Chapter 2

24 1 0
                                    

De wekker gaat en ik zet m uit. "Ugh maandag" zeg ik geïrriteerd. Ik sta op van mijn grote tweepersoonsbed en maak het bed snel op. Dan gaat de wekker weer af en zet ik snel mijn telefoon uit zodat de wekker niet meer af gaat. Moe loop ik de badkamer binnen. Ik neem een snelle douche en als ik klaar ben doe ik mijn kleren aan. Daarna doe ik mijn gezichtsroutine en doe ik mijn favoriete gezichtscrème op. Nu voel ik me al beter.

Mijn natte haren verzorg ik totdat ik mijn dagelijkse knot op heb. Mijn blik gaat naar de klok: 7 uur. Ik pak het gebedskleed en mijn abaya. Zo begin ik aan het ochtend gebed. Wanneer ik klaar ben ruim ik alles op en trek ik mijn schoenen aan. Ik kijk nog naar mijzelf in de spiegel en zucht. Zelfde als elke dag een witte t shirt met een zwarte blazer en bijpassende broek erbij. Mijn haren in een knot en nog een paar sieraden van mijn moeder.

Als ik de klaar ben kijk ik naar de klok: 7:30. "Gelukkig." Zeg ik. Ik pak mijn tas en sleutels. Net als ik de deur wil dicht doen besef ik mij dat ik weer mijn telefoon ben vergeten. "Oeff." Ik ren snel naar mijn telefoon en doe dit keer de deur wel dicht. Neuriënd loop ik naar de trappen en ga naar de eerste verdieping. Ik woon namelijk op de 5e, maar er is geen lift. Als ik onder ben doe ik mijn telefoon weer aan en loop ik ondertussen naar buiten. "Goedemorgen Yasmine!" Zegt de David. Ik lach "goedemorgen David!" David is de bewaker van dit appartementencomplex. Hij doet de deur voor mij open. "Kzie je weer om 21:00." Zegt hij lachend.

Ik glimlach "je weet het." Ik loop langs hem naar de parkeerplaats. Na alweer vergeten waar mijn auto ligt loop ik uiteindelijk naar mijn witte Kia. Niet mijn droomauto. Maar betaalbaar. Ik stap in mijn auto en druk de sleutel in het sleutelgat. Ik start de auto en ik hoor ineenkeer keiharde muziek. Van schrik zet ik gauw de muziek zachter. Gister hadden Miriam en ik blijkbaar echt hoorapparaat nodig.

Zingend rijd ik naar mijn favoriete café waar Miriam werkt. Miriam is mijn vriendin en ze werkt als ober bij een café. Ze is langer dan mij en heeft stijl zwart haar ook heeft ze bruine ogen die ze heeft gekregen van haar vader. Wij zijn allebij even oud, maar toch gedragen wij soms alsof we veel ouder zijn dan de ander. Ik ken haar al sinds dat ik hier in New York kwam wonen, aangezien zij ook maar 3 deuren verder woont van mij. Ik parkeer mijn auto voor de café en loopt blij naar binnen met het liedje die ik in de auto afspeelde in mijn hoofd.

"Hey yasmine!" Hoor ik een bekende stem zeggen. Ik kijk achter de toonbank en zie Miriam daar staan in haar uniform met een big smile. "Goedemorgen bitch." Zeg ik blij. Ze schud lachend haar hoofd "Ontbijtje komt eraan." Ik leg net als altijd 5 dollar op de toonbank. Ik neem plaats aan een vrije plek en bel mijn moeder.
"Salem mama"
"Sabah elghair habiba."
"Hoe gaat het daar."
"Hamdulilah bnti, maar soms gaat het wel een beetje slechter."
Ik zucht "ik weet het mama, ik heb bijna genoeg geld om naar je te sturen."
"Ya Allah wat moest ik zonder jou."
"Ik zal daarna sparen zodat jij hiernaartoe kan komen Oke mama?"
"Waarom wil jij dat elke keer. Het is beter als jij daar bent en bezig bent met je toekomst Yasmine."
"Nee mama ik ben hiernaartoe gekomen voor jou dat weet je toch?
"Je hebt echt een goed hart bnti, maar ik ben oud dus maak je geen zorgen om mij."

Miriam komt aangelopen met mijn ontbijt en legt het voor mij neer.

"Mama ik moet gaan Miriam heeft mijn ontbijt al gebracht."
"Saffe bnti bslama Allah 3awnek en doe de groetjes aan Miriam."
"Zal ik doen ik hou van jou bslama."
"Bslama hbibti."

Ik hang de telefoon op en Miriam komt tegenover mij zitten. "Is de huur van je moeder alweer gestegen?" Ik schud mijn hoofd "gelukkig niet, maar ik weet niet hoe ik het zo vol houd." Ze pakt mijn handen vast. "Je moet sabr hebben Yasmine, binnenkort heb je genoeg gespaard dat ze hiernaartoe kan komen en betere dokters voor haar kunnen zorgen. Dan kan ik haar ook ontmoeten." Zegt ze het laatste blij.

Ik glimlach terug. "Nu eten voordat je te laat komt. Het is stagiaireseizoen dus vandaag krijg je een nieuwe stagiaire want het is maandag!" Zegt ze weer blij. Ik zucht "ik ga diegene echt gewoon weer eruit sturen vandaag, ik heb geen zin in een week gezeur." Ze lacht "laten we hopen dat ik het ben." Ik kijk haar stoned aan "wauw Miriam." Ze loopt lachend weg en ik begin snel aan mijn ontbijt. Bismillah.

Wanneer ik klaar ben kijk ik op mijn telefoon. 8:00. Shit! Ik pak snel mijn spullen en ren terug naar mijn auto. Volle vaart rijd ik naar mijn werk en parkeer ik mijn auto op de bijhorende parkeerplaats. Ik stap uit en loop de grote wolkenkrabber in. Wanneer ik in de lift sta druk ik op de knop met de nummer 24 erop. Als de lift stopt stap ik eruit. Ik loop de kantoor binnen en groet iedereen. "Ewa Yasmine!" Ik kijk links van mij.

Imane die zit te draaien op de bureau stoel. Imane is ook mijn vriendin. Ik ken haar sinds ik hier ben gaan werken. Ze is net zo lang als mij en heeft zwart krullend haar en groene ogen die ik altijd bewonder. Voor de rest is ze ook iets voller dan mij, maar wel een mongool als mij. "Hey Imane, leuke outfit vandaag." Ze heeft een witte blouse aan met rozen en een zwarte broek met witte sneakers eronder.

Ze kijkt mij droog aan "dit draag ik altijd dombo." Ik lach "daarom." Ze rommelt lachend wat in haar lade en geeft mij een dikke groene map. "Vandaag is mijn laatste dag dus ja. Hier zijn al mijn onderwerpen." Ik neem de map aan en word ondertussen geroepen door iemand anders. "Ugh ik spreek je straks wel." Zegt Imane snel en draait terug met haar bureaustoel naar haar bureau. "Yasmini!!" Zegt Ruby blij. Ruby. Ik mag haar niet. Ze is de grootste player van deze verdieping. ze heeft rood achtig haar en groene ogen. Ze heeft een strakke witte blouse aan die altijd te ver open geknoopt is en een groene strakke rok aan. Daaronder nog pumps.

Ik ken haar helaas ook al sinds dat ik hier werk en ik kwam erachter dat ze het met meer mensen heeft gedaan dan een prostituée. Sorry maar het is waar. "Wat." Zeg ik geïrriteerd. "Oh Yasmini, laat mij deze opdrachten van onze geliefde Imane doorgeven aan Jack." Ik lach "doorgeven of andere dingen doen." Ze zet haar vinger voor haar mond "ssshh, niet zo hard. Heb je die knapperd al gezien in de kantoor van John?" Ik kijk haar vies aan en pak de groene map terug. "Iedereen is lelijk hier dus wie noem jij knapperd."

"Dan moet je het zelf maar zien." Zegt ze terwijl ze met haar arm gehaakt aan die van mijne loopt richting de kantoor van John. "Ugh waarom moeten alle kantoren van ons van glas zijn behalve die van john." Ik lach " privé dingen duh" ze haalt haar arm van mij af. "Ugh Yasmini je snapt het nog steeds niet. Wacht maar als jij dadelijk naar binnen gaat ga je het zien, maar als je hem afpakt zul je zien wat er gaat gebeuren." Ik kijk haar vragend aan "ik ga niet naar binnen nu." Zeg ik. "Te laat." Ze klopt op de deur en duwt me naar binnen.

"Ow Yasmine, goedemorgen." Zegt John. Mijn baas. Ik zie iemand zitten op de stoel voor John, hij kijkt om en even staat mijn hart stil. Wow. Even lijkt te tijd in slomotion te gaan. Hij heeft donkere krullen die een beetje voor zijn ogen staan en blauwe ogen?! Wauw. Daarnaast heeft hij nog een spitsere kaaklijn dan een mes en is hij nog eens breed gebouwd. Snel herstel ik mij. "Eh ja ik moest deze onderwerpen van Imane aan u geven zodat u ze aan Jack kan geven."

Ik loop langzaam naar de bureau van John. "Ah ja het is Imane haar laatste dag hier he?" Ik knik. "Ze gaat trouwen in Nederland." Zeg ik blij. "Ja dat weet ik." Zegt John droog. Mijn gezicht veranderd en John pakt zijn bril en kijkt door de map heen. Ik voel mijn gezicht branden. Ik schaam me zo erg. Heel even kijk ik langs mij naar de jongen. Mashallahh...

Stem als je dit leuk vind dankjewel! Laat een reactie achter als ik iets moet veranderen etc. Ik heb al meer dan 10 delen gemaakt, alleen ik wil het nog beter maken enzo blabla. By the way, iedereen hier spreekt Engels behalve de moeder van Yasmine en als ze belt met iemand uit Nederland. Hopelijk is het een beetje duidelijk! <3

Standaardtitel - bedenk er zelf éénWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu