varsa çok özür dilerim. Hikayemi beğeniyor musunuz? Vote ve yorum lütfen bu arada