Een irritant geluid zorgt er voor dat ik mijn ogen open doe. Ik kijk op. Het is de deurbel. Wanneer ik de raam uitkijk zie ik dat het nog steeds donker is. Ik loop naar de deur en doe die met moeite open. Soufiane. Ik zie dat hij lacht "Wauw je ziet er wel anders uit dan 2 uur geleden." Ik kijk hem boos aan "wat moet je." Hij kijkt naar het doosje dat hij vast heeft. Het is omgewikkeld in cadeau papier. "Alsjeblieft" zegt hij en loopt weg. Ik kijk toe hoe hij wegloopt "Soufiane!" Maar hij negeert mij. Moest hij niet naar zijn vader? Is het nu al voorbij? Al deze vragen gaan door mijn hoofd terwijl ik de deur dicht doe en terug plof op mijn bed. Ik kijk naar de doos. Zal ik het openen? Er staat op "voor Yasmine". Het is duidelijk voor mij bedoeld. Ik scheur voorzichtig het cadeau papier. Iphone 7plus. Oh my. Maar waarom. Ik doe de doos open. Rosé goud. De plastic is er wel vanaf gehaald. Ik druk op de aan knop en tot mijn verbazing gaat de telefoon gelijk aan.
Soufianes hoofd verschijnt. Het is een oude foto waar hij wat dikker is. Ik proest het uit. Wauw wat een verandering. Ik druk op de homeknop. Geen code. Alles wat op mijn telefoon stond staat er gewoon nog steeds. Maar hoe wist hij mijn iCloud. Een iphone 5 is wel wat kleiner dus ik moet wel even wennen. De achtergrond is Soufianes hoofd met zijn handen in een vorm van een hartje en er staat 'Im sorry'.
Ik check al mijn contacten whatsapps en fotos. Het valt me op dat Soufiane fotos heeft gemaakt van zichzelf. Ik lach. Wauw. Dan word ik gebeld. Soufiane staat er. Hij heeft zijn eigen nummer er blijkbaar op gezet.
"En wat vind je ervan"
Ik lach
Die fotos HAHAHAHA
HAHAHA ik kon niet blijven want ik ben nu weer onderweg naar mijn vader
Hoe was t trouwens?
Eh ja het was wel gezellig hij...
Voordat hij zijn zin kan afmaken hoor ik iemand Soufianes naam roepen en hangt hij op. Vreemd. Maar niet mijn zaken dus ja. Ik staar naar de achtergrond van mijn telefoon. Soufiane is eigenlijk wel mooi. Zijn donkere krullen die soms een beetje voor zijn gezicht staan. Ook hou ik echt van zijn blauwe ogen die erg goed opvallen met zijn getinte huid. Snel herstel ik mij. Wat denk ik allemaal? Astaghrfirullah.
Ik sta op en loop naar mijn tv. Ik zet wat op voor achtergrond geluid en loop naar de keuken. Denkend over wat ik ga koken pak ik alvast een mes en snijbord. Gewoon Marokkaanse tajine dan. Dansend met het muziek snij ik alles en doe ik het in de tajine. Wanneer ik klaar ben laat ik het borrelen. Ik zet de volume uit en pak mijn gebedskleed, hoofddoek en een lange jurk. Ik haal mijn gebeden in en doe een paar schiet gebedjes. Daarna ruim ik alles op en zet ik de volume weer harder. De tajine is klaar en leg het klaar op de tafel. Bismillah.
Als ik klaar ben pak ik een boek en ga ik op het balkon zitten terwijl ik aan het lezen ben op de bank. De wind glijd langs mijn gezicht en ik geniet van de rust. Dan hoor ik mijn naam. Ik kijk naast mij. Miriam zwaait naar mij vanuit haar balkon. "Weer in je eentje op de balkon Yasmini?" Schreeuwt ze. Ik lach "zo van jij bent niet in je eentje?" Schreeuw ik terug. Ze slaat haar armen over elkaar "niet in slaap vallen he?" Schreeuwt ze terwijl ze terug naar binnen loopt.
De wekker gaat en ik sta op. Oeps. Ik ben toch wel in slaap gevallen op het balkon. Ik loop naar binnen en sta voor de spiegel. Ik lach. stel je voor ik zou zo naar werk gaan. Een Sweater die half vies is, een grijze joggingsbroek met een pijp omhoog en mijn haren in een lelijke knot. Ik zet wat muziek op en doe mij normale ochtend routine. Terwijl ik voor de spiegel sta mijn haren te maken hoor ik de bel. Wtf. Is dat Miriam?
Snel doe ik mijn haar in een staart en pak mijn telefoon en mijn tas en loop naar de deur. Het is Soufiane. Hij kijkt mij van top tot teen aan. "Goedemorgen Soufiane" zeg ik wachtend op een uitleg. "Hey yasmini." Ik haat het als mensen mij zo noemen maar oke. Ik hem verbaasd aan "wtf doe jij hier zo vroeg." Dan lacht hij "wil jij vliegen naar werk ofzo? Je auto ligt daar nog." Dan herinner ik het me "ow ja shit Hahah".
