Bir kaç gündür oraya gitmiyordum onunla karşılaşmak hem istiyordum hem de istemiyordum. Yeni ise başlamıştım ona alışmaya çalışıyordum. Cafe açmıştık bir arkadasla. Yakinlarim hep mutfak konusunda yetenekli olduğumu söylerlerdi. İlk hafta iyiydi gitgide müşteri sayımızda artış vardı ve bu beni gerçekten mutlu ediyordu. Tam onu unuttum diyordum ki bir gün eve giderken köprüye gittim biraz düşünmek için o da oradaydi. Yanima geldi. Oturdu.
2 dakika falan sessizce oturdu yanımda. Sonra "kaç gündür görmüyorum seni kendimi affetirecektim neredeydin neden gelmiyordun?" "Bir cafe açtım arkadaşımla oradaydım biraz gelmek istemedim buraya biraz düşünmek istedim olan şeyleri." "Hmm peki umarım başarılı olursun işinde senin yemeklerin tatlılarin her zaman çok güzeldi." "Bizi anlatsana biz neydik nasıl tanıştık?" "Bizim tanışmamız tesadüf gibiydi sanki sen hep prenses gibiydin bense köylü çiftçinin oğlu. Hep imkansız olduğumuzu düşünürdüm ama bir gün imkansız olmadığımızı kanitladin bana. Başlarda arkadaştık biz aynı sınıftaydık. Ben ilk seninle tanıştım okulda iyi ki de tanismisim seninle. Senin gibi güzel bir insanla. Biz yakın olmaya başladık baya en iyi arkadaşlar falan olduk her zaman yan yanaydik. Sen bana onu anlatırdın ben de sana hiçbir şey belli etmeden onu dinlerdim. Sen onu severdin ama o senin en yakınınla sevgiliydi. Ve tabii sende hiçbir şey diyememistin ona hiçbir zaman da öğrenmedi ona karşı neler hissettiğini. Bizi herkes sevgili sanırdı. Sürekli yan yana olduğumuz için bende o zaman düşündüm ışte o ana kadar sana karşı ne hissettiğimin farkında değildim. Ilk başta sana bunu anlatmama kararı aldım sonrasında ise anlattım sana her şeyi. Senin söylediğin cümleyi hâlâ hatırlıyorum. "Başka birini sevdiğimi biliyorsun" demiştin bende onu unutturacagimi beraber yeni bir sayfa yeni bir hayata başlayacağımızı söylemiştim sana. Sen başta kabul etmemiştin ama bunu bana da yansıtmıyordun. Bende seni çok zorlamiyordum arkadastik biz seninle hâlâ. Her şey çok güzel giderken bir gün daha da güzel oldu. Senin doğum günündü sana arkadaşlarla birlikte sürpriz hazırlamıştık. Ve ışte o gün dünyam güzelleşti. Sana karşı olan hislerimi orada bir şarkıyla açıkladım gelip bana sarılmıştın. Ve öpmüştüm seni. O gün olduk biz Buğlem. Mutlu olduğunu anlaybiliyordum her halinden. Her gün her saniye yan yanaydik. Seni o kadar çok seviyordum ki. Günlerimiz çok güzel geçiyordu. Her şey çok güzeldi. Derken bir gün sen bir trafik kazası geçirdin. Doktorlar aramıştı beni. Hemen yanına koştum. Hastaneye telaşla gittim. Danışmaya sordum ameliyattaydin. Saatler hiç geçmiyordu sanki. Dünya durmuştu sanki. Uzun bir süre ameliyatın sürdü. Ve ameliyat bittiğinde doktorlar ameliyathaneden çıktıklarında telaşla yanlarına koştum. Ayaklarım düğümlenmişti sanki koşamıyordum. Güç bela gittim doktorlarla konuştum. "Suan durumu stabil ama beyninde bir tümör var eğer trafik kazası gecirmese o tümörü farkedemeyebilirdik" dediler. "Tümörü alabiliriz yok edebiliriz ama kalıcı etkileri olabilir" demişlerdi. Başta kabul ettim ama sana da sormam gerekti. Bilmeliydin sonuçta. Biraz süre geçti ama sonunda uyandin yanindaydim. Anlattım sana bu tümör olayını ameliyatı olmak istedin. Doktorla konuştum ve sonraki gün ameliyat oldun. Ameliyatın başarılı geçti çok iyiydin bir kaç yıl ama sonra bazı şeyleri unutmaya başladın ve üstüne annenin öldüğünü öğrendin. Üniversiteden benden koptun gittin. Her zaman geleceğini bekledim çünkü "geleceğim" demiştin. Babanın kardeşlerinin yanında biraz kalıp gelecektin zaten. Ama gelmedin. Her yerde seni aradım bulamadım bir türlü. Üstüne bir de ailemi trafik kazasında kaybetmiştim ve bu olayların hepsi beni intihara sürükledi. Uzun zamandır intihar etmeyi düşünüyorum işte. Her yolu demedim intihar için bir şey oldu hep bir engel oldu intihar edemedim. En sonunda buraya geldim atlayacaktim. Sonra seni gördüm. Ilk başta o değildir falan diye kendimi ikna ediyordum. Sonra yanına yaklaştım. Kokun hiç değişmemişti. Yüzün hâlâ çok güzeldi. Bana huzuru hatırlatıyordun. Önce sana pek bir şey belli etmedim. Sonrasında sen atliyordun ve bir ana da tuttum ışte sonra ise acaba atlasam ne yapar dedim ve denedim tuttun orada anladım beni hatırladığını ama sen o soruyu sordun o sorudan sonra işte kalbim durdu zaten benim. Bende tanımıyormuş gibi yaptım. Ama bunu daha fazla devam ettiremedim ve sana o mektubu gönderdim. Anlamıştım hasar git gide büyümüştü. Ve sonrasıni biliyorsun ışte.
O bunları anlatırken ağlıyordum. O da ağlıyordu. Anlatacaklari bittiğinde 1 2 dakika durdu. Sonrasında ise sarıldı. Onu bırakmak istemiyordum. O an ölebilirdik. Saatler dakikalar saniyeler dursun istiyordum. Birbirimize sarilarak ağlıyorduk. Çok güzeldi. Kulağıma eğilip hep "geçecek her şey çok güzel olacak bundan sonra ben her zaman kovsanda yanındayım" diyordu. Ve son fısıldayışında bende "seni istesemde kovamam ki" demiştim. Biraz susarak hiçbir şey konusmayarak öyle sarıldık. En sonunda ayrıldık birbirimizden. Biraz durdu eğildi ve öptü Bend e öpüşüne karşılık verdim. Ağlayarak öpüşüyorduk. Biraz öyle öpüstük en sonunda ayrıldık birbirimizden. O gün orada onun omzunda uyuyakalmışım. Her şey o kadar güzeldi ki. Uzun zamandır böyle huzurlu uyuduğumu hatırlamıyordum. Onu dinkeyerek uyuyakalmışım. Sesi çok huzurluydu. Sabah olmasin,saatler hiç geçmesin istiyordum. Gözümü güneş ışıklarıyla açtım. Tüm gece orada kalmışız. Uyandığımda uyanikti meğersem hiç uyumamis her şeyi düşünmüş gece boyunca. Kafamı omuzundan kaldırdım çok güzel bakıyordu. Yutkundu. Bir şey söyleyecek gibiydi. Ne söyleyecek diye merakla bekliyordum. Ve sonunda kulağıma "Seni seviyorum." U fisildadi. Gülümsemeye başladım bir anda.
Tek düşünebildiğim zamanında neden sözümü tutmadığımdı. Benim yüzümden intihar etmeye çalışmış resmen. Ben bu kadar güzel seven bir adamı nasıl birakabildim? Sorularım cevapsız kalıyordu. Karışık duygular içerisindeydim. Bir yandan gözümden yaş geliyordu bir yandan da kahkahalar atıyordum. Ama esas soru ben tüm bunları neden hatırlamıyordum. Her şey sanki hiç yaşanmamış gibiydi. Hiçbir şeyi hatırlamıyordum. Üniversiteye dair hatırladığım tek şey nerede okuduğum derslerimin ne olduğuydu. Ne miraçı hatırlıyordum ne de başka birini. Telefonumda isimler kayıtlıydı ama çoğu kişiyi tanımıyormuşum gibi geliyordu. O yüzden numaraların çoğunu silmiştim. Arada yolda yürürken birileri bana gülümsüyordu bende karşılık veriyordum ama çoğu gülümsediğim kişiyi tanımıyordum.
