Wow~~ ဒီေန႔ေလးဟာ သာယာ လိုက္တဲ့ နံနက္ခင္း
ေလးပါလား ငွက္ကေလးေတြရဲ႕သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္
ေတးသံေလး ဟာလည္း ခ်ိဳသာစြာလြင့္ပ်ံ့ လို႔ေန~ေန~
ဒုန္း!
ခြမ္း!
စာဖြဲ႔လို႔ မၿပီးေသးမွီ ပင္ၾကားလိုက္ရတဲ့ ဒုန္း!ခြမ္း! ဆို
သည့္သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ အသံေၾကာင့္
စာဖြဲ႔တာေလးေတြေတာင္ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္
မွန္းမသိ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ထကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းရျပန္
သည္
"ေဟ်ာင့္ xiao lu သတိထားေလကြာ...မင္းဘႀကီးအိမ္
မဟုတ္ဘူး''
"ေဟ်ာင့္ suho ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေတြးပူမေနနဲ႔...''
သူကသာ မီးဖိုခန္းထဲကေန ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေျပာေနတာ
ကိုယ္ကေတာ့ သူေျပာတဲ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတာကို
ပိုေၾကာက္တာ သူမသိေလေလ်ာ့သလား
သို႔ေပမယ့္လည္း သြားေျပာရင္ အရစ္႐ွည္တယ္ဆိုကာ
႐ိုက္ထုတ္ေနဦးမည္ အဲ့xiao luhan ဆိုသည္မွာ
လူေကာင္ကသာ ေသးတာ စြာခ်က္က ကမ္းကုန္တယ္
ေဒါသထြက္ရင္လည္း ေတြ႔ရာနဲ႔ေကာက္ေပါက္တတ္ေသး
တာ ဒါေၾကာင္ kim suhoတို႔ ဝစီပိတ္တရားက်င့္
ေနကတာ
"မင္း ဘာေတြလုပ္ေနလို႔ ဒီအသံေတြၾကားေနကတာလဲ''
"ေအာ္...မနက္စာျပင္ေနတာေလ ၿပီးရင္ ေက်ာင္းသြား
မွာကို...''
အမငီးး မနက္စာ တဲ့ ဘာ! မနက္စာတဲ့လား 😱😱
အဟင့္ ငါေတာ့ အတုူးေတြစားရဦးမယ္ 😥 ဒီက
Suho ေလးက က်န္းမာေရး ခ်ဴျခာပါတယ္ ဆိုမွ 😣
"ရၿပီ...ရၿပီ...suho စားမယ္...''
''အမ္... ေအး''
Suhoလည္း ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ
ပန္းကန္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
အမယ္...တယ္ဟုတ္ပါလား ဒီေကာင္ ငlu တိုးတက္
လာသားပဲ
"ေဟ်ာင့္... ငlu မင္း လက္ရာ တိုးတက္လာသားပဲ''
''အဟီး..အဟီး.. ဟုတ္လားကြ...''
ုျပံဳးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားကာေမးေတာ့
