Her Solution

Κεφάλαιο 4.

Κλαίει...

Κρατάει ένα μπουκάλι κρασί.

Είναι μεθυσμένη.

Πίνει κάθε λεπτό κ από μια γουλιά, σα να θέλει να πνίξει τον πόνο της.

Και κάθεται πάνω στα παλτό για να είναι ζεστά. Την παρατηρώ εδώ και ώρα.

Έχει κάτσει έτσι λες κ περιμένει κάποιον να μπει στο δωμάτιο και να του πει τον πόνο της.

Δεν με έχει παρατηρήσει εδώ κ ώρα, ώσπου τελικά το κάνει.

Είμαι το τυχερό άτομο που δέχτηκα να την ακούσω και είμαι εντελώς ασήμαντος για εκείνη.

Δεν κάνω κίνηση.

Για την ακρίβεια μένω στο ίδιο σημείο ακίνητος για πάνω από 5 λεπτά.

Δεν φαίνεται όμως να την επηρεάζει αυτό.

Φαίνεται πως της αρέσει.

"Ελα κάτσε" λέει με ένα πικρό χαμόγελο και μου δείχνει μια κενή πολυθρόνα δίπλα της.

Την υπακούω. Το κάνω. Πλησιάζω και κάθομαι.

"Είναι δύσκολο." Σπάει τη σιωπή

"Τι πράγμα?"

"Το να ξεχάσεις" απαντά

"Αν είναι λέει..." Σκέφτομαι φωναχτά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα για πιο θέμα μιλούσε. Αλλά η διαπίστωση της είναι από τις πιο σωστές σε αυτή την περίπτωση. Εξάλλου έχει αποδειχθεί πολλές φορές πως οι διαπιστώσεις της δεν είναι ποτέ τυχαίες, ούτε λανθασμένες.

Είναι πράγματι δύσκολο να ξεχάσεις. Πόσο μάλλον να ξεχάσεις κάτι για το οποίο πέρασες εμπειρίες ζωής.

Αν το καλοσκεφτεί κάνεις, μπορεί όντως να μην ήξερα για πιο θέμα μιλούσε αλλά και πάλι, για ακόμα μια φορά την καταλάβαινα.

"Δεν αντέχω άλλο" σκέφτεται κ μάλλον μέσα στις σκέψεις της δεν καταλαβαίνει ότι το φώναξε.

"Ξέρεις, ο Πάτρικ. Να πάει να πηδηχτει.." Δεν απαντώ. Προτιμώ να μην το κάνω.

"Ουπς λάθος, το έκανε ήδη..." Λέει περιπαιχτικά και γελάει μέσα στη στεναχώρια της.

"Τι εννοείς;" Ρωτάω μπερδεμένος

Πώς μπόρεσε να κάνει τέτοια μαλακία;

"Πήγε κ πηδήχτηκε με την Εμμα. Φίλε με αυτήν; Επειδή δεν ήμουν έτοιμη κ αυτός είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα, επέλεξε να πηδηχτεί με την μεγαλύτερη τσουλα του σχολείου;"