Büyük Babil'in Kalbinde Ağladım Bu Gece Bize

Şehirlerin Bir Yanıp Bir Sönen Işıklarına..

Aydınlığın gözleri kör eden ışıltısı,
Karanlığın aydınlık yüzü..
Büyük Babil'in Kalbi..

~•~

Yaşımı benden daha iyi gün gün sayan takvimlere, askerlik şubesine de Hoşçakal'ımı sunuyorum.
Zira size de kırgınım biraz.

Gündüzlerimin gecelerden daha karanlık olduğu gerçeğimi anladığımdan beridir zaman hiç geçmez sanırdım, ta ki otuz yaşımın eşiğinde durup da ardıma baktığımda derme çatma hayatımın döküntüsü ile ürperdim.
Hayır!
Acıdım kendime..

Adam, Sen!

Eğer bir arkadaşım olsaydın,
Kendime arkadaş olsaydım,
Sarılırdım..

Çok yoruldun değil mi?  derdim ona.
Çok yorulmuşsun..

Kirpiklerinin ağır ağır inip kalkışından belli, zamanı yayıyor tellerine, ayrılıklara vakti çok, kavuşmaya telaşı yok hiçbir telin..

Ağır soluklarından belli işte.
Her an bir engele takılacak da kesilecek gibi nefesin..

Buğulu gözlerin ha yağdı ha yağacak..

Saçların, tarakların dişlerine değmemiş, biraz da yağlanmış..
Bilirim, kendinden geçtiğin günlerde, baş dönmesi, bedeninin kırgınlığı değil kendinden geçiş ki bir vazgeçiş bildiğin yani bildiğim. Öyle zor gelir banyo yapmak çünkü bedenini dünya kirinden arındıracak kadar dahi direnecek gücün yoktur dünyaya.
Bu kadarlık olsun kafa tutacak dirayet bırakmamışsın gururunu ayakta tutacak.
Bilirim dokunur sana hep vazgeçişler.

Yine de yorgunsun ya haklısındır da ondan bundan geçmeye, geçip gitmeye.

Lakin ne anlamı var ki, geçip gitmelerin yani vazgeçişlerin
Unutamadıktan sonra..

İşte sen bu yüzden yorgunsun en çok!

Şurada burada biriktirmişsin hepsini.
Üzerlerini de umursamazlıkla sıkıca örtmüşsün ki onlar da vazgeçsinler, geçip gitsinler!

Anlıyorum sanıyordum kendimi.
Omzuma dokunacak kadar saçlarımı uzatmıştım.
Biraz üzgün olsam açardım, dökülürdü enseme biraz aşağı omzuma değin ve boynuma.
Her şey yolunda der gibi dokunurdu saçlarım omzuma.
Her şey yolunda Jongin!

Öyle miydim, saçlarım?

Sizleri dahi inandırdım her şeyin iyi olacağına ve siz de bana bağrışıp durdunuz omuzlarıma vura vura:
"Her şey yolunda!"

Yıllar yılı var ki ben bir yere ulaşmak istedim, bir şeyi tutmak istedim, tutunmak..
Bir sonum olsun istedim.
Yaşımdan fazla girdiğim yollardan birinin sonuna ulaşmak istedim, cehennem de olsa..

Lakin yollar şehir içi sokakları gibiydi. Uç uca yamalı. Sonu yoktu.
Her sokaktan bir cadde her caddeden yeni bir şehir çıkıyordu.
Suretleri başka başka insanlar hep aynıydı.

Ya ben neden farklı suretlerdeki aynı insanlarla bu denli uyumsuz, uyumsuzluğumda rahatsız ve de huzursuz oluyorum ki?!