Piper

11

I got mad.

Like really mad.

It was the first time i got so angry about something that I actually smash my face with the palm of my hands and screamed in frustration.

Inaamin ko naman na wala akong ibang sisisihin kung bakit ba ako nagalit ng ganito, pero the thing is, Piper was partially at fault dahil she pushed the right buttons to make me shout at her.

Ang sama ng pakiramdam ko. Hinding hindi ko pa nagagawang sigawan ang ibang tao.

Dad taught me the technique na whenever i feel like blowing up in anger, magbilang muna daw ako hanggang ten at isa isahin ang dahilan kung bakit ba ako nagagalit.

It works pretty well for me at masasabi ko naman that I'm perfectly a calm person.

But i wasn't in that particular moment. 

I was so frustrated, tired even, lalo na at kaharap ko yung taong responsable kung bakit na ako nagkaka ganito.

It all started one morning. Busy lahat ng students ng school namin dahil may upcoming event na magaganap sa school namin kinabukasan. Everyone was so busy preparing for the event kasi para siyang acquaintance party para sa mga transferees ng mga Grade 7 students.

And because I'm one of the ranking students, inasahan kami ng mga teachers na tumulong lahat sa mga kailangan gawin para maging perfect lang ang event na idadaos.

Ito yung mga oras kung saan nagkaka isa ang bawat klase para magampanan ang mga duties na ibinibigay sakanila. Nakakatuwa ngang tignan yung mga classmates ko na nagtutulungan at nagkukusa sa mga bagay bagay na dapat gawin namin.

Pag may free time naman ako tinitignan ko kung ano na ang nangyayari sa mga ibang section. Pumunta agad ako sa classroom ni na Piper to see how things are going with their class.

Sila ata ang in-charge sa Dating booth. Dahil nag dedecorate ang mga classmates niya ng mga generic designs pare sa ganung klaseng booth. Hinanap ko si Piper or Timothy sa loob pero mukhang wala sila dun. Nagpunta din ako sa cafeteria pero there were no signs of them there too.

Nakita ko naman si Gab together with his friends huddled together in their table. Tumingin sila sakin lahat, lalo na si Gab, pero tinanggal agad nila ang tingin nila sakin at patuloy na naguusap.

Akala ko ay magiging monotonous ang mangyayari sa araw na yun. Ngunit nagkakamali ako dahil sa kagagawan ni Piper ay nakaranas ako ng isang araw kung saan natest ang aking pasensya.

Abala ako sa pagaasikaso sa classroom namin. Kasama ko yung mga fellow ranking students at pupunta pa kami sa may faculty para ipa check sa teacher namin kung okay lang ba yung program na ginawa ng aming class president.

May tumawag sakin na na classmate ko dahil may naghahanap daw sakin.

I excused myself and went to see who it was pero nabigla na lang ako ng bigla akong iblindfold ng tatlong tao at hinawakan ako sa magkabilang braso ko. I have no idea where they are taking me pero pagkaalis ng blindfold sakin at nang pinaupo nila ako.

I realized that i was in Piper's class.

My heart palpitated like crazy. Ano ba naman kasi ang gagawin ko sa classroom ni na Piper di ba?

Maraming naka decorate na heart shape cutouts sa paligid at may romantic songs na pinapatunog sa background. Yung ibang tables naman na kung saan uupo yung mga ibang customers ng dating booth ay nakatabi sa may gilid at isang table lang ang natira sa gitna kung saan ako naka puwesto.

Piper's classmates were smiling at me and one of them approached and gave me a bouquet of flowers.

Kinikilig ako. Para ba akong hibang na naghihintay sa taong gusto kong makita. Gusto ko siyang pasalamatan sa effort niyang ito dahil, frankly, ito yung pinaka malaking bagay na nagawa ng isang tao para sakin.