Efendim Merhabalar,

tabiat ananın oğlu

kırık gökyüzü, körleşen günbatımı.

ve o her gün pencerede gördüğün kız. sıska uzun boyuyla gün geçtikçe daha yaşlı yürüyüşler yapıyor.

daha çok bişeyden süzülürmüş gibi. sense sonsuz açık seçik düşler kuruyorsun. dünde olduğu gibi. masumiyetin kaybolmadan önce güneş kayboluyor. sakat ama yalnızlığın, dışarı çıkmak zorunda kalıyorsun. gördüğün her duraklara kendi ismini vermekle geçiyor sakin yürüyüşler. masumiyetin kalbolduğunda patlaman bir akşam vakti kadar erken. derken yaşlı yürüyüşlü kadın pencerede değil yanındaydı. sen orda olmamana rağmen ziyaret ettin bakışlarınla. vahşice ona kendini anlatıyorsun. karışık bir kadına aşık olman an meselesi. bakmaya devam et seni ağlatacak bir kadın ve sen onun için çok başka bir adamsın. onun saçlarında hissettiğin tutku ve şimdi burda hissettiğin sevinç, kaybolduğunda kendine elveda demeye götürüyor. o çok zehirli ve seni aşağı kaydırıyor. bunu anlaman; önünü bir kaç saniyeliğine düşüncelerinin gelişmesi için döndüğünde geç olmaya başlıyor. şanslı yeriyle kutsanmış yanın ve farklı zaman aynı pencerede gördüğün kadın, 4. sokakta ne başladıysa orda gitti. kaderinde alçakça bir değişme oldu. kırık gökyüzü ve körleşen günbatımından çekeyim diye, şimdi uyandırmaya çalışıyorum seni.