Thomas'a bağırarak 'Seni çok özledim,hemen odana dön'dedi ve odadan çıkarıldı.Her zaman ki zorla.Adama aklına gelen her kelimeyi söylüyordu.Adam ifadesizdi.Sadece Teresa'ya ilerlemesini söylüyordu.Asansöre bindiklerinde adam Teresa'ya üzgün bir ifadeyle bakıyordu,ve sonunda düzgün bir şeyler söylemeye başladı."Teresa,ben..çok üzgünüm.Birazdan sana resimler gösterecekler.Sakın ağlama tamam mı?Deneyin amacı duygularını ölçmek.Bunu sana dediğimi duyarlarsa beni kovarlar.Lütfen."Sonra asansör kapısı açıldı ve adam eski duygusuz bedenine geri döndü."İlerle Teresa,hemen."Teresa bu adamın iyi biri olduğunu düşündü.Bir kapıya geldiler.Kapının yanında sorgu odası yazıyordu.İçeri girdiğinde iki doktorun ve 4 askerin onu beklediğini gördü.Sandalyeye oturdu.Karşısında çok büyük bir ekran vardı.Teresa kendine'İfadesiz kal,ifadesiz kal,ifadesiz kal.Annen için Teresa,lütfen.'Ekran açılınca karşısına Teresa'nın ve ailesinin bir fotoğrafı çıktı.Teresa orada üç yaşında olmalıydı.Çok küçüktü.Babasının gülüşünü,abilerinin ona sarılışını ve annesinin güzel yüzünü gördü Teresa.Ne kadarda mutlulardı.Gülümsemeyi her şeyden çok istedi.Ama o zaman duyguları onu güçsüz kılardı.Sonra fotoğraf değişti.Bu fotoğrafta tek başınaydı.Üstünde yırtık,kirli bir elbise vardı.Ağlıyordu.Saçları kirlenmiş,yüzü is içindeydi.İsyanın hastane katındaydı.Bembeyaz bir odada hüzün kaynağıydı.Bir doktor konuşmaya başladı."Seni bulduğumuzda böyleydin Teresa.Aileni yeni kaybetmiştin."Sonra fotoğraf değişti,annesi yemek yaparken.Öyle güzeldi ki.Bir melek kadar eşsizdi.Diğer doktor duygusuzca"O öldü.O öldü Teresa,artık yok.Olmayacak.Şuan bir kemik yığınından başka bir şey değil.Belki kemiklerini bir hayvan bile yemiş olabilir.Yok."Teresa çok sinirlendi.Gözlerini yaşlar doldurmaya başladı.Ama hayır ağlamayacaktı.Doktora boş bir ifadeyle baktı ve dedi ki'Ben isyanın malıyım,duygum yok.Bana bunları göstererek boşuna zaman harcıyorsunuz.Ama benim için hava hoş.Şuan insan vücudundaki leşleri düşünüp yarınki sınavımda daha iyi not alacağım.Teşekkür ederim.'İki doktorda ona şaşırmıştı.Ağızları açık kalmıştı sanki.Sonra bir doktor tamam anlamında başını salladı.Bu seferki fotoğraf en kötüsüydü.Annesinin fotoğrafıydı,ama ölüydü.Yüzü bembeyaz,solgundu.Saçları açıktı,omuzlarının altına sarkıyordu.Gözleri açıktı.Masmavi gözleri her zamanki gibi değildi artık.Duygu yoktu.Sevgi yoktu gözlerinde.Teresa ellerini sıkıyordu.Ellerini birbirine kenetlemiş,sıkıyordu.Sadece resme baktı.Sonra doktorlara'Bitti mi?'diye sordu umursamazca.İki doktorda alkışlamaya başladı.Teresa'ya geçtin dediler.Az önceki koruma Teresa'ya eşlik ederek onu odasına götürdü.Teresa'ya kapıda"Aferin evlat."dedi.Teresa'nın kapısı kapanır kapanmaz gözyaşları seller gibi akmaya başladı.Teresa ellerine baktı.Tırnakları deriyi delmişti.Elleri kanıyordu.Yaklaşık iki saat ağladı.Ellerini yıkamaya gittiğinde gözleri pörtlemek üzereydi.Sonra doktor Ava Paige içeri girdi.O da ağlıyordu.Teresa diye seslendi.Teresa tuvaletin kapısını açtı.Doktor ona sıkıca sarıldı."Kızım,çok üzgünüm."dedi.Teresa onun kucağındada ağladı.Doktor"Bilmiyordum Teresa,bilsem asla böyle bir şey olmazdı."dedi.Teresa'ya ağladın mı diye sordu.Teresa hayır dedi.Doktor"Aferin Teresa"dedi.Sonra odasının kapısı tıklatıldı.Gelen tekerlekli sandalyede duran Thomas'tı.Koruma onu içeri bıraktı."Teresa!" diye bağırdı Thom."İyi misin?Sana ne yaptılar?"Doktor aralarına girdi."Thomas biraz sakinleşince Teresa sana anlatabilir.Size bir sürprizim var çocuklarım."Thomas ve Teresa,Ava'yla bir odaya gittiler.Televizyon,koltuk ve kurabiyeler vardı.Film gecesi buydu herhalde.Thomas'ı oturttulaar koltuğa,yanınada Teresa.Kurabiye yeyip süt içtiler.İsyan'ın sürpriz anlayışı kurabiye ve süt olsada mutlulardı.Harika bir animasyon filmi açılmıştı.Thomas ve Teresa konuşarak uyuyakalmışlardı.Doktor Ava Paige içeri girince "Yarın ve sonraki yıllar çok yoğunsunuz labirentin kurtarıcıları."diyerek korumaları çağırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Teresa'nın gözünden İSYAN
Ficção CientíficaLabirenti çoğunlukla Thomas'ın ağzından dinledik.Sıra Teresa'da.İyi okumalar:)Daha fazla bölüm için followlamayı unutmayın;)