Unforgettable School

Blake Forester

Mitch's pov

Itinatak ko na sa isip ko ang mga pinag sasasabi saakin ni ashly...... todo ingat narin ako sa bawat kilos ko at sa bawat lugar na pinunpuntahan ko. Gaya nga ng sabi ko mag iingat ako sa lugar na pinupuntahan ko pero bat ganon? Hindi ko na apam kung nasaan ako😣

Marumi at walang katao tao ang nandito sa lugar na ito, may ganto pala dito, siguro naligaw nga ako.

Ang alam ko lang ay busy ako sa pagkukwento kanina then napadpad naako dito siguro namali ang daan ko sa corridor kanina. Eh sino kasi di malilito eh halos pareparehas lang naman kasi.

Kung tinatanong nyo kung nasaan ang aking mga kaibigan nasa dorm pa sila.... nauuna lang ako pumasok, dapat nga kasama ko si lynn kaso nung napadaan kami sa canteen di na ako sinamahan.

Okay narin naman yon gusto ko mag gala dito sa impyernong to.. di na ako natatakot dahil kung di nyo alam na kasama ako sa grupo ng pinakamalakas na grupo ng gangster NOON.

Umalis lang ako sa grupo nila dahil nalaman ito ni mama pinag sabihan niya ako na itigil na ito ngunit di ko siya pinakinggan at nagpatuloy parin ako sa aking pagiging miyembro ng PROSPERINE, kung gusto niyo malaman ang meaning search nyo nalang.

Tumigil lang ako nung malamang kong nasa ospital si mama dahil naaksidente siya sa kasamaang palad namatay siya dahil saakin nung tinangka niya akong sundan, bago siya mamatay ang bilin niya saakin ay ang tumigil saaking pagiging gangster at ang hanapin ang nawawala kong kapatid na babae at lalaki, swerte lang ako hindi ako kinuha eh, pero matagal na yon, hanggang ngayon umaasa parin ako makikita ko sila.

Habang naglalakad ako may narinig akong kaluskos, napatingin naman ako sa aking paligid naramdaman kong may nakatingin saakin " lumabas na kayo, halata naman eh " sabi ko ng walang katakot takot

" hahahahaha di ko ineexpect yang pag salubong mo saakin ha, i mean SAAMIN" sabi nung babaeng nakaaway ko nung first day.

Nagsilabasan naman ang mga kasama niya, remember? Yung nagpaalis saamin sa canteen.

" itry lang namin kung hanggang saan ka, and don't worry hindi naman namin ikaw papatayin" ngisi nung version two ni andrei na talandi.

Hindi na ako kinabahan sanay na ako sa mga ganitong aksyon marami naakong naranasang ganito. Tinignan ko silang lahat, pero isa lang ang nakakuha ng aking atensyon ang lalaking walang emosyon. He's starring at me. Nilabanan ko ang kanyang tingin saakin at tinaasan siya ng kilay.

" How dare you to raise an eyebrow infront of our leader! " sigaw niya saakin at akmang sasampalin ako pero sorry siya napigilan ko ito gamit ang aking  kamay.

" oo nga naman, hindi ko naman deserve yung mukha mo para sa kamay ko " wika niya na nagpataas ng aking kilay " at oo nga pala, hindi rin deserve ng kamay ko yung kamay mo" sabi ko binitawan ang kanyang kamay ng biglaan sabay ngiti ng aking smile😁

Napairap naman siya at sabay sabing sabing "guys ano? Umpisahan na ba natin to?" Tanong niya sa mga kasama niya, " sige na nga" sabi nung matangkad na babae. Nagsimula na silang sumuntok at sumipa, at di nagtagal pinag tutulungan na nila ako.

Ramdam ko ang gigil sa bawat suntok na ibinibigay saakin nung nakaaway kong babae, sipa d, iwas , suntok at sapak lang ang mga ginagawa ko, natatamaan din ako pero dahil magaling ako, parang ambilis din nang pangyayari at yung lalaking matangkad at yung lalaking nakatingin saakin kanina nalang ang nakatayo yung lalaking matangkad ay hinihingal na at nagtamo din ng unting sugat at yung lalaking nakatingin ay kanina pa nanonood habang ang mga kasama niya ay napatumba ko na.

Nagtamo din ako nang mga galos sa praso at sugat sa gilid ng aking labi." Zeus, ikaw na bahala dito, and you? Come with me" biglang wika nung lalaking nakatingin kanina. Napaturo naman ako sa sarili ko kung ako ba yung tinutukoy niya" a-ako ba?" Tanong ko," ay hinde, yung upuan" sabi niya, di ko alam kung nagjo-joke sya eh ang seryoso kasi ng boses niya eh, " malamang ikaw tinutukoy ko, san ba ako nakatingin?" May halong pagkairita niyang sabi.

"Ahh ako pala, sorry naman" sabi ko at sinundan nalang siya, paliko liko yung dinadaanan niya, buti di siya naliligaw.
Ilang minuto rin ang tinagal ng aming paglalakad ng tumigil siya sa harapan ng isang black na pinto, nilagay niya yung kamay niya sa.... scanner ata? Atumatikong bumukas yung pinto.

Pumasok siya sa loob kaya sumunod na lang ako, umupo siya sa upuan niya at ako umupo nalng sa harapan ng table niya, " do you know who they are?" Tanong niya, umiling naman ako, " do you know who am I?"  Tanong niya, muli naman ako umiling

" I am Blake Forester, President of the student council, King of this hell, And the one who will make your life a living hell" may awtoridad niyang sabi sabay ngisi, isang malademonyong ngisi. " eh bat dinala mo pa ako rito?" Di ko alam kung saan ako humugot nang lakas para sabihin sakangya yon.

"May gusto lang ako itanong" kinilabutan ako for the first time ng makita ko siya tumingin at ngumisi saakin. " kaano- ano mo si dianne?" Sinong dianne? Wla akong nakilala na ganon ang pangalan" ha? Wla akong kilalang dianne"  wlang kamuang muang kong sagot.

BLAKE'S POV

Shit! bat ko ba naaalala si diane sakanya.... matagal ko na siyang sinubukang kalimutan kaso wla, tapos ngayong dumating pa tong babaeng to? Pahirap nanaman oh, " so yun lang kaya mo ako dinala rito?" Natauhan naman ako  at sinamaan siya ng tingin, ang dal dal naman nitong babae na toh

"Get out, wag na wag kang magpapakita saakin" kakaiba siya, hindi manlang siya natatakot sa matalas kong mga tingin sakanya.

Inirapan niya ako at lumabas na siya...... ibang klase..... isang babae lang ang katulad niya. Dianne.....