Yaşayan Ölülerin Gölgesinde

Bölüm 2

'Ona ne zaman söyleyeceksin?'

'Henüz, bilmiyorum, bu aralar çok gergin.

Kadının koyu kırmızı dudakları solmuş yaprak gibi bükülünce, ondan en az on yaş genç olan erkek, masanın altından kadının yumuşak kırmızı ojeli ellerini tuttu,

' Seni seviyorum.

...........................................................

Tüfeği omuzunda ormana doğru koşarken geçmişinin hayaletleri de onunla beraber koşuşturuyordu. Endişeli, gergin ve aslında ne yapacağını ve olacağını bilmemenin getirdiği tedirginlikten başı dönüyordu fakat ustanın başı dertte olabilirdi ve asla onu yüzüstü bırakmazdı. Eskimiş botları ayaklarını acıtıyor, sıcak hava koşarken nefesinin daha çabuk tükenmesine neden oluyordu, iki yıllık yiyecek kıtlığı da iyiden iyiye güçten düşmesine neden olmuştu. En basit ihtiyaçlarını bile karşılayamaz olmuştu insanlar ve yokluk kimi zaman yamyamlığa, kimi zaman ise toplu intihara neden oluyordu fakat bilinen tek gerçek, medeni dünya yok olunca her insanın gerçek benliğinin tüm çıplaklığıyla ortaya çıktığıydı, kibar ve şık giyimli insanların barbara dönüşebildiği, cahil veya az okumuşların hayat kurtarabildiği bir çıplaklık. Fakat İshak için durum farklıydı, orta sınıf bir ailenin hayalperest çocuğu, kahramanları gibi hayat kurtarmaya çalışırken kendini bir kaosun içinde bulmuştu, bir de kahramanlar vardı ishak gibi, asla gerektiği kadarını yapamadığını düşünüp vicdan azabını kalbinin derinliklerinde hisseden ve yaşadıkları her saniyenin cehennem azabından farklı olmadığını düşünen, yaşaması gereken daha  iyi insanlar ölürken, yaşadıkları için kendilerinden nefret eden.

Ormanlık yolu yarılamışken, bir kaç kişinin sesini duyduğunu sandığı yola doğru adımlarını yavaşlatıp, tedbiri elden bırakmadan, yavaşça yürümeye ve sesleri duymaya çalıştı. Bir kaç adamın ağır tonda sesleri, ve kahkahaları duyuluyordu, bu kadar gürültüye mutlaka bir kaç ölü de yaklaşırdı, daha tedbirli olmak ve gözünü dört açmak zorundaydı, attığı her adımı, yerde basacağı dalları bile seçmek zorundaydı. On beş metre sonra, artık bozulmuş otoban yolunda duran boyası dökülmüş eski bir siyah kamyonetin yanında duran uzun boylu yapılı beş adam ve yanlarında elleri önden bağlanmış genç bir kadını ve kadının yanında diz çökmüş, ve kadının aksine elleri arkadan bağlanmış ve iyice hırpalanmış, kafasından kanlar akan ustasını görünce, heyecanını ve öfkesini bastırmak için nefesini tuttu.

..............................

'Bütün herkes beni suçladı, sanki aşık olmak suçmuş gibi'  dudağı aldığı darbeden dolayı patlamıştı.

En yakın arkadaşı Ali, dudağına buzla baskı yaparken, düşünceli bir şekilde sordu,
'Gerçekten seni sevdiğini mi  düşündün?

İshak koyu yeşil gözlerini hüzünle yere çevirip, öfkeyle yumruklarını sıktı,
' Bana ilgi gösterdi, kocasından ayrılacağını söyledi,

Ali üzgün bir şekilde,
'Onunla hiç ilgilenmemeliydin.

İshak kafasını iki yana sallayarak,
' Avrupa'da böyle

Ali onu omuzlarından tuttu,
'Avrupa' da değilsin, her ne kadar giyinip onlara benzese de  insanların içi aynı, herkes kendi işine geleni yapar, kadın seni sevdi mi bilmem ama kocasını senin için terk etmedi, etmeyecekti de hatta şimdi eskiden olduğundan daha mutlular senin sayende.

İshak, Ali'ye inanmayan gözlerle baktı, demekki Stefan Zweig romanlarındaki gibi bir kaçamak olarak geçecekti ismi, kendinden yaşça genç bir erkeğin cazibesine kapılmış bir kadın ve onun zavallı aşığı olarak, sonra onu ve kadını tanıyanlar, kocasının onu dövdüğünü görenler dedikoduya başlayıp, kadının masum olduğunu, onun sadece parası için beraber olmak istediği yakışıklı ama ahlaksız bir kadın avcısı olarak anlatacaklardı, kulaktan kulağa yayılacak, bunu duyan kızlar arasında kazanova diye adı çıktığından yaşlanıp tek başıma öleceğim diye düşünürken, gerginlikten gözlerini yumup, dişlerini sıktı. Peki ya ailesi duyunca, babası yüzüne tükürür, annesi içine atar ama yüzüne bakamaz hale gelir, ailenin yüz karası olurdu. Düşünceler girdap gibi aklında dönerken gözleri kararıp dengesini kaybedip yere yığıldı.