Just forget it..

Part 13

 
« τι εννοείς ότι υπάρχει παρελθόν ανάμεσα σας ? Με δουλεύεις ρε  Αλεξια ο αδερφός μου  δεν ήταν κα εδώ για τόσους μήνες ,τι παρελθόν μπορεί να έχετε ?»

Έμεινε να με κοιτάει σαστισμένη  και έτρεμε... τι στο διάολο γίνεται εδώ ?   
« Αλεξ σε ικετεύω  εξήγησε μου τι έχει γίνει ? Πώς θα σε βοηθήσω άμα δεν μου λες τι σε έχει κάνει έτσι ? Σε παρακαλώ ηρέμησε αρχικά. ». 
Πήρε μια βαθιά ανάσα και Σκούπισε τα δάκρυσμενα ματάκια της . Την αγκάλιασα και της κράτησα το χέρι ... 

« Είχα ορκιστεί ότι θα το ξεχνουσα , θα ξεκινούσα από την αρχή . Εκείνος είχε ορκιστεί ότι δεν θα το μάθαινε ποτέ κανείς ... για το καλό μας , ή τουλάχιστον έτσι ήθελε εγώ να πιστεύω ..   Πιο παλιά όταν κάναμε παρέα τα είχα με τον αδερφό σου ,   Εκείνος αποφάσισε να πάει στρατό μετά και με παράτησε να παλεύω με την εξάρτηση που αυτός μου είχε δημιουργήσει » ξεκίνησε να μου λέει  κοιτώντας το κενό  ... έτσι φαινόταν και αυτή , εντελώς κενή χωρίς να νιώθει ... αλλά για ποια εξάρτηση μιλάει ?  Τι εννοεί ?

« Ναρκωτικά » εξηγησε σαν να διαβάζει τη σκέψη μου « Δεν το εννοείς ?Πως τολμήσες να το κανείς αυτό στον εαυτό σου ?» Την ρώτησα χωρίς πράγματικα να έχω πειστεί ότι η Αλεξια , ο πιο συγκροτημένος άνθρωπος που είχα γνωρίσει είχε παρασυρθεί τόσο πολύ ... Νόμιζα ότι εκείνη η νύχτα στο παρτυ ήταν το μοναδικό της σφάλμα . Την είχα τόσο σωστή μέσα στο μυαλό μου ... αλλά  πλέον συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος που ζούμε δεν είναι  ποτέ τέλειος .

« Σε παρακαλώ άσε με να τελειώσω και μετά μπορείς να με κρίνεις όσο θες » είπε βγάζωντας με από τις σκέψεις μου και έγνεψα . « Ήταν τόσο ανεβαστικό όλο αυτό που είχαμε . Ήμουν για αυτόν ένας βασικός παράγοντας της ευτυχίας του και αυτός για εμένα ...  αλλά ξέρεις ότι την ευτυχία και την αυτοκαταστροφή τις χωρίζει μια λεπτή γραμμή , και άμα την διαπεράσεις μετά γρήγορα ξαναγυρνάς πίσω . Αυτός δυστυχώς με έθισε στην αυτοκαταστροφή . Δεν του ρίχνω το φταίξιμο αποκλειστικά άλλα σίγουρα φταει « είπε και άφησε ένα λυγμό να της ξεφυγει . Τι στο διάολο ? Ο αδερφός μου που τον είχα πάντα τόσο ψηλά είναι ένας ναρκομανής που παρασύρει άλλους μαζί του στον πατο?
Όχι αποκλείεται απλά κάτι δεν κατάλαβαινω κάτι ! « δεν εννοείς Ότι αυτός σε παρέσυρε ή κάτι τέτοιο ?» Ρώτησα έχοντας ακόμα την ελπίδα ότι δεν είμαστε τόσο κατεστραμενοι .

Αλλά η απάντηση της έσβησε την ελπίδα από τα μάτια μου ... έγνεψε καταφατικά « αυτό ακριβώς εννοώ . Αρχικά έμπλεξε αυτός και εγώ τον κατάλαβα . Σου ορκίζομαι ότι προσπάθησα να τον μετά πείσω να. Τον βοηθήσω τόσο πολύ αλλά δεν ήταν αρκετό , η τρέλα του υπερίσχυσε της δίκης μου . Άρχισε να μου λέει ότι δεν ξέρω να ζω και ότι αν απλά δοκίμαζα μια φορά θα άλλαζα γνώμη . Μετα με εκβίασε έμμεσα ότι άμα δεν δοκιμάσω  έστω μια φορά θα χωρίζαμε . Και σκέφτηκα ότι από τον να το χάσω θα ήταν καλύτερα να εθιστω σε κάτι ακομα...  Μάλλον τελικά δεν περίμενα να  εθιστω .... αλλά δυστυχώς η ζωή δεν τς φέρνει όπως τα θελουμε.. αρχίσαμε να το παρατραβάμε να παίρνουμε υπερβολικές δόσεις και να διαλύομαστε χωρίς να το καταλαβαίνουμε ... Μέχρι που το κατάλαβε η μαμά μου. Την παρακάλεσα να μην το μάθει ο πατέρας μου και εκείνη μου είπε ότι θα το κάνει αν χωρίζα μαζί του .. δεν την κατηγορώ είχε δίκιο . Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να σωθώ , χωρίσαμε και αυτός έφυγε για το στρατό ώστε να ξεχασει . Εγώ για να ξεχάσω άλλαξα σπίτι ,σχολείο ,ζωή συνήθειες . » είπε και άφησα μια ανάσα που κρατούσα τόση  ώρα