HEARTS vs CLOVER?

HUMAHANGOS si Hazee habang hinahabol ang magarang sasakyan kung saan naroon si Fudge. Kagabi ay tinawagan siya nito upang personal na magpaalam. Aalis na ng bansa ang huli upang doon ipagpatuloy ang pag-aaral para sa propesyon. Fuji “Fudge” Takamura was a junior detective. Tutungo ito sa Japan upang ipag-patuloy ang propesyon nito kasama ang ama nitong isang sikat na detective sa nasabing bansa.

            Hindi siya sumipot sa usapan nila kagabi na magkikita sa tambayan nila. She doesn’t want to say goodbye with him. Bagamat nais nang isip niya na siputin ito upang malaman ang sekretong nais sabihin nito. Noon ay umaalis na 'din ito sa bansa, subalit kaiba ngayon dahil magtatagal na ito sa Japan. He was there to study, not like before that he was just leaving to have a vacation with his parents.

            Sa wakas ay napansin yata ng family driver ng mga ito na humahabol siya mula sa likuran. Unti-unting bumagal ang pagtakbo niyon hangang sa tuluyan ng huminto bagamat umaandar parin ang makina.

            “F-Fudge…” humahangos na wika niya.

            Bumaba ang windshield ng sasakyan nito. Fudge seems to be in shocked when he saw her standing beside the car. Mabilis na bumaba ito at lumapit sa kanya.

            Umaangat ang labi nito. She knew Fudge has something to tell her. Sa huli ay itinikom nito ang mga labi at malungkot na tumitig sa kanya. She was too tired to talk. 'Mas nauuna pa ang hangin kesa sa salita niya na lumabas sa labi. Kinuha niya mula sa bulsa ng palda ang isang dahon. Inabot niya ang kamay nito at inilagay sa palad nito ang isang dahon ng clover.

            “N-nakita ko siya Fudge I… finally found a clover with a four petals…”

            “Haze…” nakangiti ito sa kanya bagamat ang mata ay nagpapahayag ng kalungkutan dahil sa kanilang paghihiwalay. “Kaya ba hindi ka sumipot kagabi dahil…”

            “Ang sabi mo liligawan mo lang ako kapag nakahanap na ako ng clover na may apat na petals. Now I found it…” she exasperated. Sa kabila ng pagod ay muli siyang ngumiti dito.

            Alam niyang nagbibiro lang ito ng sabihin nitong manliligaw ito sa kanya kung makakahanap siya ng clover na may apat na dahon. That was impossible at first. Clover has only three petals. Hindi siya sumipot sa usapan ng mga ito dahil magdamag siyang nanatili sa Zen Garden. Ang hardin na iyon sa kanilang Village ay kilala sa pagkakaroon ng ibat-ibang uri ng halaman. Kasali na roon ang damo ng clover na sadyang kumapal at tumubo na doon.

            Ginugol niya ang oras na na dapat ay magkasama sila kagabi sa kakahanap ng nasabing damo. Mabuti at wala ang Tiya Agnes niya na siyang tanging pamilya niya. Libre tuloy siyang magbulakbol at hindi umuwi ng maaga.

            Fudge lips curve into a smile while watching her exasperating.

            “Mahuhuli na po kayo sa flight ninyo sir,” wika ni Manong Goryo ang driver ng pamilya ng mga ito.

            Sabay sila ni Fudge na lumingon dito. Then she sadly turned back her attention to Fudge. From his eyes she can read that he was finally saying farewell to her. “When I come back… I will fulfill my promise…” he whispered.

            Tuluyan ng kumawala ang luha niya. Isang marahang tango ang sinagot niya dito.

Pilit ang ngiting bumalik na ito sa sasakyan. Sumungaw ito mula sa bintana at inabot ang kanyang mukha. He gently brushed her cheeks. “Hush. I want to see your charming smile before I leave. Gusto kong maging baon ang ngiti mo sa aking pag-alis.”

            Marahan siyang tumango at pilit na ngumiti sa harap nito. Then the car sped away. Muling bumalot ng luha ang kanyang pisngi habang hinahabol ang papalayong sasakyan.

            She waved on them. “Hihintayin kitaFudge,” malakas na sigaw niya.

            Napahinto siya sa pagtakbo ng makitang huminto ang sasakyan ng mga ito. Fudge went out on the car and run fast towards her. Tahimik na nakatunghay lang siya dito. She heard her heart beat while watching Fudge.

            “Bakit ka…”

            Fuji pulled the Japanese ribbon on its hair. Kumawala ang may kahabaang buhok nito dahil sa paghila nito ng pulang Japanese ribbon na nasa buhok nito. He got her hand and put the ribbon on her palm.

            “Before I leave I want to tell you my feelings…” mahinang wika nito. “I…lo…” tumingala ito sa langit at kumuha ng lakas doon. “I love you Haze...” Nang masabi nito ang mga katagang iyon ay mabilis na ibinalik nito ang tingin sa kanya. Nabura ang kanina’y may alinlangan nitong mukha at napalitan ng isang maaliwalas bagamat naroon parin ang kakaibang kalungkutan. “I love you Haze… Even without that clover I will still court you… I love you and I will love you… now… and forever.” Bahagya huminto ito ng mabasa ang pagkabigla sa kanyang mukha. “Wait for me Haze. I will come back when I become a suitable man for you… I promise,” she heard him chocked while saying those last words then he pulled her closer to him. Naramdaman niya ang marahang halik nito sa kanyang buhok.

            “I love you too Fudge…” Mabilis na sagot niya dito. Happiness suddenly lies on her heart. “I’ll be waiting for you… so when you comeback… you will see me here… I promise…” she solemnly oath.

            Nakita niya ang pag-aliwalas ng mukha nito sa kanyang sinabi. She closed her eyes when Fuji lips descended to her. Feeling the beating of their heart she responds on his kiss willingly and heartedly. Buong puso iyon at buong pagmamahal. Kung hindi pa nila narinig ang busina ng sasakyan ay hindi nito pakakawalan ang kanyang labi.

            “Go on… Mahuhuli ka na sa flight mo…” udyok niya dito bagamat sa totoo’y ayaw niyang umalis pa ito sa kanyang tabi.

            “But…”

            “'Wag kang mag-alalala. Maghihintay ako sa pagbabalik mo… You don’t need to court me anymore… all you need is to comeback… because my heart will be waiting for you… It will be always belonging to you.”

            Unti-unti siyang bumitiw sa yakap nito. Ramdam niya ang bigat ng kalooban nito sa kanyang pagbitiw. Tumango siya dito ng muling marinig ang sunod-sunod na busina ni Mang Goryo. Fudge walks slowly towards the car. But before he finally went-in in the car, he waved back with a smile on her.

            Her tears rush on her cheeks when the car finally disappears on her sight. Subalit ang luhang iyon ay hindi purong kalungkutan kundi kahati niyon ay ang kaligayahang malamang mahal siya nito. He loves her just the way she loves him. Bagamat nanghihinayang siya sa panahong nasayang. Kung sana ay matagal na nitong sinabi ang nadarama nito sa kanya, but atleast it was not too late for that. Bago man ito umalis ay nasabi nito ang nadarama sa kanya.

            Dinala niya sa tapat ng dibdib ang pulang laso nito.

            “I’ll be waiting Fuji…”