HIDDEN

◀17▶

မနက္ခင္း အလင္းေရာင္က ျပတင္းေပါက္ကတဆင့္ မ်က္ႏွာကို ထိုးက်လာခ်ိန္မွာ က်ေနာ္သည္လည္း အိပ္ယာက ႏိုးလာခဲ႔သည္ ။

ႏိုးႏိုးခ်င္း လႈပ္ရွားမိတဲ႔ ခႏၲာကိုယ္ရဲ႕ ခါးေအာက္ပိုင္း တစ္ေလွ်ာက္က ကိုက္ခဲေန၏ ။ ဒါ့အျပင္ ေစးကပ္ကပ္ ခံစားမႈနဲ႔ က်ိန္းစပ္ေနတဲ႔ ေအာက္ပိုင္း တစ္ေနရာေၾကာင့္ စုပ္သပ္မိျပန္သည္ ။

ေဘးဘီကို ေဝ့ဝဲၾကည့္မိေတာ့ လြတ္ေနတဲ႕ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႕က ေျပာင္ေလွာင္ေနသဖြယ္ ။

တြန္႔ေက်ေနတဲ႔ အိပ္ယာခင္းစက လြဲရင္ မေန႔ညက အတူရွိခဲ႔ဖူးတဲ႕ သူဆိုတာ ကိုယ္ေပ်ာက္လူသား မ်ားလားလို႔ေတာင္ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ထင္မိပါရဲ႕ ။

ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ႕ က်ေနာ္ကပဲ ရူးခဲ႔တာပါ ။
Kim Jonginရဲ႕ အခ်စ္ပုစၧာမွာ ထားရစ္ျခင္း ဆိုတဲ႔
ပံုေသနည္းကို ခဏ ေမ့သြားမိတယ္ ။

မဆိုးပါဘူး .. ဒီတစ္ခါ ထားရစ္ခဲ႔ျခင္းမွာ အရင္ကလို ႏွလံုးသားငယ္ဟာ နာက်င္တယ္လို႔ မဟစ္ေအာ္ေတာ့ဘူး ။ သူလည္း နာက်င္မႈမွာ အသားက်သြားလို႔ ထင္ပါရဲ႕ ။

အက္ရာ အထပ္ထပ္ ရွိေနတဲ႔ ႏွလံုးသားရဲ႕ ေနာက္ဆံုး
အဆံုးသတ္က ကြဲေၾကျခင္းပါပဲ ။

ကုတင္ေပၚက ကုတင္ေအာက္ ေျခခ်ဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ။ ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ လက္ေရးခပ္ေသာ့ေသာ့နဲ႔ ေရးထားတဲ႔ စာရြက္ေလး တစ္ရြက္ ။

မနက္ အစည္းအေဝးရွိလို႔ သည္းငယ္ကို မႏိုးေတာ့ပဲ ကိုယ္အရင္ ထသြားလိုက္တယ္ ။ အရမ္းနာေနလား ? ပန္းအိုးေဘးမွာ ေဆးပါ ထားေပးခဲ႔တယ္ ။ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ေသာက္လိုက္ ။ arjumaကိုလည္း မနက္စာ အခန္းထဲ လာပို႔ခိုင္းထားတယ္ ။ အိပ္ယာႏိုးႏိုးခ်င္း ကိုယ့္ကို မေတြ႔လို႔ ငိုမေနနဲ႔ အံုးေနာ္ သည္းငယ္

'' ႏိုးလာလို႔ သူ႕ကိုမေတြ႕ရင္ ငိုရေအာင္ ငါက ကေလးလား ? ကိုကိုရယ္ .. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိပ္အထင္ႀကီးလြန္း တာပဲေနာ္ ''

ေတြးလို႔မွ မဆံုးေသး arjumaရဲ႕ မနက္စာ လာပို႔တယ္ဆိုေသာ အသံေၾကာင့္ ေစာင္ထဲ ျပန္ဝင္ရျပန္ ။ အဝတ္အစား မပါတဲ႔ ကိုယ္ေၾကာင့္လည္း သူ႔ကို စိတ္တိုမိျပန္သည္ ။