Her Solution

Κεφάλαιο 2.

Είναι πρώτη ώρα.

Δεν είναι εδώ...δεν ήρθε σήμερα..

Λογικά κοπάνα.

Αλλά δεν το συνηθίζει.

Φυσικά η Λέισι Κόρτερ ειναι απρόβλεπτη. Είναι ελεύθερο πνεύμα.

Και αφού χτυπήσει το κουδούνι και βγω από την τάξη, βλέπω τους κολλητούς μου να έρχονται.

"Τι λέει αδερφέ; Άργησες σήμερα, δέκα λεπτά σε περιμέναμε" λέει αστειευόμενα ο Μάικ

"Σόρρυ φίλε, απλά....να ξερεις π-"

"Πέρασες έξω από το σπίτι της για να την δεις από το παράθυρο να ετοιμάζεται, όπως κάνεις κάθε φορά" λένε με μια φωνή κ οι δύο

"Φίλε έχεις ερωτευτεί ότι φανταστικές πως θα μπορούσες να είναι... εννοώ κοίτα! Της φέρθηκες σα να ήταν χρυσάφι ή πολύτιμος λίθος ή κάτι τέτοιο -ξέρεις δεν είμαι πολύ καλός στις παρομοιώσεις- αλλά εκείνη βλέπεις ότι δεν ενδιαφέρεται...φίλε γιατί δεν το παρατάς; Δεν σου κάνει καλό.." αντιλέγει ο Τζακ.

Το θέμα είναι όμως ότι δεν μπορούν να καταλάβουν.

Δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντική είναι για εμένα...

Από τότε..

Από τότε που με θεωρούσε κολλητό της και μου έλεγε τις ιστορίες από το παλιό της σχολείο!

Από τότε που μου περιέγραφε τα αγόρια του γυμνασίου, πόσοι της είχαν προτείνει να τα φτιάξουν κ εκείνη τους έλεγε όχι, γιατί δεν ήταν έτοιμη.

Από τότε που μου άνοιγε την καρδιά της...

Μέχρι που έπαψε να το κάνει.

Βρήκε άλλη, καλύτερη παρέα από τη δική μου.

Μεγαλύτερη.

Δημοφιλέστερη.

Δεν με έκανε πέρα αμέσως όμως..

Αλλά σιγά σιγά χανόμασταν.

Εκείνη περνούσε περισσότερες ώρες μαζί τους

Και στα πάρτυ τους δεν πήγαινα

Με καλούσαν μα δεν πήγαινα και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω το γιατί!

Εννοώ..τώρα θα πήγαινα και χωρίς να με καλέσουν μόνο και μόνο για να την δω.

Να την δω να διασκεδάζει.

"Φίλε που χάθηκες πάλι; Τέλος πάντων αύριο ο Πάτρικ κάνει πάρτυ και ως συνήθως μας έχει καλέσει, ασχέτως αν εσένα κάθε φορά σε πονάει ο βασιλικός σου κώλος και βαριέσαι να έρθεις..αυτό όμως θα είναι ΤΟ πάρτυ. Είναι ο βασιλιάς των πάρτυ αύριο! Και εσύ αδερφέ θα έρθεις!" Φωνάζει μέσα στο αυτί μου ο Τζακ και μαζί με τον Μάικ πηδούν πάνω κάτω σαν τα κατσίκια

"Αμ..δεν ξέρω αύριο έχω..." κάνω να βρω δικαιολογία ώστε να μην πάω όμως δεν έχω την παραμικρή ιδέα.

"Είδες φίλε; Δεν έχεις τίποτα αυριο, οπότε στις 9:30 να είσαι έτοιμος θα περάσουμε να σε πάρουμε...ποοο ρε φίλε, ούτε γκόμενα δεν έχω χαϊδεψει έτσι για να την πείσω να μου πάρει πίπα" ξεφωνίζει ο Μάικ

Πφφ θέλω να πάω..αλλά πάλι κάτι με απωθεί..

Ξέρω, πριν είπα ότι θα πήγαινα με τα χίλια μονο κ μόνο για να την δω αλλά όσο και να θέλω πάντα κομπλαρω..

Και πλέον δεν μου μιλάει.

Και εγώ ποτέ δεν ήμουν η ψυχή των πάρτυ.

Και οι φίλοι μου θα γίνουν πίτα.

Και εγώ δεν θα μπορώ να συνεννοηθώ, οπότε έχω δύο επιλογές.

Ή να πω πως αρρώστησα, πως ο σκύλος -που δεν εχω- πέθανε και πως πάσχει από χολέρα η προγιαγιά μου που δε ζει.

Ή απλά να πάω και να πιω τον κώλο μου όπως όλοι οι άλλοι και να πω τα προβλήματα μου σε μια από τις τσουλίτσες του σχολείου που πιθανόν να δεχτεί να πηδηχτούμε...

Η δεύτερη επιλογή θα ήταν πιο αληθοφανής εάν υπήρχε όντως κοπέλα που θα ήθελε να πηδηχτούμε και αντί γι'αυτό να καταλήξουμε να της λέω τα προβλήματα κ τα κολλήματα μου.

Οπότε πρακτικά τίποτα από τα δύο θα γίνει πραγματικότητα.

Άρα αυτό σημαίνει ότι την γάμησα...

-----------------------------------------------------------------

Vote - comment

-Stav