Nefsini Öldür

Bölüm 13

Karşılıklı sevenlerde ağlar mı?Elbette ağlar dediğinizi duyar gibiyim.
Bu bölüm karşılıklı sevip gözyaşları yastığını ıslatanlar,helal sevenler,sevdasını kalbine gömenler için olsun.Ve tabiki hayatına yön vermeyi düşünen tüm kardeşlerim için.

***

Hoşça ve sağlıcakla kalın😌

***

Geceler gündüzleri kovaladı,gündüzler de geceleri.Her gece;bitmek bilmeyen bir günün hüzünlerini taşıyan en büyük yalnızlık.
Sabahın erken ışıklarında uyanmak nedir bilmezdi kimileri.Çünkü onlar sabahın en erken ışıklarıyla kapatırdı gözkapaklarını.Gözleri uyumak için değil ağlamak içindi sanki.Geceler bir sır,karanlıklar gözyaşının dostu..
Uyumak unuttururdu herşeyi belki ama ben unutmak istemiyordum.Aksine hatırladıkça içime çekesim gelsin hayallerimdeki nefesini,düşündükçe izleyesim güzel gözlerini.Sevdikçe seveyim kalbimdeki kalbini.Gizleneyim kalp sokağının köşebaşında,körebe oynuyormuşçasına.Sımsıkı kapatsın gözlerini helal perdesi.Sen beni helal sev,ben hayalimdeki seni gizlice izlemeye de razıyım..Şu hayaller de olmasa,nasıl dayanılır bu hasrete diyordum içimden.Her düşüncemin içi sen kaplıydı sanki.
Kalbimde kazılı öyle bir kelime vardı ki her hecesinde sanki bir kütüphane dolusu kitap,her harfinde bir kitaplık dolusu sen..Okumakla bitiremediğim,yaşamakla yetinemediğim ve anlatmakla bitiremediğim..
Bir kitap bir hikayeyi anlatmakta yeterliydi belki ama,bizi anlatmak bir ömre sığmıyordu.Tüm tehlikeleri göze almak nedir daha iyi anlamıştım."Risk nedir?"diye sorulduğunda boş kağıt veren öğrenci gibi..Risk;tüm kötü ihtimallere rağmen pes etmemenin adıydı.Düşeceğini bilerek koşmak,ağlayacağını bilerek sevmekti.Ve hayatı anlamlı kılan şey;huzurun gelmesini beklemek yerine,gittiğin heryere huzuru taşımak,mutsuz olan bir insana umudu götürmek;güzel bir duyguda yer almaktı.Çaresiz kaldığımda tek sığındığım önce en Sevgili,sonrasında çaresi tükenmiş birine taşıdığım umutlar olurdu.Ektiğin kadardı dalından kopardığın her bir meyve.En sevdiğin tohumu sevgiyle toprağa kavuşturursan birgün,bir tohum seni kocaman bir ağaca kavuştururdu.Kopardığın her bir tanesinde tadı damağında kalan o meyve,ekerken ettiğin bir tebessüm için vefa gösterirdi.Ahde vefa işte tam olarak buydu.Bir adımına gelinen binlerce adım..Bir tebessüme karşılık gelen bir mevsimlik gülümseyiş.Daha çok Sevgili'yi razı etmenin karşılığında kazanabileceğin uçsuz bucaksız bir cennetti.Bir insan kalbini güldürebiliyorsa,tüm güzellikler ardı sıra gelirdi.

"Benimde kalbime sen geldin ve hayatım bir gökkuşağına büründü.Hayatın tüm güzelliklerini getirdi bana kartal gibi keskin bakışların.Ben en çok kalbindeki merhameti,temizliği,çocukluğu ve masumluğu sevdim.Kısacası ben seni hiç bitmeyeceğine inandığım çocukluğunla sevdim..
Hep planlar üzerine kurulu olan hayatım,ânı yaşamak ile yer değişti gelişinle.İyiki geldin parçam..Hoşgeldin.."

Bir ülkede doğarken diğer bir ülkede batan güneşin durumu gibiydi içimde yaşanan duygular.Kalbime sen doğuyordun ve ben ,yavaş yavaş günahın içine batıyordum.Gözlerine ne zaman baksam haram bir sevda işleniyordu yüreğime nakış nakış.Her ilmeğinde masum görünen bir kirlilik,her zerresinde nefsin ayak izleri..Ne zaman ki sesini duysam kalbim heyecanla değilde sanki heyecan kalbimle atıyordu.Bir gülümseyişiyle,sanki dünya gülüyordu.
Aynaya her baktığında kendini değilde onu görmek.Adeta iki ruhun bir bedende can bulmasıydı..
***
Hayat her zaman birşeylere hasret bırakandı bizi.Ne zaman bir özlem sona erse diğeri hemen ardından başlamaz mıydı?En basiti bizi kar tanelerine hasret bırakan güneş ve aydınlığa hasret bırakan kış olabilir mi?Taa kendisi..
Her vuslat yeni bir hasretin habercisiydi oysa.Her hasret de bilinmez bir bekleyişin en hazin sonu..Özlem duyduğumuz herşey bakıpta göremediğimiz bir duvar arkasıydı tıpkı.Ya da bir dağın ardı..Gidilemeyen,ya da gidilipte görülemeyen bir dağ;dokunamadığın,ya da dokunupta hissedemediğin bir duvar..Bir yandan da savaşılmadan kazanılmayan bir zaferdi.Kazanmakta vardı benim savaşımda,kaybetmekte.Kaybetmeyi göze almadan kazanmaksa imkansız gibi birşeydi.Ben,kaybetmekten korkarken kazanacağımı ümit ettim hep..Ve ben...Savaşmayı seçtim..
Belki her imkansızın da bir imkanı vardı..Belkide her imkansız sanılan askında bir mümkündü..Çile çekmeden yaşamaksa belki bir hiç..
Öyleyse öyle bir insan sevmelisin ki kardeşim;gönlünde seni öyle bir taşımalı ki,çektiğin çileye değsin!Görmeden,duymadan ve bilmeden sevmeli seni.Karşılıksız,iadesiz ve beklentisiz..
Kovsanda onu kalbinden ve ömründen gitmemeli,gidememeli asla.Uzaktan da olsa sana ait kalmalı.Yalnızca sana ait..Seni ateşe atmayı değilde cennete taşımayı,haramlarla sevmeyi değilde helal sevmeyi seçmeli
Seni kırmaktan,incitmekten ve üzmekten öyle bir çekinmeli ki,kıyamadığı gözyaşlarınla
HERŞEYİN OLMALI...