Forever Angel

6.BÖLÜM " Yalnızlık çok kötü bir şey . "

Melissa:

- Ben , seni tanımıyorum bile ! nasıl senle vakit geçirmek isteye bilirim ? dedim ve ağlamamk için kendimi zor tutuyordum bugün çok şey yaşamıştım . Deliler gibi ağlamak istiyordum su anda bunu yapamazdim onun karşısında ' küçük kız' olamazdim.

Derek :

- Beni tanımadığını mı soyluyorsun ? peki o zaman dedi olduğu yere çömeldi ve soğuk ve acı bakışlarını bana dikti . Tüm vucudum gerildi ve tüylerim diken diken oldu bacağım ağrımaya başlamıştı bile .

Melissa :

- Seni tanıyorum herkes gibi oyun kurucu Rosaanna 'nın yatı çocuk falan filan dedim sinirlenmeye başlamıştım bile

Derek :

- Sen benim hayranlarımdan falan misin ? yani ilgilenmiyorsum ayağı falan hiç cezbedici değil. dedi hafif bir kendini beğenmişlik sırıtışıyla

Melissa :

- Lanet olsun , ayağim kirildi ve cok aciyor , en sevdivim insani kaybetim hicbir sey yapamadim ve tanimadigim insanlar benim pesimdeler diye bağirdim ki artik ağladığımı ve gözyaşlarımın normal olduğunu fark ettim ve durmya hiç niyetim yoktu defolup gidebilirdi .

Derek :

- Gerçekten küçük bir kız gibi sızlanıp ağlıyorsun . Buraya nasıl geldin diye sordu  ve ayağa kalktı .

Melissa:

- Ben , Adamla birlikteydim sonra birileri geldi benim peşime düştüler izimi kaybediğim diye ormana girdim ayağam kaydı ve sen kurtardın beni dedim gözyaşlarımı silmeye çalışarak . Derek'e baktımda ne birsey soylemisti ne de benle göz teması kurmustu . Arkasini döndü ve yürümeğe başladı . Gözyaşlarım tekrar akmaya başlamıştı . Ağzımı açtığım gibi geri kapattım . Ona ne soyleye bilirdim ki o bana neden yardim etsin , pesimdeki adamlara eminim bulaşmak istemiyordur . Eninde sonunda beni yakalicaklardı . Derek çoktan karanlık ormanda kaybolmuştu , gitmişti aslında buna üzülmedim son zamanlarda herkes beni ya terk edip gidiyordu ya da benim yuzumden oluyorlardı . Lanetleniş gibiyim eve oyleyim gerçekten kafamı gökyüzüne kaldırdığımda kocaman bir dolunay bana bakıyordu yıldızlarla keşke onlara ulaşabilseydim , en azından herkesten uzak olurdum kimseye zarar vermezdim .

Melissa :

- Eskiden kurt adamlara inanirdim vampirlere sonra büyüdüm ve gerçeklerle yüzleştim, aslında onlar masaldı, inanıp yaşamak istedigim maceralarla dolu masallar ve hayallermiş, Sence bu gece burdan sağlam çıkabilirmiyim yoksa ölürmüyüm diye sordum gökyüzünde bana bakan Ay'a cevap veremedi. Onun dışında

Derek :

- Eminim yaşicaksın dedi elinde ilkyardım çantası vardı ve bir sopa tutuyordu bana doğru yaklaştı ve bileğimi eliyle kavrayıp kendine doğru çekti ve çantadan çıkardığı merhemi sürüp sargıyla sardı tüm hareketlerini sessizce izledim oda sessizce yaptı herseyi tek söylediği

Derek :

- Seni ayağa kadırıcam ve sopaya tutun dedi ve elini uzatıp kaldırdı beni sopayı değinek gibi tutum ama bir türlü dengemi sağlayamadım . Tam yere yapışıcağımı sanarken Derek'in kolları beni sardı beni düşmekten kurtardı . Kalbim deli gibi atmaya başladı kafamı bir türlü kaldıramadım onu hızlanan nefesını rahatça duyabiliyordum kafamı kaldırdığımda gözlerim gözleriyle buluştu ama bu sefer sadece umut vardı sanki ona dokunup kurtarabilirmişim gibi zayıf bir mum ışığıymış ve kurtuluş yolunu ben göstericek gibiymişim gibi bir anlık duyguları geçti ve sonra boş karanlık , soğuk bakışlar beni endişelendiren gözler geri gelmisti . Daha fazla bakamadım kafamı çevirdiğim zaman sadece bana ;