5 minuten

0. De verandering

PP ASLI:

Hoe kon hij dit gedaan hebben? Ik had zoveel vertrouwen in hem, ik gaf zoveel om hem...
Ik had hem geholpen met vrijwel alles. Ik ben alles verloren hierdoor.
Ik rende door, ik bleef minuten lang rennen. Waar heen weet ik niet. Ik voelde aan mijn arm. Shit, dat deed pijn zeg...
***
Eenmaal thuis aangekomen rende ik naar boven. Niet dat iemand thuis was, maar toch... ik bond mijn arm af en ging op bed liggen. Ik keek naar de foto's van Souf en mij.
Ah, dit was mijn favoriet. Souf en ik, samen in Walibi vorige zomer.
Ik pakte een aansteker en verbrande de foto.
Ik liet een traan vallen en gooide de asresten van de foto weg. Ik pakte een glas drinken, ging op het balkon staan in enkel een shirt en onderbroek. Het was laat en er zou niemand komen. Ik stak een sigaret op en dacht aan vorige week. Daar begon het allemaal...

PP SOUFIANE:

Ik moest nu snel wegwezen. Als iemand dit te weten zou komen, ben ik dood.
Ik pakte mijn sleutels uit de plas bloed op de grond. Snel liep ik naar mijn auto en startte ik die.
Start nou, verdomme...
De auto startte, ik hoorde sirenes in de verte en toen besloot ik heel hard weg te scheuren.
Er spookten zoveel vragen door mijn hoofd. Zou Asli stil zijn hierover? Zou ik in de problemen komen?
***
Ik opende het portier en stapte uit bij zijn straat. Ik klopte aan, het was te laat om aan te bellen.
Hij deed open en keek me raar aan.
"Gast, je zit onder bloed? Is dat van haar?"
"Ja." Antwoordde ik. "Ze wou niet meewerken en het ging heel snel. Ineens verloor ik de macht en raakte ik haar in haar arm..."
Hij keek me nog raarder aan.
"Ik wist wel dat je hier niet geschikt voor was. Zoek uit waar ze nu is en zorg dat ze stil is."
Ik voelde een hoofdpijn opkomen.
"Ja broer komt goed." zei ik terwijl ik me omdraaide en naar de auto liep
"En oh, Souf?" Ik draaide me om en keek hem aan.
"Doe haar de groetjes van me."
Zal ik doen, Achraf.