Przemiana

Czas podjąć ważne decyzje w życiu

Gdy już emocje po rozmowie z rodzicami oapdły postanowiliśmy wyjść na spacer , pierwszy raz oficjalnie jako część rodziny ale nawet ta ciężka rozmowa nie zmieniła naszych relacji , powiem więcej , one stały się jeszcze bardziej głębokie , zaczeliśmy sobie tak bardzo ufać , zawszę marzyłem o tym by mieć taki kontkat z rodzeństwem idąc przez park szliśmy za rękę to było kochane , myślałem że potrzeba czasu by do Maji dotarło że jesteśmy rodziną , jednak okazało się że to na czym budowaliśmy wcześniej nasze relacje okazało się najbardziej słuszne dlatego nie mielismy problemu z tym by patrzeć na siebie jako rodzina . Wiedzieliśmy że zamyka to pewne kwestje związane z wspólną przyszłością ale obiecaliśmy sobie współnie że będziemy się wspierać mimo wszystko , że będziemy utrzymywać tak cudowne relacje .

Czas rozpocząć ostatni rok nauki w Liceum ludzie których spotykaliśmy na przerwach byli pewni że jestesmy parą jakże wielkie było ich zdziwienie gdy pewnego dnia wyszło na jaw że jestesmy rodziną . Nie kryliśmy się z tym że mamy bliskie relacje tak jak powininen mieć brat i siostra . Każdą wolną chwilę spędzaliśmy razem , razem uczylismy się , przygotywalismy się razem do egzaminów maturlanych które juz niedługo . Ostatnie pół roku w szkole było czymś czego nie zapomnę nigdy , więzi z klasa się bardzo poprawiły , wspólnota w której byliśmy z Mają zaczeła bardzo rozkwitać . Klasa maturalna to nie tylko nauka do matury , a szczególnie w Styczniu gdzie na ten jeden dzień całkowicie zapominasz o maturze , ocenach , problemach z nauczycielami , jest to dzień studniówki było tak bardzo pięknie , cudowny wieczór z najlepszą siostrą na świecie , najpiękniejszy wieczór , wielki stres ponieważ tańczyliśmy poloneza z Mają w jednej z pierwszych par , więc musieliśmy się bardzo skupić , jednak jak i w życiu tak i w tańcu bardzo dobrze się dogadywaliśmy i spędziliśmy najpiękniejszy wieczór .

Czas Matury zbliżał się wielkimi krokami a co za tym idzie trzeba było zacząć na poważnie myśleć o swojej przyszłości , o tym co będziemy robić co skończeniu szkoły . Oboje z Mają myśleliśmy o jakiś studiach , planowaliśmy wspólny wyjazd do Poznania na studia Humanistyczne , jednak Bóg miał dla nas zupełnie inne plany . Po maturze dostaliśmy zaproszenie od naszego kierownika duchowego na wyjazd na wakacyjne rekolekcje Salezjańskie bardzo oboje czekaliśmy na ten wyjazd ponieważ znalismy bardzo wiele osób które prowadzą wspólnotę Salezjańską w miejscu do którego mieliśmy pojechać . Jak się pózniej okazało ten czas poglębił jeszcze bardziej naszą wiarę , w głowie pojawiły się pierwsze myśli związane z powołaniem , pamiętam jedną z naszych rozmów podczas przerwy w rekolekcjach gdzie wyszliśmy na dosyć długi spacer z Mają i Maja powieidziała słowa które do dziś brzmią w moich uszach " Kuba , jeśli my nie możemy być razem bo jesteśmy rodziną , a pasujemy do siebie idelanie może to jest znak że Bóg nas oboje wzywa , myśle że nie bez przyczyny spotykają się dwie osoby które kochają Boga , traktują sie jak rodzeństwo , nigdy między nimi nie było tematu związku , gdy okazało się że jestesmy rodziną nasze więzi stały się głębsze , może coś w tym jest ?? Może Bóg chce byśmy oboje poświęceli się Bogu i nawzajem się wspierali w tej ciężkiej drodzę " powiem szczerze że po tych słowach mnie zatkało , nie wiedizałem co powiedzieć ale złapałem ją za rękę , ona spojrzała mi w oczy i powiedziała " Kuba czy ty czujeszz to samo co ja ?? " Odpowiedziałem " myśle że to zbyt szybko na takie wnioski , ale jest coś magicznego co przybliża nas oboje ku Bogu "

Po powrocie z rekolekcji trzeba było się powoli rozglądać za studiami , mieliśmy bardzo dobre wyniki z egzaminów maturalnych oraz ocen więc raczej nie martwilismy się że mogą nas nie przyjąć na uczcelnie , ale pojawił sie dylemat , przyszło nam wybierać między wyjazdem na dobre studia a pomocą w wspólnocie , ksiądz poprosił nas byśmy pomagali proawdzić wspólnotę . Najtrudniejsza była chyba rozmowa z rodzicami , pamiętam to jakby to było wczoraj , przyszlismy do domu akurat mój młodszy brat przyszedł do mamy więc poprosiłem Oliwiera żeby poszedł się na chwilke pobawic do siebie bo musimy porozmawiac z mamami . Chcąc bardzo szybko dojść do sedna sprawy położyliśmy na stole ulotki z Radomskiej uczelni , nasi rodzice nie dowierzali , pytali dlaczego chcecie zostać ?? Wy tacy zdolni ? z takimi wynikami matury ?? zmarnujecie sie tutaj , powiedzieliśmy że złożyliśmy już dokumenty na Radomską uczelniee , zapytali kolejny raz dlaczego , odpowiedzieliśmy " Ponieważ myślimy poważnie o poświęceniu swojego życia Bogu , myślimy poważnie o seminarium w moim przypadku , w przypadku Maji o zakonie " nasi rodzice z początku bardzo zaskoczeni spowodowali ciszę która trwała dłuższą chwile , jednak mama Maji wstała podeszła do nas i powiedziała że " Jaką kolwiek drogą pójdziecie kochani my zawszę będziemy z wami , chcielibyśmy tylko byście nie tracili kontkatu , bo same widzimy jak wiele znaczy dla was kontakt ze sobą " wtedy przytuliła nas mocno i oboje poszliśmy do swojego pokoju .

Podjeliśmy decyzje obydwoje o tym że wybierzemy studia Humanistyczne na Radomskiej uczelni co pomoże nam w pracy w wspólnocie oraz jeszcze głębszym rozpoznawaniu swojego powołania , na uczuelni poznaliśmy kilka osób z którymi połączyła nas wiara w Boga , poprosilismy księdza który wykładał na uczelni o to czy moglibyśmy dojść do wspłnoty Akademickiej . Wspólnota bardzo ciepło nas przyjeła od samego początku , od pierwszego spotkania czuliśmy się z nimi jakbyśmy się znali naprawde bardzo długo , nasza współnota była wyjątkowa z tego powodu że większość z nich spotyka się tylko na spotkaniach prowadzonych przez Duszpasterstwo Akademickie , my byliśmy inni , my całą grupą bylismy w stanie się zorganizować w 30 minut by spotkać sie na wspólnej Eucharystji a pózniej pójść do parku i taką kilku osobową grupką wielbić naszego Boga śpiewem to było jedno z najpiękniejszych doświadczeń jakie mnie kiedykolwiek spotkało