A Surreptitious World

Chapter 2- New friend?

Pecky's POV

Monday. Umpisa nanaman ng pagpasok sa isang kulungan. Kulungan kung saan kailangan mong aralin ang sandamakmak na bagay na kahit wala namang kinalaman sa kukunin mong kurso sa college eh kailangan mong pag-aralan.

Papasok na ako ng room namin ng may isang bruha na humarang.

"Good morning, lil slut." Bulong niya sa'kin. Starting the day this way again, huh?

"Good morning, dimwit." Bawi ko sa kanya at inisod siya sa daan.

"Stop hiding in the dark, just show your true colors." Sabi niya habang naka-taas ang kanang kilay.

"Oh, am I hiding? Really? That sentence just came from your mouth without thinking that you might be referring to yourself. You're showing everyone that you're this 'cute and kind muse' that everyone should look up to. But to us that you call 'the weak ones', you're just a coward hiding in the bushes." She just glared at me at pumunta sa upuan niya.

This is how my day starts. I'm being bullied by a dimwitted witch and always ended up being the bully. She's just too weak for a bully. Very no fun.

Long, straight hair, pointy nose, and a white long body. With that description, you might of course think that she lookd perfect. And if you're wondering who that girl is, she is Monica Valdez, the girl known for her pretty looks and good attitude. Sakin niya lang ata pinapakita ang tunay na siya. Kaya nga nakakatawa na ako pa talaga ang sinabihan niya kanina na peke.

Uupo na sana ako sa upuan ko nang mapansin ko na may pulang paint doon. Pinaprank nanaman nila ako.

"Just another prank, very funny. If you guys think that I was stupid enough to fall for your freaking pranks then you're the stupid one. Will you guys stop making fun of me and just back off?" Sigaw ko pero parang wala lang sa kanila. Tinawanan pa nga ako.

"Oow. The monster is showing off early in the morning. Better be careful guys. Baka mamatay kayo ng wala sa oras." Binato ko sa babaeng yon yung tissue na pinangpunas ko sa pulang paint. Sadly, sa buhok niya lang tumama. I aimed for her face.

Having a long wavy hair, a long natural eyelashes and a morena tall tank. She's Alyanna Sanchez. One of Monica's friends. You shouldn't be wondering why they're friends. Actually sila nga nina Monica ang nangunguna sa mga prank na 'to eh.

"Why did you do that, you bitch?" She said as she pulled my hair. Gladly, dumating ang teacher namin para umpisahan ang first period namin. "I will not let you live next time." Bulong niya sakin.

"Hindi ko naman gustong mabuhay." Bulong ko din saka umupo. This is another normal fvcked up day.

***

*Kriiiiiiiiiiiing*

"Okay, class, dismiss." Sabi ni ma'am pagkatunog ng bell. Ang sakit ng ulo ko dahil sa math grabe. Buti last subject na 'yon.

"Itutulog ko nalang to." Uubob na sana ako nang biglang may humigit sa buhok ko. Hindi ko man nakikita kung sino ang may hawak ng buhok ko, obviously siya yung babaeng walang ibang alam kundi mang-prank.

"Alyanna ano ba? Titigilan mo ba ko o titigilan?" Sabi ko pero mas hinigpitan niya lang ang hawak sa buhok ko.

"Ikaw na weirdo ka, ang kapal ng mukha mong ipahiya ako kanina!" Sabi niya at binitawan ang buhok ko. Uubob na sana ulit ako nang bigla niya akong sinampal. Sobra na yun ah.

"Oh, napahiya ka? May hiya pa pala na natira diyan sa katawan mo. Akala ko, dahil sa pagpatol mo sa mga taong akala mo walang laban sa'yo, wala nang hiya na word sa bokabularyo mo. Wag ka mag-alala, pag lumaban yung mga weak sa paningin mo, mas mararamdaman mo ang tunay na hiya." Sabi ko sabay walk out.