The secrets of my transformation

~Chapter 4~

De rest van mijn vrijdagavond heb ik aan de keukentafel gezeten en een film gekeken op mijn laptop. Toen er op een gegeven moment een bericht binnen kwam op mijn telefoon was ik heel verbaasd. Het bericht  kwam van Macey, een oude vriendin van Blake en mij. Voordat Blake en ik verhuisd waren woonde we bij Macey in de straat. . We gingen altijd met z'n drieën buitenspelen en met bij elkaar slapen. Ik had Macey al zo'n 7 jaar niet meer gesproken. Tijdens de film heb ik de hele tijd gebeld en na de film ben ik naar mijn kamer gegaan en heb ik nog een tijdje met Macey gebeld tot ik moe werd en ging slapen. 's Ochtend werd ik wakker en ging gelijk naar beneden met mijn telefoon. Ik maakte ontbijt en keek ondertussen op mijn telefoon of Macey nog iets had gestuurd. Ze had een bericht gestuurd om te vragen of ze vandaag misschien langs kon komen om bij te praten samen met Blake. Omdat het niet zo lekker ging tussen mij en Blake zei ik dat het niet uitkwam aankomende tijd omdat ik het druk had en ze beter een andere keer kon komen. Ik had vandaag afgesproken met een maar teamgenoten om rugby te spelen in het park. Ik ging rond half 1 de deur uit en fietste richting het park. Daar waren al 3 teamgenoten van mij die aan het wachten waren op mij en nog 2 andere. Toen we er alle 6 waren begonnen we met spelen. Na een klein uurtje kregen we allemaal wel trek en besloten we naar de snackbar te gaan om wat te eten. Toen we op de fiets richting de snackbar reden keek ik een beetje om me heen. Toen ik richting een steegje keek leek het alsof iemand ons in de gaten hield. Ik dacht dat het gewoon iemand was die keek wat we aan het doen waren. Maar nadat we voorbij de steeg waren en ik achterom keek zag ik dat er een vrouw uit de steeg kwam fietsen en achter ons aan kwam. Ik werd er een beetje nerveus van en riep dat ik honger had en dat ze wat sneller moesten fietsen. Nadat we al 3x een afslag hadden genomen en de vrouw nog steeds achter ons aan fietste werd ik heel zenuwachtig en seinde ik naar mijn teamgenoot Mike. Die begon nu ook goed op de vrouw te letten en ook weer wat sneller te fietsen. Mike zei opeens: 'laten we de binnendoor fietsen dan zijn we sneller bij de snackbar'. Mijn teamgenoten namen de afslag naar rechts. Als je binnendoor fietst moet je veel vaker een afslag nemen dus Mike dacht dat we dan misschien de vrouw zouden kwijt raken. Maar nee de vrouw ging ook steeds sneller fietsen. Op een gegeven moment riep de vrouw mijn naam en die van Mike. We schrokken en besloten langzamer te fietsen om te kijken wie deze dame was, maar toen we bijna bij de vrouw kwamen nam ze snel de afslag naar links en raakte we haar kwijt. Mike en ik begrepen er nu helemaal niks meer van. Eerst achtervolgt de vrouw ons voor zo'n 10 min en dan als we dichterbij proberen te komen fietst ze weg. Toen we met z'n alle hadden gegeten gingen we langzaam weer richting huis. Ik dacht nog steeds na over die vrouw die plotseling verdween en waarom ze ons eerst zo lang achtervolgde. Toen ik thuis kwam lag er een briefje op de eettafel dat mijn moeder en zusje samen naar een soort feest waren waar mensen eten konden verkopen op een soort kleine markt. Ik ging nooit mee naar dat soort dingen omdat het altijd saai was en er zo'n 5 gangen waren dus meestal duurde het wel tot een uur of 1 's nachts, dus ik besloot pizza te bestellen en een zak chips en cola te halen en een horrorfilm te gaan kijken. Na zo'n 20 minuten ging de bel. Ik pakte de 15 euro die m'n moeder op de tafel had laten liggen. Ik opende de deur met het vermoede dat de pizzabezorger er was met mijn pizza. Maar toen ik de deur opende zag ik op de deurmat een vreemd pakketje liggen. Toen ik het oppakte en op de tafel legde durfde ik het haast niet open te maken. Ik maakte het open met een keukenmesje. Ik hield de envelop ondersteboven en keek naar wat eruit kwam. Er kwamen allemaal foto's uit en een brief waar op stond:

Hallo Jason,

We houden je al een tijdje in de gaten en weten alles van wat er nu in je leven gaande is.

Dit wat jij nu weet is nog maar 2% van alle dingen die je nog te weten moet komen en wat je nog moet zien. Je moet je er maar op voorbereiden want hier kom je niet meer onderuit..........

Blijf altijd op je hoede en laat niemand te weten komen wie je bent. We weten dat je het al aan Blake hebt verteld, dat was een domme zet..... we zullen snel weer contact hebben.

Tot snel K.

Ik snapte er helemaal niks van ik voelde koude rillingen over mijn rug komen. Ik werd er duizelig van en ik werd ligt in mijn hoofd. Wie was deze K? Wat wist deze man of vrouw van mij en wat gaat er allemaal gebeuren. Het gene wat ik helemaal niet snapte was dat er in de brief stond dat ik nog maar 2% van het hele gedoe wist. Toen mijn pizza er was ging ik zitten op de bank en koos een film uit.

~•~

Heyyyyy guys!!

Ik heb de laatste tijd niks geplaatst doordat ik beetje veel shit aan mijn hoofd had. Sorry daarvoor, vanaf nu ga ik weer veel online gooien en veel schrijven heb al veel nieuwe ideeën. In ieder geval is hoofdstuk 4 hier voor jullie.

Veel leesplezier!!

Xx Bell