Yemeğimiz bittikten sonra beraber taksiye bindik ne kadar uğraşsamda şu arayan adamı aklımdan silemiyordum. Kimdi ki bu adam ve neyi kastediyordu. Taksiden inince geldiğimiz yer düşüncelerimden sıyrılmama yardım etti. Luna parka gelmiştik ilk önce diskoveriye bindik. Biliyorsunuz ben psikopatım. Birkaç şeye daha bindik ve eve geldiğimizde saat 21:00 dı. "Aşkım hadi film izleyelim"dedi doruk ben"hayır uyuyalım ben çok yoruldum. "Dedim çünkü beni arayan adam aklıma takılmıştı kimdi yaaa. O akşam uyumaya çalışırken kapı çaldı gidip kapıyı açtığımda bir kutu vardı sadece etrafa baktığımda kimse yoktu. Kutuyu aldım ve içeri girdim. Korkuyordum kutuyu açtım ve içinde babamın benimle resimlerini gördüm ne kadar geçinemesemde severdim babamı. Bir zarf vardı içini açtım içinde"ben sana sevdiklerine dikkat etmeni söylemiştim" yazıyordu bir anda telefon çaldı telefonu açtığımda ağlamaklı bir sesle "annem baban trafik kazası geçirdi hemen gelmelisin " dedi ve kapattı. Bende internetten uçak biletlerine baktım ilk uçak biletini aldım odama gidip valizi mi hazırlarken aklım hala o mektuptaydı. Gidip doruğu uyandırdım. "Doruk ben gidiyorum" dediğimde gözlerini açıp yatakta oturdu ve" nereye gidiyorsun bu saatte"dedi "kayseriye tekrar dönücem babam kaza geçirmiş hastanedelermiş benim oraya gitmem gerek"dedim "biletini aldın mı? Kafamı salladım ve devam etti " bana aldın mı yani gidiyorsan bende gelmeliyim dimi "dedi Kafamı hayır anlamında salladım telefonunu aldı ve uçak biletlerine baktı benim aldığım uçaktan oda bilet aldı. Ve"tamamdır bende aldığıma göre gidebiliriz" dedi. Sabah 5.30 da uçağa bindik bir saat sonra kayseriye geldik ve direk hastaneye gittik annem çok kötü ağlıyordu ameliyathaneden bir doktor çıktı ve "başınız sağolsun hastayı kaybettik"doruk "nasıl yani öldümü? "Doktor gıcık bir gülümseme attı ve" yok saklambaç oynarken kaybettik"dedi ve gülmeye başladı doruk sinirle bakıyordu bende doktor gibi gülmek isterdim ama babam ölmüş ayıp olur annem " anlamadım" dedi doktor ciddileşti ve "birşey yok" deyip gitti annem de yıkılmıştı ben "anne üzülme bizimle gelirsin ankaraya beraber yaşarız" annem kafasını salladı ve eve gittik.
3 GÜN SONRA
Babam defnedilmiş biz ankaraya doğru yol aldık. Annem hava değişimi olması için bi süre ankara da birlikte kalmayı düşüyordu. Bizde kabul ettik. Abim de bizimle geliyordu of ya şimdi kıyafetime konuşup duracak. Gittiğimizde çok yorulmuştuk. Dorukla ağabeyim koltukta annem benim yatağımda(orası daha rahat) bende doruğun yatağına yattım. Sabah kalktığımda annem mutfakta yemek hazırlıyor ağabeyim telefonla konuşuyor dorukta bir kağıdı almış birşeyler yazıyordu. Annem seslendi"kızım dolapta fazla birşey kalmamış alışverişe çıkalım "dedi bende yüzümü anneme çevirip " ama benim ders çalışmam lazım"sonra abim ayağa kalkıp" hadi anne biz gidelim *doruğa bakarak *hadi kalk doruk bize marketi gösterirsin" dedi ve kapıya doğru yürüdü. O yürüyünce annemle dorukta yürüdü ve üçü beraber gittiler bende doruğun yazdığı şeyi merak ettim ve elime sayfa sayfa yazılmış kağıtları aldım şöyle yazıyordu.
"Ben Deliyim
Ben deliyim…
Yorgun ve yalnızım kaldırımlara misafirim...
Gecenin gözleri üzerimde.
Denizin ortasında küçük bir
adayım, yüzme bilmem…
Yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. Kapıları kapatmışım üstüme,
sürgüleri beynime çekmişim.
Hey
sabreden derviş banada sabretmeyi öğretsene.
Ben deliyim, ama çok şey bilirim.
Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana...
Sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu yere gidiyorum.
Kara bir tren gibiyim yani, bir istasyondan bir
istasyona, hep aynı raylar üzerindeyim...
Ben deliyim…
Yağmurun yağması benim için romantik değildir,
ben kurşun yağmurlarını bilirim.
Benim güneşim batmaz,
dünyam dönmez,
ayım hep mehtap halindedir,
rüzgârlarım doğudan eser...
Kadehime doldurduğum hüzünle sarhoş olurum,
mezem ise bir dilim umut...
Ezbere bilirim yaşamayı,
yaşarken savaşmayı…
