BÖLÜM 1

669 9 2
                                    

 

25 Ağustos,Çarşamba   Sevgili defter,merhaba!

 Şu son bir buçuk yıldır neler çektik, neler.Üniversiteye hazırlanmak hepimizi mahvetti.Tabii bu arada ben de sana hiç vakit ayıramadım.

 Bütün gün okulda ders yap,sonra kursa koş.Kurstan doğru eve,hem de akşamın bir vaktinde.Yarım yamalak bir şeyler atıştırıp masa başına geç;ödevleri yap,sınavlara hazırlan.Gece yarılarına kadar çalış,sonra saati kurup birkaç saat uyu ve zil sesiyle inleyerek uyan.Sabahın dördünden yediye kadar yine ders çalış ve o kafayla yeni bir güne başla.                                                                                      İşte sevgili defterim,son yılım böyle geçti.Sınıfta ne tatil yapabildik,ne Leyla Hanım'la bir yere gidebildik.Möö'ledik durduk.                                                                                                                                    Ama sonunda maraton bitti,bugünlere ulaştık.Ve ben de hemen seni kaptığım gibi kiraz ağacımın karşısınına geçip oturdum.Gördüğün gibi seni de kiraz agacımı da unutmuş değilim.İşte son bir buçuk yılım böyle geçti.ama bundan böyle yine beraberiz,önemli olan da bu değil mi?                            Önce sana müthiş haberlerim var.Tabii böyle deyince hemen anladın,değil mi?Eveet sınavı kazandım!Hem de istediğim yeri,yani Bilkent'in dört yıllık Turizm Bölümü'nü.                                                Bu işe ben çok mutlu oldum.Ailem benim kadar mutlu olmadı.Gelelim arkadaşlara.Azra ODTÜ Mimarlık Bölümü'nü kazandı.O da Ankara'ya gideceği için,el altında birlikte ev tutma planları yapıyoruz..Öte yandan ikimizin de ailesi yurtta kalmamızı istiyorlar.Daha güvenli olurmuş.Şu ana kadar ses çıkarmadık ama sonuçları aldığımıza göre kararlıyız.                                                                     Belinay'la Bengü ne yazık ki hayalini kurdukları Boğaziçi Üniversitesi'ni kazanamadılar.Ama hemen Melis'in annesi devreye girdi ve şimdi Belinay eylülde İsviçre'ye estetik okumaya gidecek.Makyaj,cilt bakımı filan gibi şeyler öğrenecekmiş.Bence bu konu Melis'e çok uygun."Dönünce belki bir güzellik salonu açarım," diyor.                                                                                                                                               Bengü ise,Boğaziçi'ni tutturamayınca Leyla Hanım'ın önerdiği gibi resim yeteneğini geliştirmek için özel bir atölyede çalışmaya kara verdi.Bukre,İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni kazandı.Öyle bilinçli ve sitemli çalışıyordu ki,kazanmasaydı şaşardım zaten.                                                                      Ha,az kaldı unutuyordum.Belinay'la Bengü Boğaziçi'ni kazanamadılar ama içimizden biri kazandı.Bil bakalım kim?Kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi.Elif!Gerçi Boğaziçi'nin en dandik bölümüymüş ama Elif Hanım şişinip duruyormuş.Tabii bir de Belinay kazanamadı ya..."Bir yıl böyle idare eder,sonra başka bir bölüme yatay geçiş yaparım," diye böbürleniyormuş.                                        Ve gelelim yüreğimin acısına.Sadece benim mi,hepimizin içi yandı,resmen yandı.Ayça,sınıfın en başarılı öğrencisi,sınavı kazanamadı!Akıllı,iyi kalpli,düşünceli Ayça kazanamamıştı.Haberi duyunca ,odaya yıldırım düşse bu kadar şaşırabilirdik.Sadece biz mi ,tüm sınıf ve tüm öğretmenler şoke oldular.                                                                                                                                                                           Bu kötü haberi duyunca hemen onun evine koştuk.Annesi sessizce bizi içeri almış,başıyla Ayça'nın odasını işaret etmişti.Yüzü bembeyazdı kadıncağızın.Kapısını açıp parmaklarımızın uzuna basarcasına usul usul girdik içeri.Gabribim yatağının üstüne oturmuştu ,gözleri kıpkırmızıydı.Nasıl içim acıdı nasıl analatamam.                                                                                                                                      Bu ne büyük haksızlık,diye düşündüm.Böyle adalet olur mu?Hayat ne kadar acımasız.Ayça gibi bir kız kazanamasın,sonra Elif gibi bir kız kazansın,hem de istediği bir okulu.Biri sınıf birincisi,öteki ise senden benden aldığı notlarla idare eden,aklı beş karış havada,kikirdeğin teki.Olacak şey mi bu...                                                                                                                                                                                    Ayça'nın annesinin kan kanseri olduğunun ve onun buna ne kadar üzüldüğünü biliyoruz.Kız bir yandan annesine üzülüyor,bir yandan da sevgisi denen o hödük onu huzursuz ediyordu.Ve işte sonuç ortada. Kim bilir sınava nasıl bir moral bozukluğu içinde girdi ki,başka zaman sular seller gibi çözebileceği testlerde başarısız oldu.                                                                                                                 Bu kadarla kalsa yine iyi.Alp'de kazanamadı.Ona da çok üzüldük ama bu sonucu üç aşağı beş yukarı bekliyoruk.Ama güzel bir haberi var.Ailede biri,bir enişte mi ne,onun bu çabasını öğrenince Alp'i desteklemeye karar vermiş onu yanına alacakmış.Alp orda hem çalışacak,hem yeniden sınavlara hazırlanmak için kurslara gidecekmiş.Böylelikle kendisini geleceğe hazırlayabilme fırsatını bulmuş olacak.Eh bu da işin iyi yanı.                                                                                                             Ve tabii bir de Sırma'mız var.Sana anlatacaklar ne çokmuş meğer.Kolay mı,bir buçuk yılı devirdik neredeyse.Sırma yurtdışına,ABD'ye gidiyor okumak için.Ne şanslı kız.Bu arada Sırma benim kuzenim.Aslında o burada kalmayı istiyordu ama Murat Enişte yurtdışında işletme okumasına karar verdi.Sırma gerçekten bunu istiyor mu,istemiyor mu belli değil,o nedenle babasının kararına uydu.                                                                                                                                           Sırma mırın kırın edince Murat Enişte,"Eğitim her şeyden önemli," demiş ve konu kapanmış.Murat Enişte çok tatlıdır ama evde kesinlikle onun sözü geçer.                                                                                     Neyse,neyse.Biz dönelim kendi işlerimize.Yarın Azra'nın annesi bize gelecek ve şu ev işlerini hep birlikte konuşacağız.Sonra da eylül ayında kayıtlar ve İngilizce yeterlilik sınavı için annemle Ankara'ya gideceğiz.                                                                                                                                                       İşte sevgili defter,umarım seninle buluşamadığımız zamanın dökümünü yaparken başka bir şeyi unutmamışımdır.

                       UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR VOTE VE YORUMLARINIZI UNUTMAYIN :))                                  

   

Eğer Bir Genç KızsanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin