Listen To Your Heart

Droga do domu

- Dobra, trzeba się zwijać! Odprowadzić cię?

To pytanie było skierowane do mnie.

- Jeśli to dla ciebie nie kłopot.

Uśmiechnął się, przerzucił bluzę przez ramię i przygryzł plastikową butelkę, którą trzymał. Fuj.

Szliśmy w milczeniu, co wydawało się przeszkadzać tylko mnie. Nie mogłam patrzeć na ten jego uśmiech i te roześmiane oczy. Jednak było to silniejsze ode mnie.

- Coś się stało?

Serce mocniej mi zabiło. Zauważył...

- Nie, nic. Po prostu się zagapiłam.

Uśmiechnął się pod nosem i przymrużył oczy. Czekałam na jakiś zgryźliwy komentarz, jednak niczego takiego nie usłyszałam.

- To tutaj - powiedziałam, gdy byliśmy już koło mojego domu. - Dzięki za odprowadzenie.

- Czysta przyjemność - stwierdził z tym swoim uśmiechem na ustach.

Chwilę jeszcze wpatrywaliśmy się w siebie, po czym on pomachał odwrócił się i odszedł.

Zrobiłam to samo. Jednak gdy weszłam na swoją posesję, spojrzałam za nim. Zobaczyłam jak idzie wesołym krokiem, z bluzą przewieszoną na ramieniu i dalej przygryza plastikową butelkę.