Her Solution

Κεφάλαιο 1.

Συνηθισμένη μέρα.

Όπως όλες..

Μίζερη και βαρετή.

Εγώ, μόνος μου στο τελευταίο θρανίο, σε μια σχολική αίθουσα, να παρατηρώ τους δείκτες του ρολογιού να παίζουν και παράλληλα εκείνη.

Αυτο ήταν πάντα για εμενα.

Μία παρατήρηση.

Όχι ομως μια ασήμαντη παρατήρηση.

Ήταν σαν μια παρατήρηση ενός φαινομένου που θα άλλαζε την ζωή ενός επιστήμονα.

Αυτό έκανε και η Λέισι Κόρτερ.

Μου άλλαξε τη ζωή από την ώρα που μπήκε ντροπαλά μέσα στη τάξη.

Και από μια ντροπαλή κοπέλα, εξελίχθηκε η βασίλισσα του σχολείου.

Και όχι, δεν είναι η κοπέλα που θα γίνει υποχείριο της βούλησης του ανδρικού φύλου.

Έγινε απλά γιατί της άξιζε.

Εννοώ... έχει τα πάντα. Ομορφιά, σώμα, χιούμορ, λατρεία στη μουσική κάθε είδους, εξυπνάδα...

Θα μπορούσε στα μάτια μου να χαρακτηριστεί ως η ιδανική κοπέλα.

Και εγώ κάπου ανάμεσα στο πλήθος να την παρατηρώ και να την θαυμάζω.

Και τώρα...στην τάξη καθισμένη στην άβολη ξύλινη καρέκλα, με τα κάστανα μαλλιά της σε έναν πρόχειρο κότσο και τα γαλάζια μεγάλα της ματιά να κοιτούν με δέος τους δείκτες του ρολογιού να προσπαθούν να φτάσουν τον τελικό τους στόχο και να έρθει η ώρα που το κουδούνι θα χτυπήσει ώστε να σχολάσουμε.

Και εν τέλει αυτό συμβαίνει.

Την βλέπω να τοποθετεί βιαστικά τα βιβλία στην τσάντα της και βγαίνει από την τάξη.

Δε ρίχνει βλέμμα σε κανέναν.

Χαιρετάει μόνο όσους το κάνουν.

Και με γρήγορα βήματα πλησιάζει την παρέα της.

Την δημοφιλέστερη του σχολείου.

Κι όμως με την Λεϊσι μιλούσαμε κάποτε...

Πριν αποκτήσει την ανώτερη κοινωνική τάξη στο χώρο του σχολείου.

Πριν αρχίσω να αποτελώ ένα ακόμα ασήμαντο άτομο στη ζωή της.

Αλλά την καταλαβαίνω..

Έχει την τέλεια ζωή.

Κι εγώ την πιο απλή και μίζερη.

Όμως, δεν παύω καθε μέρα να την ερωτεύομαι όλο και πιο πολυ.

Φυσικά ποτέ δεν τολμώ να της το πω.

Γιατί ο καθένας φοβάται την απόρριψη.

Γιατί η απόρριψη είναι ο φόβος και ο τρόμος κάθε ανθρώπου.

Βλέπω τους δύο κολλητούς μου να έρχονται προς το μέρος μου.

Αρχικά κάνουμε την γνωστή χειραψία με τον Τζακ κ έπειτα επαναλαμβάνουμε την ίδια κ με τον Μάικ.

Είναι σαν αδέλφια μου.

Πάντα με υποστηρίζουν. Σε όλες μου τις επιλογές.

Ξέρουν τα πάντα για την Λέισι.

Κάθε φορά που πιάνουν το βλέμμα μου να την παρακολουθεί κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε να μου κινήσουν το ενδιαφέρον για κάτι άλλο.

Προσπαθούν να με κάνουν να την ξεπεράσω, όπως ξεπερνά ο καθένας έναν έρωτα ο οποίος ποτέ δεν έβγαλε κάπου και συνεχίζει τη ζωή του.

Όμως είναι αδύνατο.

Γιατί εγώ δεν θέλω.

Δεν θέλω να την ξεχάσω.

Δεν θέλω να προχωρήσω.

Όσο κλισέ και ανιαρό ακούγεται, εγώ εξαρτόμαι από αυτό το κόλλημα.

Κι όμως, όσο περισσότερο την παρατηρώ πάντα μου έρχεται η ιδέα στο μυαλό ότι δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένη.

Ότι κάτι της λείπει.

Αλλά τι λέω;

Τίποτα δεν της λείπει.

Τα έχει όλα.

Ίσως εγώ λείπω απο το πλάι της.

Και ίσως αρχίζω να ζηλεύω τον Πάτρικ.

Ήμουν χαρούμενος για εκείνον.

Κατάφερε να την φέρει δίπλα του και να τον προτρέψει να την φωνάζει κοπέλα του, κάτι για το οποίο εγώ δεν το κατάφερα.

Ίσως γι' αυτό να νομίζω ότι κάτι έχει.

Γιατί θέλω να πιστεύω ότι χωρίς εμένα νιώθει μόνη.

Όμως μπορεί να νιώσει μόνη της, ενώ όλοι την περιβάλλουν;

----------------------------------------------------------------

Γεια σας μικρές μου αγάπες!!!

Σας αρέσει η αρχή;

Πάντως σας ξεκαθαρίζω ότι δεν έχει σχέση με μπαντ μποϊζ ή μπαντ γκερλς που γνωρίζουν το φυτό κ γίνονται κουτάβια..

Θα έχει άλλη εξέλιξη το στορυ

Μείνετε συντονισμένοι λοβς

Μέχρι το επομενοοοοο

Byeeeeeee

-Stav