Teresa'nın gözünden İSYAN

Anne

Teresa uyandığında odasındaydı.Kendini ayağı kalkmaya zorladı.Başı zongluyordu.Sanki biri kafasına bir şey çarpıyordu.Aynaya baktı.Kafasında Thomas'ınki gibi bir sargı sarılmıştı.Biri saçlarını örmüştü.Saçları uzun zamandır örülmemişti.Çok güzeldi.Bi anda kafası çok daha fazla ağrımaya başladı.Teresa annesini özledi o an.Kokusunu,sarılışını saçlarının nasıl alnına bir perçem düştüğünü.Ağladığında söylediği o şarkıyı.Mırıldanmaya başladı"Çimenlere koy başını,gözlerini gökyüzüne.Gülümse,o güzel yüzünle.Gözlerindeki ışık yıldız,anne seni ısıtır.Korkma meleğim korkma."Kendini zorla yatağa kadar sürükledi.Ağlıyordu,sessizce.Ama acısına mı,annesine mi ağlıyordu bilmiyordu.Annesi çok güzel bir kadındı.Çok güzeldi.Sonra kapı açıldı.İçeri sarı saçlı doktor girdi.Dr.Ava Paige.Uzun zamandır görmüyordu."Merhaba Teresa,çok mu acıyor?"Teresa"Biraz,ama ağlama sebebim annemdi.Ben ağlayınca onu hatırlıyorum."Dr. yatağına oturdu.Teresa başını eteğine koydu.Dr. başını okşadı,okşadı.İkiside için için ağlıyorlardı.Teresa kendini küçük Deedee gibi hissetti,annesinin her gece onun başını kkşayarak uyuttuğu Deedee.Ama artık Deedee yoktu.O minik kız daha 4 yaşındayken tombul yanaklarıyla annesizliği öğrenmişti.Teresa vardı.İsyan için canını verebilecek Teresa.Teresa uyuyakaldı,Dr.Onu yatağına yatırıp alnından öptü.Teresa ona kızını hatırlatıyordu.Odadan çıkarken gözyaşlarını sildi.Rujunu sürdü ve gülümsedi.Şansölye'yle bir şey konuşmalıydı.Teresa uyandığında kendini odada yalnız buldu.Ama çok huzurluydu.Gülümsedi.Acısı hafiflemişti.Hatta yok olmuştu.Sonra birkaç ayak sesi duydu,gözlerini kapadı.Odaya 5,6 tane kişi girdi.Yani Teresa öyle düşünüyordu.Konuşmaya başladılar.Bir tanesi"İmplantı yanlış mı geliştirdik,bu kız elimizdeki en iyi 4 kişiden biri.Neden böyle oldu?"Diğerinin sesi çok kalındı."Şansölyenin dediğini duydunuz.Oğlanla kızı görüştürmeye başlamamız gerek.Ama buna hazır değil.En az bir yıl lazım.Hem oğlanın doktorlarıda daha 1 yıl olduğunu söylüyorlar.İkiside yeni adapte olmuşken.Bozamayız."Teresa duyduklarına inanamıyordu.Biriyle buluşacaktı,yeni bir arkadaşla.Yaşıtıyla.Acaba kimdi?Thomas olmasın?Ama heyecanını belli edemezdi.Adam konuştu"İmplantını kontrol edin,eğer bir komplikasyon oluşmazsa 2 saat sonra ameliyatı gerçekleştireceğiz.Oğlan şuan ameliyatta.1,5 saate bitermiş."Bir ameliyat daha mı?Kaldıramazdı.Dayanamayarak gözlerini açtı."Hey siz bizim robot olduğumuzu falan mı zannediyorsunuz?Daha çocuk bünyelerimiz bir ameliyat daha kaldıramaz!Şuan başımın içinde biri kafama her iki saniyede bir tava çakıyor.Siz zırt pırt kan alıyorsunuz.Yeter!"Sonra etrafına baktı.Herkes şaşırmış bir biçimde onu izliyordu.Sonra devam etti"Anlıyorum tedaviyi bulmaya uğraşıyorsunuz fakat size canlı,dinç ve enerjik olarak lazımız."Adam öne çıktı"Bak Teresa,zaten alışmanızı bekledik.Tam 1 ay!Zamanımız yok.Dünya ölüyor!Şimdi yapın."Teresa koluna iğne girdiğini hissetti.Bu sefer bağıracaktı.İsyan edecekti.Bağırmaya hazırlandı,ağzını açtı ve bir anda uykusu geldi.Kendi kendine sonra Teresa dedi.Anne benim küçük Deeddenim!Bana yardım et,Anne!Bayıldı