You Are My Cancer [Completed]

YAMC - 21

[Unicode]

ဘုန်းမြတ်ပိုင်သည် ခုံပေါ်တွင် ခေါင်းမှောက်ကာငိုနေရာမှ ရုတ်တရက်ခေါင်းထောင်လာပြီး အသင့်ထည့်ထားသည့်၀ိုင်ကို တစ်ကျိုက်ထဲ မော့ချပစ်လိုက်လေသည်။ ကုန်သွားတော့ ပုလင်းဖွင့်ကာထပ်ထည့်ပြန်သည်။ သုံးခွက်လောက်သောက်ပြီးချိန်မှာတော့ နေမဟော်ကြည့်မနေနိုင်တော့ပေ။

ဘုန်းမြတ်ပိုင်၏ လက်ထဲမှ၀ိုင်ခွက်ကို ဆွဲယူကာ သောက်ပစ်လိုက်ရတော့သည်။ သို့သော်လည်း ဘုန်းမြတ်ပိုင်သည် ခွက်ကိုပြန်ယူရင်း ထပ်ထည့်ကာသောက်မည့်ဟန်ပြင်တော့ နေမဟော်တားရလေပြီ။

"ကလေးသောက်တာ များနေပြီတော်တော့နော်"

လက်ထဲမှခွက်ကိုလှမ်းယူတော့ ဘုန်းမြတ်ပိုင်သည် မလွှတ်ပေးသည့်အပြင် လက်ကိုပင် ရိုက်ချလိုက်လေသည်။

"သုံးခွက်ထဲရှိသေးတာ မမူးသေးပါဘူး။ အဲဒီ့တော့သောက်ဦးမှဖြစ်မယ်။ ဒါမှကျွန်တော် ခံစားနေရတာတွေ သက်သာမှာ"

"ဟော... ကလေးက ဘာတွေခံစားနေရတာတုန်း"

"ကိုကို့မာမီအကြောင်းကြားတော့ ကျွန်တော်လည်း မာမီ့ကိုသတိရတာပေါ့။ မူးသွားမှမေ့မှာ"

ဘုန်းမြတ်ပိုင်သည် လက်ထဲက၀ိုင်ခွက်ကို နှုတ်ခမ်းနားတေ့ရင်း ထပ်မော့လိုက်သည်။ နေမဟော် အမြန်လှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း မမှီတော့ပါချေ။

"ခင်ဗျားကြီးသိလား အဟင့်..."

သောက်ပြီးနောက် အချိန်တစ်ခုအကြာမှာတော့ အနည်းငယ်မူးနေပြီဖြစ်သည့် ဘုန်းမြတ်ပိုင်တစ်ယောက် ရစ်ခန်းစလေပြီ။

"ဘာကိုတုန်း ကလေးရဲ့"

"ကျွန်တော်မူးရတာခင်ဗျားကြီးကြောင့်"

"အမ်... ဘာမှလဲမဆိုင်ဘူး"

"ဘာလို့မဆိုင်ရမှာလဲ။ ခင်ဗျားကြီးက မာမီအကြောင်းပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သတိရတာပေါ့။ မေ့အောင်သောက်လို့မူးတယ်။ အဲဒီ့တော့ကျွန်တော်မူးတာ ခင်ဗျားကြီးတရားခံ... ဟမ့်..."

"ကလေးစုတ် သောက်လဲမသောက်နိုင်ဘဲနဲ့များ ထပ်သောက်ချင်နေသေး..."