Chapter 8
“Mahal kita Niks.”
“Hoy! Ano bang problema mo? Lintek naman Jonathan oh!” tapos tumayo na ako agad sa kama, masyado akong nagulat eh
“hahahahahahaahahhaahahahahah!”
O.O
Ba’t siya tumatawa?! Putek! Nasiraan na ata to ng bait. Maganda tlaga ako eh! Hahaha
“Hoy gago! Ba’t ka jan tawa nang tawa?! Di ka dapat dito nakatira eh, dapat nasa mental hospital ka!”
“hahahahahahah!”
“Punyeta!”
“hahah! Ang totoo--- hahahah! Ahhh ehhh! Hahahahah! Wala naman talaga akong sakit eh! Gusto lang kasi kitang asarin!!! Hahahahah! Lahat ng to scripted!!! Hahahah! Nakakatawa mukha mo! Ayeeee! Nag-alala siya!!!”
Fucking shit! L-O-A-D-I-N-G!!!
PUTEK ! GAGO NA BWISIT PA! ALL IN ONE!!! SHIT!!!!!!!!!!!!!
“Ay tang-ina! Gago ka! Ano bang gusto mo?! Sumosobra ka na ah!”
“hahahahahah! Ang cute mo pag galit!! Ayeee! May gusto ka sa kin no?! hahahahah ayeee.! Kinikilig ako!”
“Argggg! Bakit ba may mga bwisit sa mundo!!!!” takte! Kumukulo na talaga dugo ko sa lalaking to ah!
“hahahahahah! Halika nga!” palapit na siya sa kin
“P*ta! Layuan mo ako! Gago!!!”
“hahahahahahahahahahaha!”
Sa sobra kong galit, hindi ko na pigilan tumulo na luha ko. Putek! Ito pa naman ang pinaka ayaw ko sa lahat! Pag umiyak kasi ako, naninigas ang katawan ko. Ewan ko ba bakit! Kaya nga as much as possible hindi ako umiiyak.
“Niks?! Anong problema?!!!”
“LAYO!!! *sob* Gago ka! Pshh!”
Oh my! Ito na ang pinaka ayaw ko sa lahat, unti-unti nang tumitigas kamay ko, parang biglang namanhid.
“Niks!!!” sigaw niya
Nanginginig na ako at buong katawan ko na ang hindi makagalaw. :’(
Tapos binuhat niya ako yung parang sa wedding.
“Niks, tahan na. Sorry. Hindi ko alam na hahantong sa ganito.”
“Niks, wag kang mag-alala, dadalhin kita sa hospital.”
Nilapag niya ako sa back seat.
Super bilis nang takbo.
*dug*dug*dug*
Bakit biglang bumilis ang pintig ng puso ko, mamatay na ba ako?!
Pero bakit buhay pa ako?! Ano na ba tong pinag-iisip ko?!!!
Pagadating sa hospital, tinulangan niya ako, hindi madrawing mukha niya. Nag-aalala, galit na ewan ko!!!
“Doc!! Tulong ang girlfriend ko!”
Punyemas! GIRLFRIEND?! LINTEK TALAGA TONG LALAKING TO AH!
*fast-forward*
Sensya hindi ko na nilagay ang buong nangyari, nasa private room na ako ngayon.
Naka-upo si Bwisit malapit sa kama.
“Niks?”
“Ano.” Sabi ko sa mahinang boses, hindi ko kayang magsalita ng nakagawian ko na.
“Sorry. Hindi ko alam paano ako hihingi ng sorry. Napasobra na ako ng pang-aasar sa iyo. Sobrang guilty na ako. Promise hindi ko na uulitin.”
Hindi na ako sumagot, at least alam niya mali niya.
zzZZZzzzZZZZ
Naggising ako around 4am,
Nakatulog na si Bwisit sa inuupuan niya, hay naku, ang bait ng mukha pag tulog. Kung hindi lang siya BWISIT baka magkagusto ako sa lalakig to eh!
*dug*dug*dug*
Putek! Bakit ang bilis na naman ng kabog ng dibdib ko?! Kagabi pa to ah!
Hindi naman ako nilagyan ng dextrose, hindi naman kasi malala yung kalagayan ko. Pinainom lang ako ng gamot.
Tumayo ako at kinuha ang bag ko sa may upuan. Palabas na sana ako ng kwarto, napatingin ako sa kanya.
Naawa ako, kaya’t kinuha ko yung kumot at nilagay sa kanya.
Nasa may counter na ako para sabihing aalis na ako sa hospital..
“Miss, aalis ka nap o? Nasaan po yung boyfriend niyo?” tanong nung nurse
“Nandun sa kwarto at isa pa hindi ko siya boyfriend.”
“Ahy ma’am, sorry po. Hindi po kayo pwedeng umalis ng hospital ng walang pirma ng guardian niyo.”
“Lintek! Bakit kailangan pa niyan?! Hindi naman ako bata para kailangan pa ng guardian. Magkano ba? Ako nang magbabayad.”
“Sorry po ma’am. Ito po ang bill.”
“Okay.”
Inabot ko ang credit card ko.
“Ma’am sorry po pero denied na po.”
“Ano?! Eh sira naman pala ang machine niyo eh! Ulitin mo!” engot pala tong nurse eh, CREDIT CARD KO? DENIED?!
“Sorry po ma’am ayaw po talagang tanggapin.”
“Shit!”
Tiningnan ko wallet ko, dalawang libo lang ang laman. Hay naku buhay nga naman!!!
“Miss, ako na.” Putek! Nagising nap ala tong BWISIT!
“Thank you po sir.”
“Sure.”
“Hindi mo man lang ako ginising na aalis ka na pala.”
“Pake mo!”
Naglakad na kami palabas ng hospital.
“Hatid na kita sa inyo Niks.”
“Wag na, may taxi naman.”
“Sige na. Alam kong napakalaki ng kasalanan ko, gusto kong bumawi kahit sa simpleng paraan man lang.”
“K.”
SObrang tahimik namin sa kotse, nakatingin lang ako sa labas.
Nang makarating na ako sa bahay, bubuksan ko na sana ang pinto
“Niks, I’m really sorry. Starting today, hindi na ako magpaparamdam sa iyo. Napag-isip-isip ko na napasobra ako ng pang-aasar at hindi ko alam na hahantong sa ganito. Haha! Nakakatuwa nga eh, kasi kahit parati na akong nagpapapansin, deadma pa rin. Sige Niks, sorry ulit. Take care. Mamimiss ko ang pang-aasar ko.” Tapos nagsmile siya, pero parang halatang pilit. Ewan ko ba!
Pero?! Ba’t nakaramdam ako ng kirot?! Ba’t parang nanikip dibdib ko?!
Hindi na ako nakasagot. Kaya’t pagkalabas ko ng kotse, umalis agad siya.
(AN: hello!!! Waah! Nag update na nga ako! Sensiya matagal! Busy na kasi sa school. Waah! Salamat sa pagbasa!! Mwah!
Susubukan kong mag update ngayong week. Dami ng requirements sa school eh. May major plate na kami! Help!!! ^_^
Vote. Comment. Fan. )
