One

255 15 7
                                    

Author's Note!

Yey! After so many years lol na publish na din ang first chapter! So congrats to me!! Yey! Sabog confetti! Alam kong madaming nag iintay nito so here it is! Enjoy folks!

Next chapter will be publish probably after my Birthday! So keep on waiting guys! Love ya!

Start reading na sorry haahah!

=•=•=•=•=•=•

RIDLEY

"That's the correct answer Ms. Ravenwood. As expected from a valedictorian of an elite school, you may take your seat." Sabi ng aking professor.

Binigyan ako ng thumbs up ng boyfriend kong si Tristan. So I smiled in return.

Umupo nako sa upuan ko at nakinig sa lecture ng professor ko. Today is the official start of my college life, and it feels so great to have this kind of life. So perfect that it scares me sometimes.

*BELL RINGS*

"Okay class that's the end of our class. Dismissed." Announced ng professor namin at umalis na.

Bigla naman ng nag silabasan ang mga estudyante na nag mamadali. I guess that was fast.

Umiling iling nalamang ako habang inaayos ko ang mga gamit ko.

"Hey Babe." Biglang hila ni Tristan sa waist ko at hinalikan ako sa aking noo.

"So what do you want for Lunch my little princess?" Kinuha niya ang bag at libro ko sa kamay ko at inakbayan ako habang nag simula na kaming mag lakad palabas ng classroom.

"Hmm so you'll treat me today?" I smiled.

"Of course." He kissed the tip of my nose.

I laugh at dumiretso na kami sa canteen habang naka akbay parin siya saakin.

A lot of people says na perfect for each other na daw kami. We're like born for each other. Kasi kahit kelan this guy infront of me never left me even once. Kahit na sobrang badtrip at galit na galit ako sakaniya. He can't even bring himself to yell at me like in those movies. Well I guess he's different. And I'm happy for that.

Minsan din naman natatakot ako dahil sa mga sinasabi saakin ng iba kong kaibigan, baka daw linoloko ako ni Tristan kasi imposible naman daw na hindi nagagalit sakin si Tristan kasi nga may kasabihan daw na kaya nagagalit ang isang tao sayo dahil he loves you enough to make your mistakes right.

"Why are you looking at me like that?" Nakita kong tumigil siya sa pagkain niya ng kanyang burger.

I smiled.

"Nothing."

"I know babe, I'm too hot I know that babe. Pero matutunaw naman ako kung titignan mo ako ng ganyan palagi." He smirked.

Minsan lang talaga ang kapal at ang hangin ng lalaking to. Too cool.

"Oo nalang babe. Lamig grabe." sarcastic kong sabi sakaniya.

He laugh.

"No babe, I'm hot. Now eat your lunch or else you'll get thinner. Ayokong nagugutom at pumapayat na parang papel ang girlfriend ko." Sinabi niya iyon habang pinunasan niya ang gilid ng bibig ko ng kanyang thumb.

Syempre ako naman, kinilig. Babae din naman ako kaya kinikilig, normal na un sa babae.

"Alright."

Sinimulan na ulit naming kumain ni Tristan. We're in the middle of eating ng may biglang umakbay saaming dalawa, muntikan na tuloy kaming sumubsob ni Tristan sa mga pagkain namin.

Beneath The WavesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon