სიყვარული უცხო ქვეყანაში(დასრულებულია)

წარსულის მოგონებები(1 ნაწილი)

ბექიონის pov:
კაბინეტში მყოფ ბიჭებს ხელით ვანიშნე, რომ ცოტახნით ხმა არ ამოეღოთ. ამასობაში კი უკვე აკრეფილ ნომერზე დავრეკე:

-გამარჯობა, თქვენთვის ახალი ინფორმაცია მაქვს, თუმცა არ მინდა ჩემი ვინაობა ვინმემ გაიგოს. - ვუთხარი შეცვლილი ხმით. ბიჭები "ხომ არ გაგიჟდი" სახეებით მიყურრბდნენ.

-კარგი. შეგვიძლია შევხვდეთ და ვისაუბროთ - გაისმა ტელეფონიდან ხმა. ესეც ასე ეხლა მეის დროა.

-კარგი აუცილებლად მე ან ჩემი წარმომადგენელი მოვალთ.

-გასაგებია და სად შევხვდეთ? - რაჭყიპინა ხმა აქ...

-მისამართს მოგწერთ და დროსაც  მასთან ერთად. - ვუთხარი და ტელეფონი კმაყოფილი სახით გავთიშე.

    -რა ხდება? -  ეხლა ამათ უნდა ვუხსნა... ცოტა რო გავაწამო?! თუმცა არა მერე მე გამამწარებენ.

    -რა ხდება და  შეხვედრა დავუნიშნე ჟურნალისტს! მეის გავგზავნი ალბად, თორემ ტელეფონშიც ისეთი წიკვინა ხმა ქონდა ისე რა იქნება. მერე კიდე წარმოიდგინე მეის ეჭვიანობა. წავედით ეხლა? - მათ ჯერ კიდევ გაკვირვებულ სახეებს წავაწყდი, თუმცა მანამ კიდევ კითხვების კორიანტელს დამაყრიდნენ საუბარი გავაგრძელე - შემდეგ მოგიყვებით ან კიდევ მალე ისედაც გაიგებთ!

   უხმოდ წამომყვნენ და გოგოების ოთახს მივუახლოვდით საიდანაც საშინელი ხმები გამოდიოდა:"- მტკივა თმები. ხელი გამიშვით", "შეშლილები ხართ! ჩემს თმას რას ერჩით!"...

  -ბიჭებო იქ საზარელი სანახაობა დაგვხვდება. - სერიოზული ხმით ვთქვი, თუმცა გულში მეცინებოდა. როდესაც წარმოვიდგენ იმ ორ ალქაჯს დაჩოქილს. ბიჭებს მობეზრებული სახე ქონდათ. სახელური ჩამოვწიე და კარი არ გაიღო.

  -მოიცა, თავი დაიზღვიეს თუ რა ხდება? - იკითხა შიუმინმა. მან და ქაიმ იციან მეის ხასიათი. თუ გაბრაზდა მტრისას...

  -ეტყობა... - თქვა ქაიმ მე კი კარზე დავაკაკუნე.  დიდი ლოდინი არ დაგვჭირვებია, მეიმ კარი მალევე გაგვიღო.