Η Δανάη , ένα 16 χρονο κορίτσι , αφοσειωμένο αποκλειστικά και μόνο στο χορό έχει χάσει κάθε ανέμελη στιγμή της εφηβικής της ηλικίας. Δεν διασκεδάζει ,δεν ζει όπως οι συνομήλικοι της αλλά είναι απομωνομένη στον κόσμο που της αρέσει να ζει. Οι γονε...
Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε αυτό που έγινε . Βασικά μου άρεσε πολύ . Με ξύπνησε την καταθλιπτικές μου τάσεις .
« Νυσταζεις πολύ?"με ρώτησε αφού σταμάτησε το φιλί . Βασικά δεν ξέρω τι με συμφέρει να απαντήσω . Αλλά καταβαθος είχα όρεξη για νέες έμπειρες . "Καθόλου " απάντησα και το χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου . " Ωραία γιατί νομίζω ότι ξέρω τι χρειάζεται για να ξεχαστείς" με πήρε στην πλάτη του και αρχίσαμε να τρέχουμε και φυσικά εγώ ουρλιάζα.. μετά από λίγο φτάσαμε σε ένα μέρος με πολύ κόσμο . Και γέλια . Καιρό είχα να ακούσω κόσμο να γελάει . Μπορεί να γελούσαν χωρίς ουσιαστικό λόγο αλλά η ευτυχία που είχε σχημάτιστει στα πρόσωπα τους ήταν αξιοζήλευτη . Εννιωσα μια νοσταλγία για τις μέρες που ανήκα δε αυτό το είδος ανθρώπων , κάτι που φάνηκε να κατάλαβε ο Άρης αλλά δεν θέλησε να σχολιάσει .
"Είναι το ετήσιο φεστιβάλ που διοργανώνεται για να αποχαιρετήσουν το καλοκαίρι " Με πληροφόρησε ο Άρης . "Οοο.. δεν θα το φανταζόμουν ποτέ. Πως μπορούν να είναι τόσο χαρούμενοι σε ένα τέτοιο αποχαιρετισμού ?... τουλάχιστον αυτοί ξέρουν ότι θα ξανάρθει παλι ... " σχολίασα. "Για όλους θα έρθουν αυτές οι μέρες έλα τώρα πάμε να διασκεδάσουμε ..."είπε και με τράβηξε απαλά προς τα παιχνίδια λούνα πάρκ που υπήρχαν εκεί
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
πολύ δημοκρατικά αποφάσισα να ανέβουμε στη ρόδα για να βρεθούμε πιο κοντά στο φεγγάρι . Ναι ήμουν αρκετά ρομαντική ... ή απλά είδα περίοδο 😂😂 (πως να διαλύσεις τον ρομαντισμό σε μια φράση )
"Άρη σχετικά με αυτό που έγινε πριν , δεν θέλω να σε κάνω να νιώσεις άσχημη αλλά αυτή δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για εμένα . Έχω πολλά θέματα και... βασικά είναι περίπλοκο .. αλλά δεν θέλω να χαθούμε " του είπα και κοίταξα το φεγγάρι για να αποφύγω την έκφραση του "Το καταλαβαίνω απολύτως Δαναη ... δεν χρειάζεται να απολογείσαι σε εμένα " είπε και μου έπιασε τα χέρια . Αυτομάτως ανακούφιση κυρίαρχησε σε εμένα . "Δεν θέλω να σταματήσουμε να μιλάμε .. ήταν επιπόλαιο εκ μέρος μου να σε φιλήσω πριν αλλά αυτο εννιωσα .. ακόμα και για εμένα ήταν επιπόλαιο " παραξενεύτηκα ... τι ςννοουσε με το ακόμα και για αυτόν ? Τότε συνειδητοποίησα ποσό ελάχιστα τον ξέρω .. αλλά αυτή η ώρα που περάσαμε μαζί ήταν υπέροχη .. μετά από λίγο κατέβηκαμε από τη ρόδα και με συνόδευσε στο σπίτι μου με αποχαιρετίσε και μπήκα μέσα αντικρίζοντας μια τεραστεια έκπληξη !! Ο Ιάσωνας ! Ο αδερφός μου ήταν σπίτι .. ή τουλάχιστον αυτό αποκαλύπτε ο στρατιωτικός σάκος ακριβώς δίπλα από την εξώπορτα .. "Ιάσωνα .??" Φώναξα με λαχτάρα και με χαρά διαπίστωσα ότι οι σκέψεις μου έπεσαν μέσα ! Τον είδα να κατεβαίνει τις σκάλες τρέχοντας κατά κάνω μου για να με αγκαλιάσει .. ποσό μου έχει λείψει .... ξέρω ότι δεν τον αναφέρω συχνά αλλά πραγματικά με είχε πονέσει το γεγονός ότι είχε φύγει για να πάει στρατό ... ενώ θα μπορούσε να πάει πρώτα να σπουδάσει διάλεξε το στρατό για να ξεμπερδεύει από ότι μας είπε ... πραγματικά τον χρειάζομουν . Εννιωσα προδομένη όταν έφυγε... θεώρησα ότι με εγκαταλείπει στα δύσκολα . Αλλά τώρα μου το ξεπληρώνει . Γύρισε και θα με στηρίξει όπως έκανε πάντα . "Πες μου ότι δεν θα φύγεις σύντομα " είπα συγκινημένη καθώς τον ξανά αγκάλιασα " Μμμ βλέπω ξέχασες ότι πέρασε η θητεία μου " είπε και γέλασε Ένιωσα την ανάγκη να του πω ό,τι είχε συμβεί αλλά δεν ήξερα αν ήταν έτοιμος να τα ακούσει ... είχα χρόνο να του τα πω όλα όποτε δεν βιάστηκα ... " Η μαμά και ο μπαμπάς? Η νεφέλη ?" Ρώτησε ενθουσιασμένος " Για φαγητό " απάντησα ψυχρά καθώς θυμιθηκα τι είχε προηγηθεί στο μπάνιο με την Νεφέλη και με τον Bryan .. " και εσυ πως και ξεμειες εδώ ? Αν και από το ντύσιμο δεν νόμιζω ότι κακό πέρασες" είπε και γελάσαμε μαζί " Βασικά μαζί τους ήμουν . Αλλά..." τι να έλεγα ότι η αδερφη μας με αποκάλεσε τσουλακι , εγώ το έβαλα στα πόδια και με ακολούθησε ένας αξιοζηλεύτος παίδαρος που τυχαίνει να είναι ο γιος του φίλου του πατέρα μας ? #not " αλλά τι .?» Αναρωτήθηκε " Νύσταξα και με έφερε ένας φίλος απλά " απάντησα βιαστικά "Φίλος ???"είπε και σήκωσε το φρύδι απειλητικά Πριν προλάβω να απαντήσω χτύπησε το κουδούνι !! ΣΩΘΗΚΑΑΑΑΑ τρέχω να ανοίξω και αντικροιζω τον Bryan !!!SOS!!! ΔΑΓΚΩΝΩ !!! Όλο μου το εγώ ήθελε να φωνάξει τραβά στο διάολο αλλά συγκρατήθηκα λόγω της παρουσίας του αδερφού μου . " Η Νεφέλη δεν είναι εδώ δυστυχώς " είπα ξυνα αλλά δεν με άφησε γιατί την κράτησε με το χέρι του " Δεν ήρθα για την Νεφέλη " πρόσθεσε "Δαναη ποιος είναι ?"ακούστηκε η φωνή του Ιάσωνα από μέσα και ήρθε στην πόρτα " Βλέπω δεν άρχισες να με αντικαταστήσεις "είπε ο Bryan και ο Ιάσωνας γέλασε καθώς φάνηκε να κατάλαβε τη όλη κατάσταση « Βασικά εγώ είμαι ο"ξεκίνησε να λέει ο Ιάσωνας και τον διέκοψα καθώς ήθελα να τον κάνω να ζηλέψει "Όχι πιο γρήγορα από ότι έκανες εσυ Bryan "είπα και έκλεισα την πόρτα στα μούτρα Ο Ιάσωνας εμμείνει να με κοιτάει σοκαρισμένος " Θα σου εξηγήσω κάποια άλλη στιγμή γιατί τώρα νυστάζω πολύ " γέλασε και νοητά στο δωμάτιο μου Μετά από λίγο άκουσα φωνές και κατάλαβα ότι θα γύρισαν ο γονείς μου λογικά και ενθουσιάστηκαν που επιτέλους είδαν τον γιο τους σπίτι . Δεν τους αδικώ . Ακομα και εγώ που ήμουν θυμωμένη μαζί του δεν μπόρεσα να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου .. ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ Σήμερα θα ήταν μια τέλεια μέρα για εμένα (όταν υπογραμμίζω κάτι είναι σαν προοικονομια για αργότερα ) . Μετά από τόσο καιρό θα περνάγαμε μια μέρα όλοι μαζί . Κατέβηκα κάτω για πρωινο αλλά ήμουν τόσο χαρούμενη που η παρουσία της Νεφέλης στο τραπέζι μου ήταν αδιάφορη . Περίμενα τη Αλεξια να περάσει να με πάρει να πάμε στο χορο . Καθώς ετοιμαζόμουν ακούσα το κουδούνι και άνοιξα την πόρτα " έλα μέσα και στο δρόμο έχω να σου λέω εξελίξεις ..." της είπα και εκείνη γέλασε " όπως ??" " καταρχάς γύρισε ο αδερφός μου !" Της είπα κατά ενθουσιασμένη αλλά το χαμόγελο σβήστηκε αυτομάτως από τα αμυγδαλωτά καταπράσινα μάτια της
Reminder : Αλεξίας 'side
Εγώ :" Είμαστε οι δυο μας μην ανησυχείς . Απλά να ξέρεις κοριτσάκι μου μην κρύβεις τα συναισθήματα σου.. Πονάει πολύ . Το έχω κάνει και το μετάνιωσα " Δαν :" Εσυ ποτέ ;! " Εγώ :" δεν έχει σημασία " τι να της έλεγα ; ότι με τον αδερφό της είχαμε 8 μηνες σχέση και τελικά χωρίσαμε γιατί αυτός πήγε στρατό . Να την φορτώσω και με αλλά ;! Άλλωστε με είχε παρακαλέσει και αυτός ότι δεν ήθελε να μάθει κανείς τίποτα . Όχι δεν χωρίσαμε για το στρατό . Ψέμα . Ο Ιάσωνας είχε μπλέξει με ναρκωτικά . Και παραλίγο και εγώ . Για αυτό άλλαξα σχολείο και γειτονιά , έτσι μάλλον θα τον ξεχνούσα πιο εύκολα . Από τη σκέψη μου με έβγαλε το κλάμα της Δανάης
Ένα τεραστειο συγγνώμη για την τόση αναμονή αλλά πραγματικά δεν είχα χρόνο . Όλο αυτό το καιρό υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι τώρα τα Χριστούγεννα θα αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο . Λόγω σχολείου δεν πρόλαβα . Αλλά επιστρέφω δυναμικά με ιδέες και εξελίξεις ! Το κεφάλαιο αφιερωμένο στην __Maria_Manson__ !Τα λέμε σύντομα !! Άμα σας άρεσε το κεφάλαιο μην ξεχάσετε να πατήσετε το ⭐️ κάτω Φιλάκια ❤️❤️ Song : I bet my life
