အေပၚစီးကေနၾကည့္ရင္ဆုိးလ္ျမဳိ့တခုလုံးကုိပင္ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ရသည္......
Love boxေကာ္ဖီဆုိင္ေလးကုိလဲ မင္းနဲ႔ေတြ႔သည့္ရက္ကစအျမဲသြားျဖစ္တယ္...
မင္းေလးမ်ား လမ္းၾကဳံဝင္လာမလားဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔....
တခါခါကုိ႔ကုိ႐ူးpထင္မိတယ္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိဘဲမင္းပါးခ်ဳိင့္ေလးကုိလြမ္းမိတာ.....
တခါဘဲေတြဘူးတဲ့မင္းကုိ ေမ်ာ္လင့္ေနမိတာ...
မင္းအတြက္ကုိက လမ္းၾကဳံတစိမ္းတေယာက္လုိဘဲ......
'ဆရာ......'
ေငးေနရာကေနျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့....
'ဒီေန႔ညေနG private schoolကုိသြားရမွာဆရာ.....'
စိတ္ထဲသေဘာမက် မေတာ္တဆမ်ားအေကာင္ေလးကဒီေန႔အဲ့ဆုိင္ကုိလာခဲ့ရင္ဘလုိလုပ္မလဲဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔.....
'အတာအခ်ိန္နီးေနၿပီ ဆရာ..က်ေနာ္ကားစီစဥ္ထားလုိက္ပါ့မယ္....'
ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးထြက္သြားတဲ့အတြင္းေရးမူးJongကုိ ၾကည့္ရင္း.....
'ေရာက္ၿပီးဆရာ......'
အေတြးေတြကုိတစဆီျပန္ေကာက္ရင္း....
အတြင္းေရးမႉးဖြင့္ေပးတဲ့ကားတံခါးကေနဆင္းကာ....
ကုိ႔အားႀကိဳဆုိေနတဲ့G schoolကေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး....
တခ်ိနိကကုိ႔ဆရာလဲဖစ္သည္.......
ညေနအခ်ိန္ဆုိေတာ့ေက်ာင္းတြင္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတခ်ိဳ႕သာ႐ွိေတာ့သည္...
တခ်ိန္ကေမပယ္ရြက္တုိ႔သည္လဲ အရင္တုိင္းပင္.....
ေဘးဘက္ကမုန္းေစ်းတန္းတုိ႔သည္လဲမေျပာင္းလဲ.....
ေက်ာင္းရဲ႕အေနာက္ဘက္ကေဘာလုံးကြင္းတုိ႔သည္လဲအရင္တုိင္းပင္.....
ေက်ာင္းေဆာင္တေဆာင္ၿပီးတေဆာင္ျဖတ္ေလ်ာက္ၾကည့္႐ူကာ....
လုိအပ္သည္မ်ားကုိဆရာအားေထာက္ပံမည္ေျပာရ်္......
စကားျဖတ္ကာ ဂါရဝါျပဳရင္းအေဆာင္ေအာက္သုိ႔ျပန္ဆငိးလာခဲ့သည္.....
ခုခ်ိန္စာၾကည့္တုိက္ေဘးကဂီတအခန္းေလးေရာ မည္သုိ႔ျဖသ္ေနမည္ကုိသိခ်င္ရ်္....
ကားရပ္ထားသည္နင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ေနရာကုိျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ်ာက္လာရင္း.....
ကုိအထက္တန္းတုန္းကပုံရိပ္ေလးကုိျမင္ေယာင္ကုျပဳံးမိသည္...
ကုိသည္လဲဂီတကုိ႐ူးသြပ္ခဲ့ေသာ ဂ်စ္ကန္ကန္ေက်ာင္းသားေလးျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္.....
အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကုိဆြဲ႔ဖြင့္ကာ အထဲကစႏၵာယားတီးသံ သံဇဥ္သည္ေဆြးေျမ့လြန္းလာသည့္....
တီးေနသူလဲကုိ႔အားေနာက္ေက်ာေပးရ်္အဆုံးထိ လြမ္းေမာစရာေကာင္းသည့္သံဇဥ္ကုိအၿပီးထိတီးခတ္ေနဆဲပင္.......
ေနာက္ေက်ာကုိၾကည့္ရင္ထုိလူငယ္သည္ ေတာ္ေတာ္ေတာ္သည့္ေက်ာင္းသားျဖစ္ရမည္...
ကုိ႔အေတြးနဲ႔ပင္မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္....
ကုိခ်ီးက်ဴ းသည္မွ႐ွားလွသည္....
လြန္စြာခက္ခဲတဲ့သံဇဥ္ကုိ ေလ်ာေလ်ာ႐ူ႐ူၿပီးေျမာက္ကာ......
ဖုန္းကုိထုတ္ကာ နာရီကုိၾကည္သည္နင့္တူသည္....
ေနာက္က်pအထင္နဲ႔ အိတ္ထဲဇြတ္ထုိးထည့္ေနသည့္ေက်ာင္းသားသည္ ကုိဘက္မ်က္နာအလွည့္......
ကုိေဘးကေလေျပေတြေတာင္ခတၱရပ္နားသြားသလုိ.....
ေက်ာင္းအတြင္းအပ္က်တာကအစ တိတ္ဆိတ္သြားသလုိ....
က်ေနာ့္ကမာၻႀကီးလဲခ်ာခ်ာလည္သြားသလုိ...
ႏူတ္မွထြက္ၾကလာတဲ့အသံ....
*ညီ*
ကုိဆီတေရြ႔ေရြ႔ေလ်ာက္လာတဲ့သူသည္ ကုိအားခဏတာမ်က္လုံးေလးေဝ့ကစားလုိက္သေလာက္ေတာင္မၾကာ....
အျပင္ကုိေျပးထြက္သြားသည္.....
သူသည္ကုိ႔အားမမွတ္မိဘူးထင္သည္ မျဖစ္နိင္ပါသူသေဘာက်ဆုံးW companyကက်ေနာ့္ကုိေလ....
က်ေနာ္ေမ့သြားသည္က သူ႔ကက်ေနာ့အားသေဘာက်သည္မဟုတ္ က်ေနာ့္companyကထုတ္ကုန္ကုိသာသေဘာက်သည္လုိ႔ေျပာခဲ့သည္ကုိပင္.....
ထြက္သြားသည့္ေက်ာျပင္ကုိၾကည့္ရင္ လွမ္းေခၚမည့္အေတြးတစက္ေလးမမ႐ွိခဲ့......
သူသည္ကုိ႔ကုိ တႀကိမ္တခါေတြ႔ဆုံဘူးတဲ့သိန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာထဲကလူတေယာက္ပင္ျဖစ္သည္......
#tbc
