The secrets of my transformation

~Chapter 1~

Ik ben Jason en ben 17 jaar. Vele mensen zien me als een dood normale aanvoerder van het school rugbyteam, maar ze zouden eens moeten weten met wat voor geheimen ik voor de rest van mijn leven mee om moet gaan..........

Nou ik ben dus Jason, of nou ik was Jason. Wie ik nu ben weet ik zelf ook niet meer, in de nacht van 13 op 14 februari veranderde mijn hele leven. Mijn team en ik  hadden net de belangrijkste wedstrijd van het seizoen verloren dus het hele team was van streek want nu zouden we geen kampioen worden. Om het seizoen toch leuk af te sluiten besloot ik om het team te trakteren op een gezellig avondje in de kantine. Wat een gezellig avondje had moeten zijn was uit de hand gelopen tot een ruzie tussen mijn team en de tegenstanders die ook van plan waren hun overwinning te vieren. Ik was altijd al snel geïrriteerd en werd dus al snel boos en ging ze op de vuist. Het liep zo erg uit de hand doordat we allemaal al wat biertjes en shotjes op hadden dat er messen werden getrokken. Toen er iemand van het andere team op mij af kwam rennen met een zakmes en dicht bij kwam maakte ik schijnbeweging en legde hem op de grond. Door dat ik hem  op de grond duwde omdat hij wou opstaan viel hij op zijn mes en schreeuwde het uit van de pijn.  Toen dat gebeurde raakte ik in paniek en belde zo snel als ik kon 112. Het was een afgelegen plek dus de ambulance was er niet heel snel. Nadat de jongen was opgehaald ging iedereen naar huis. Ik werd wakker met een steen in maag.Mijn hele hoofd zat vol met gedachtes: hoe is dit allemaal gebeurd? Hoe voelt de jongen zich nu? Zal hij dit overleven? Ik voelde me zo schuldig en had zoveel spijt van de hele avond. Toen ik uit mijn bed kwam en naar beneden ging zat mijn moeder op me te wachten met ontbijt. Mijn zusje Lisa was blijkbaar al naar een vriendinnetje en mijn vader is al 8 jaar overleden, de politie zegt dat hij tijdens het jagen is aangevallen door een zwijn maar ik heb dat nooit geloofd. Toen mijn moeder vroeg over de wedstrijd zei ik alleen dat we verloren hadden en dat we daarna nog even naar de kantine zijn geweest, ik hoefde toch nog niet te vertellen dat er door mij iemand in het ziekenhuis lag met een mes in zijn buik. ik wachtte eerst op de resultaten uit het ziekenhuis misschien kwam de  jongen er wel weer bovenop en was er niks aan de hand, dus ik besloot het nog even voor me.

Die dag kreeg ik geen hap door mijn keel, omdat ik geen van de nummers van het andere team had ging ik naar het ziekenhuis om te kijken hoe het ging het de jongen. Toen ik 's middags het ziekenhuis binnen kwam en bij de balie en vroeg waar de jongen lag nam de vrouw me mee naar de dokter van de jongen. Daar kreeg ik te horen dat de jongen 's ochtends vroeg was overleden doordat de punt van het mes in één van de longen van je jongen had geraakt en er een scheur was ontstaan. Toen ik dit hoorde wist ik niet wat ik moest denken. ik ging terug naar huis, toen ik thuis kwam voelde ik met zo schuldig. Ik kwam de woonkamer binnen en ging zitten op de bank voeg m'n moeder wat er aan de hand was. Ik liet een traan lopen en vertelde wat er gister allemaal gebeurt was. Wat ik niet wist was dat mijn zusje in de keuken zat en het hele gesprek tussen mij en mijn moeder had gehoord. Ze kwam binnen en zei: 'dus door jou is Joey dood'?        Joey?!?! vroegen mijn moeder en ik verbaast. Ik was sprakeloos en mijn moeder vroeg voorzichtig: 'wie is Joey'? Lisa legde uit dat Joey de broer van haar vriendinnetje was waar ze was blijven slapen. ik wist niets te zeggen en bleef maar voor me uit staren. ik heb die dag alleen maar na liggen denken en liggen staren naar het plafond. Toen rond half 8 de zon onderging en de maan langzaam tevoorschijn kwam voelde ik over in mijn lichaam tintelingen. Ik dacht dat het van de angst was die door mijn lichaam raasde. Koude rillingen over mijn rug voor wel 10 minuten lang. Toen de maan helemaal boven aan de lucht stond voelde ik me veranderen, ik hoor de kleren scheuren, ik voelde me groter worden, overal waar het maar kon stond haar op mijn lichaam en het enige geluid wat uit mijn keel kwam was zacht gehijg. Het was alsof ik was veranderd in een grote hond. Maar hoe kon dit zomaar gebeuren? Hoe? Waarom nu? Waarom ik? Duizenden vragen raasde door me heen. Ik werd helemaal gek. Na een tijdje toen ik naar buiten keek zag ik de volle maan glinsteren in de donkere hemel. Toen werd alles zwart voor mijn ogen, het enige wat ik me van deze nacht kan herinneren was dat ik wakker werd in het bos zonder kleren en helemaal onder zweet en bloed. Gelukkig was het vroeg en was er nog niemand op straat. In sprintte zo snel als ik kon naar huis en klom via mijn raam mijn kamer binnen. De seconde dat ik binnen was rende ik naar de douche om al het bloed dat overal op mijn lichaam zat van mij af te spoelen. Toen ik klaar was met douchen en op mijn mobiel keek hoe laat het was zag ik dat het pas half 6 was dus ik nog tijd had om te slapen voor mijn wekker zou gaan en ik naar school zou moeten. Na anderhalf uur geslapen te hebben ging mijn wekker en kwam ik moeizaam m'n bed uit. Toen ik aangekleed en wel naar beneden kwam zat mijn moeder al met een gefronste blik op me te wachten. 'Waar was jij?' vroeg ze met een boze stem. Ik? Ik was even een blokje hardlopen omdat ik niet kon slapen door wat er allemaal gebeurd was zei ik. Ik heb je 100x gebeld. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen en was net weer terug veranderd van wolf naar mens het moest allemaal even bezinken. Ik ging maar aan tafel zitten en at het bakje yoghurt dat mijn moeder had klaar gezet. Terwijl ik mijn ontbijt at deed mijn moeder de TV aan om het nieuws te kijken. Ik luisterde er met een half oor naar. Toen ik de zin ' er zijn vanochtend 7 doden herten aangetroffen in het bos' hoorde was ik met mijn hele aandacht bij het nieuws. Toen ik de beelden van de beesten zag leek het net alsof ze helemaal aan stukken gescheurd waren door een groep poema's. Ik dacht bij mezelf: ''heb ik dit gedaan? heb ik deze arme diertjes verscheurd?''.  Met een brok ik mijn keel ging ik naar boven om mijn schooltas te pakken en zo snel mogelijk naar school te gaan.

Eenmaal op school ontweek in de drukte en was in mezelf gekeerd. Hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren? Mijn vriend Jordan ken ik al sinds ik 2 ben omdat onze moeders hele goede vriendinnen zijn. Jordan is net als een broer voor mij dus hij had al meteen door dat er iets aan de hand was met mij. Na het eerste blokuur hadden we pauze en ik was het lokaal nog niet uit of Jordan kwam achter me aan en vroeg meteen wat er aan de hand was. In eerste instantie wou ik het niet vertellen omdat ik eerst zelf wou uitzoeken wat het nou allemaal was, maar Jordan heeft iets in zijn ogen waardoor hij alles uit mij kan krijgen. Toen iedereen in de aula was en de bovenste verdieping zo goed als leeg was vertelde ik het hele verhaal aan Jordan. In het begin dacht hij dat ik een grap maakte maar na een tijdje zag hij aan me dat ik bloed serieus was. Toen de bel ging en we terug naar de les moesten was Jordan alleen maar op zijn laptop bezig. Toen de docent klaar was met uitleggen ging ik naast Jordan zitten om te vragen wat hij allemaal aan het doen was. Toen ik op zijn laptop keek zag ik allemaal theorieën over hoe je in een weerwolf zou kunnen veranderen. Ik sloeg z'n laptop meteen dicht. Ik fluisterde:'' hoezo doe je dit zo openbaar?''. Hij zei dat hij er niet bij kon dat ik in eens in een weerwolf was veranderd. Na school gingen Jordan en ik naar zijn huis om de theorieën daar te bekijken en te kijken welke theorie het beste paste bij mij situatie. Er waren hee verschillende theorieën. Sommige zeiden dat het komt doordat ik door een heks ben vervloekt en ze me heeft laten leiden voor dingen die ik heb gedaan, andere theorieën zeiden dat het komt dat het komt door in de stamboom van een eeuwen oude weerwolf geboren te zijn. Maar de theorie die het beste bij mijn situatie paste was dat er een vloek op iedereen uit je familie rust maar dat die vloek geactiveerd word doordat er een persoon is overleden door de schuld van degene waar de vloek op rust. Dus doordat Joey door mij dood is, is de vloek die op mij rust geactiveerd en zou ik dus bij elke volle maan veranderen in een weerwolf.

          

~•~

Heyy guys!!

dit was chapter 1 van mijn eerste verhaal. ik ga zo vaak mogelijk proberen te uploaden zodat jullie niet lang hoeven te wachten. ik zou graag feedback willen over wat jullie van het verhaal vonden. dus laat in de comments weten wat jullie er van vonden.

Xx Bell