ÇOCUĞUM

''Ben ev işlerini senin kadar iyi yapamıyorum''

         Gözlerimi açtım ve etrafa bakınmaya başladım. Kalktım ve duşa doğru yol aldım. Banyoya girip kapıyı ardımdan kapattım.  Aynaya bakmaya başladım.  Kendime bakarak sırıtıryordum, birden bire içimde bir suçluluk duygusu belirmeye başladı. Kaan'ı anımsadım. Onun gülüşünü, bakışlarını ve sarılışını. Aşıktım sanırım, madem aşığım neden Kadir'i hatırlayınca gülümsüyordum? Bu düşüncelerden sıyrıldığım gibi kendimi sıcak duşun içine attım.

        Noluyor ya? Kıpırdayamıyorum! Kafamı yukarı kaldırdığımda hala sıcak suyun üzerime aktığını gördüm. Duşakabinin içinde uyumuşum... Hemen sıcak su ayarını buz gibi duyla değiştirip kendime geldim. Duştan çıktım, üstümü giyindim ve yatak odasına doğru ilerlemeye başladım. Herkes hala salondaydı. Beni gördüler ve Candan ''Ece, sen nerelerdesin kızım?!'' dedi sanırım biraz endişelenmişti. ''Duşta uyuyakalmışım. Şimdi de yatağa gidi uykuma kaldığım yerden devam edeceğim o yüzden odaya girmek gibi bir hata yapmazsanız sevinirim.'' dedim ve direk odaya girip kendimi yatağa attım.

        ''Uyan! Uyan!'' ya yine ne oluyor? Kalktım ve herkesin odaya girmiş yattığım yatakta zıplıyor olduğunu gördüm. Elimi suratıma çarpıp sinirle odadan çıkmalarını söyledim. Onlarda söylenerek odadan çıktılar. En azından ben öyle sanıyordum. Tekrar kendimi uykuya teslim edeceğim anda arkadan ''Ayjeyhan'' diye korkunç bir ses duydum ve çığlık atmaya başladım. Herkes odaya doluştuğunda Gökdeniz karnını tutarak kahkaha atıyordu. Odaya gelenler de onun kahkahalarına eşlik etmeye ve benimle dalga geçmeye başlamışlardı. Allahım, sana karşı bir terbiyesizliğim olduysa senden çok özür diliyorum ve tekrar çok özür dileyerekten soruyorum bu arkadaşları bana sabrımı denemek için mi gönderdin?

          

           Bugün 17 Temmuz! Kaan bizimle birlikte kalacak! Sabah uyandığımızdan beri evde deli gibi temizlik yapıyoruz. Malum öğrenci evinden farkı yok artık. Saat 20.00'a doğru Kaan, Cihan ve Kaan'ın kuzeni (Batuhan) geldi. Oturuyorduk ve Arkhe mutfağa doğru gitti. Bulaşık makinesini çalıştıracaktı. Arkhe mutfaktan bana ''Ece, ben ev işlerinde senin kadar iyi değilim bana bi yardıma gelir misin'' diye seslendi. Gülmeye başladım ve yanına gittim. Ona ne yaptığını sorduğumda bana ''Kızım içerde sevdiğin çocuk var. Mecbur seni iyi göstermek lazım yoksa mutfak işlerine sokacağım en son insan sensin.'' dedi. Bu üzücü bir şeydi ama kahkahalarıma sahip çıkamadım. 

             Batuhan Arkhe'ye bir arkadaşını çağırsa sorun olup olmayacağını sordu Arkhe'de çağırabileceğini söyledi. Gelen çocuk Batuhan'ın sanaldan arkadaşıydı yani Batu bile çocuğu birkaç kere görmüştü. (Kaan'ın kuzeni Batuhan'ın sanaldan arkadaşı?)

          Candan gelmişti. Candan'la ben koltuğun köşesinde oturuyorduk, Arkhe ve Batuhan dama oynuyordu, Cihan bilgisayarla uğraşıyordu ve Kaan'da oyunu izliyordu. Telefonumu elime aldım, gizlice Kaan'ın fotoğrafını çekecektim (en azından ben gizli olacağını düşünüyordum). Telefonu Kaan'a doğru sinsice yönelttim fotoğrafı çekmemle telefonu Candan'a çevirmem bir oldu çünkü flaş patlamıştı! Candan anında saçma saçma pozlar vermeye başladı. Kaan biz tuhaf tuhaf baktı ve oyunu izlemeye devam etti. Candan'la derin bir nefes aldıktan sonra gizliden gülmeye başladık. Neredeyse yakalanıyordum!

          Saat geç olmuştu. Herkes yavaştan mayışmıştı. Kaan dizimde yatıyor ve telefonla uğraşıyordu, Arkhe şarkı açmıştı ve Batuhan arkadaşıyla sohbet ediyordu, Cihan çoktan gitmişti. Kaan'ın saçlarıyla(!) oynuyordum, telefonu bırakmış beni izliyordu. Elimi tuttu ve dudağına doğru götürüp öptü. 

          Herkes Kaan'ın telefonunun çalmasıyla irkildi. Dayısı arıyordu, Kaan ve Batuhan o sıralar dayılarında kalıyorlardı. Dayısı eve gelmezlerse bir daha eve giremeyeceklerini söyledi ve Kaan'a biraz kızdı. Kaan özür dileyerek gitmek zorunda kaldı. O geceyi Arkhe'yle ikimiz geçirdik. İkimizin geçirdiği geceler için her şey değerdi.