Değişim; KALP

Melek?

Ne yakınlık, ne uzaklık.

İnsan bir yere gitse bile, zorla gidiyorsa zaten kalbi kalmak istediği yerdedir.

Mert ile Doruk'a baktım.

Yine birbirlerine ölümcül bakışlar atıyorlardı. Sıkıldığımı belli etmek için yalandan öksürerek gözleri üstüme çektim.

"Eee, ne yapayruuz?"

Mert ile başbaşa kalmamak için Doruk'u da çağırmıştım. Çünkü biliyordum ki Mert, neden ağladığımı soracaktı.

"Kankaların en milyar bir tanesi, biliyorsun şu sıralar yoğunum. Ve ben biliyorum ki şu çocuktan kurtulmak için beni de çağırıyorsun ama üç gün katlan abisi, hadi ben okulda hep senle olacağım zaten. Hadi biriciğiiim!" Ofladım.

Doruk giderse, bir porsiyon azar, bir bardak soru, ve o bardaktan boşalırmışcasına bir sorulara cevap isteği..

Biliyorum bunları.

Ve biliyorum ki verecek cevabım var.

Ama şu da var ki anlatacak gücüm yok.

Annem haftaya Hale teyzemlere gidecekti. Israr edersem ve ağlarsam beni evde bırakırdı.

Ama gideceğimi söylüyorsa da, mecbur gidecektim.

Doruk'a kafa sallayarak onun odamdan çıkışını izledim.el salladı ve çıktı.

"Öyle buruk buruk bakmaya devam mı edeceksin anlatayım mı?" Ona döndürdüm kafamı ve konuştum.

"Dur tahmin edeyim: ben anlattım sıra sende, diyeceksin değil mi? Bak ben bunu daha kimseye anlatmadım. Hazır değilim, sana güvenemiyorum nedense(!)" bana güldü ve anlatmaya başladı. O yine sallanan sandalyemde oturuyor, ben yatağımda tavanı izleyerek onu dinliyordum.

"Mert, aşağı da slıncak var oraya gidelim mi?" Kafa sallaması ile aşağı uçtum.

Salıncağa uzanıp onu dinlemeye başladım. Yere mindere oturmuştu.

"Ben bir kızı çok sevdim. Sevdim ama anlatamam ki sevgimi. Hüzünlü Bir Ponçik, kitabını okudun mu?" Dediğinde kafa salladım. Bir sürü kitap okuduğumu hatırlıyorum.

"O gittiğinde benimde yüreğim çok üşüdü, bende ellerini, kokusunu, gözlerini, her şeyiyle onu çok özlemiştim. O da aşık bir kadındı, -belki de ben öyle zannettim bilmiyorum- aşka aşık olduğunu biliyordum. Aşkı severdi hep. Ama ben o kitapta ki gibi bir aşk yaşamadım. Benim sevdiğimin hastalığı yoktu. Gayet sağlıklıydı. Kışın eksi yedisinde onunda hasta olmazdı. Ben arka kapağında yazılan gibiydim. Denektim ben, onun ilk deneyimi. Benimde ilkimdi. Onu görünce hızlanırdı küçük kalbim. Titrerdi sesim. Yıllardır kendine güvenen Mert, o zamanlar bir telefonla çöküşe uğramıştı.
Beni aramamıştı, gerek bile duymamıştı biliyor musun Eylem? O, sadece mesaj atarak beni kendinden soğutmayı başarmıştı. Mesajında da ne yazıyordu biliyor musun?" Durdu ve telefonu çıkardı. Mesajı açtığında şok oldum.

En güzel kokan Melek.
Sensizlik çok güzelmiş. İlk deneyimimdi. Her şey bitti..

Yazıyordu. İçim acıdı. Böyle düşük insanlar çoktu biliyordum. Ama düşmek için birbirini geçen her insandan tiksiniyordum.

Ayrıca bizim Melek olabilir miydi?

Bizim Melek ise ortalık fena karışırdı.

Hakaret etmezdim.

Ortaokuldayken çok sevdiğim bir sosyal hocamız vardı. Bana komşularımın, benimle dalga geçtiklerinde derdi hep, 'zenginlikten bunlar, insanlar kendini üstün görürken yerde sürünüyorlar. Farkında değiller takma' derdi..