YUMINESS!
.
.
.
Parang naging itinulos na kandila ako sa kinatatayuan ko ngayon. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko. Wow! God's gracious, hihihi... HOlalala...lalala...lalala...
Kung nagpaulan talaga ang Diyos ng biyayang panglabas, baka nasalo na talaga ng lalaking nasa harapan ko ngayon. Pwede na nga akong mamatay dahil sa tuwa at galak na sa wakas, for almost 16 years of existence, nakatagpo na rin ako ng totoong biyaya ng mga kababaihan. Oo, siya na nga! As in siya na....(>_<)
.
.
.
Nanatili pa rin akong nakatingin sa kanya kahit mga ilang minuto na ang nakalipas. At take note, hindi lang ako ang nakatanga sa harapan niya ha, pati na rin ang mga classmates ko at what the f*ck! Pati ba naman si Maam?! bwahahah.....
.
.
.
Lumipas ang mga halos limang minuto at wala pa rin nagsasalita. Uwahahaha...ano ba to? Tumigil ang mundo ng dahil lang sa lalaking ito?! hahaha... Hanggang sa narinig ko na lang si Ms. Terror na nagsasalita.
.
.
.
"Khmmm....maupo na kayo Ms. Yu at ikaw din Mr.?" wow! totoo ba tong nakikita ko? Nagbublush
si Maam...ewww! kadiri!. bwahaha.
.
.
.
At ayon nga naupo na kami ni gwapo sa may dulo ng mga upuan, eh kasi nga late kami noh? hihihi...pero okay lang, at least .....tABI KAMI! wahahaha... At ayon nga, natapos ang klase ng matiwasay.....at nakakakilig..ever! At dahil nga tapos na sa wakas ang pasok ko, napag-isipang kong pumunta muna sa isang lugar kung saan makakapag-unwind ako. Hehehe... tama ang narinig niyo, may secret hide-out nga ako sa school. At hindi lang siya simpleng hide-out ha, bonggang-bonggang hide-out! Wanna know where is it? hahaha...mamaya na no!Para may thrill. (^,^)
.
.
.
Lakad, lakad, lakad.------> 'yan ang ginagawa ko ngayon.>_<
.
.
.
Hanggang sa lumipas ang limang minuto at tada! Andito na ako ngayon sa fave part ko ng school. No other than.....
.
.
.
ANG LIKOD NG GYM! bwahahaha...I know, i know. Para sa iba there's nothing important about this place, but I do believe that anything will always be special if the person thinks it so. Hahaha...at 'yon
nga ang dahilan ko. Ay hindi pala! One of the many reasons lang pala siya. hehehe.
.
.
.
Okay. I'll gonna explain it to you briefly.
.
.
.
Ito kasi iyon,...
.
.
.
Hahaha, wag muna magalit, ito na nga at sisimulan na.
My reason goes like this.
Once upon a time, napag-isipan ng magandang nilalang na ito,(ang rume-act, PANGIT), na maglakad sa loob ng school. May tupak na naman kasi siya eh. >,<
My mood on that day------> :(
Nagpatuloy ako sa paglalakad kahit masakit na ang mga paa ko. Yeah! Masakit talaga kasi ang school namin ay sobrang lawak. As in wide na wide. hahaha.... Busyng-busy talaga ako. Pati nga mga tao sa paligid ko hindi ko na napapansin, ganyan ako kabusy sa araw na iyon.
.
.
.
Hindi ko na alam kong pang-ilang libot ko na ba iyon, basta ang napansin ko, tinatahak ko na ang part ng school na hindi masyadong dinadaanan ng mga tao, ay este ng mga students pala!(^_^)
Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang likod ng lugar ng iyon. At akalain niyo bang ngayon ko lang naisip na back portion na pala ng gym ang napuntahan ko ngayon? What the d**** to me! hahaha. Ayon nga, nang marating ko ang lugar na iyon ay agad ko namang nadama ang matinding pagod. As in, super duper na talaga ang kapaguran ko. At thanks to God naman, may napuna akong isang chair malapit sa isang table malapit rin sa may dingding. Ano
ba to ang raming "malapit" na words. hahaha ... Agad-agad akong lumapit sa lugar na iyon ngunit agad-agad din akong napatigil dahil sa isang ingay na aking narinig. What the f*ck is it?
.
.
.
( 0. 0 ) --------> me
Uwaaaaaaaaaaaaaaaah! ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh! kyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
.
.
.
Mommy, Daddy! Help me! aaaaah....there's a ghost!
.
.
.
As in kung pwede lang talaga mawalan ng malay ngayon at pansamantalang mawalan kayo ng narrator, baka nahimatay na talaga ako. Parang hindi ko na talaga kaya ang lahat ng ito. Pati yata buhok ko sa may "alam niyo na" eh , tumindig na dahil sa sobrang kaba. My heart beats faster than before and beats louder like a drum. Mawawalan na talaga ako ng ulirat nito.
.
.
.
Huwag kayong mag-isip na O.A. ako okay? Hindi kaya no!hmp. Eh kayo ba ang makarinig ng mga ungol o ano ba ang tawag dun, basta parang ganun! Alam ko ang hirap kong intindihin ngayon. Pero as in, nakakakilabot talaga ang tunog na iyon. huhuhu. And take note, in the place pa na hindi lapitin ng mga tao ha at take note again, in the place also na ako lang mag-isa! O, sino ang hindi aatakihin niyan ha!
.
.
.
I still kept on screaming hysterically in my head when suddenly the noise went out. Nawala na lang talaga siya na parang ewan. At ako naman si tanga, na ngayon lang naisip na umalis sa lugar na iyon ay kakaripas na sana ng takbo when suddenly a pair of feet rose up from the table. Oo, parang
Sadaku version ang nangyari. Ang kaibahan lang ay imbes na ang ulo ni Sadaku ang unang lilitaw ay mga pares ng paa ang unang nakita. At imbes na sa balon lalabas si Sadaku, eh ito, sa ilalim ng table ang setting. Kaloka talaga!huhuhu... Hindi pa ako nakakarecover sa takot na dulot ng nakakapanindig-balahibo na sound kanina,eh ito na naman ang another scary moment- A PAIR OF
FEET RISING LIKE SADAKU'S HEAD!
.
.
.
Promise, this time kapag sumobra na naman ang scary effect, mawawalan na talaga ako ng malay! promise yan, huhuhu..(>_<)
