24 Eylül,Cuma
Dün İngilizce yeterlilik sınavının ikincisine girdim ve şükürler olsun,o da iyi geçti.Hazırlık okumama gerek kalmayacak.Ve bu da ailemi bir yıllık okul masrafından kurtaracak.Ev galiba bir şeye benzeyecek.Yani o kadar ümitsiz vakaydı ki...Neyse,bugünün hoş sürprizi,babaannemin yardımcısı benim odamın duvar kağıdının pek güzel olduğunu ve iyice bir silinirse badanaya gerek kalmayacağını haber vermesiydi.Hepimiz odama doluştuk,bir bölümünü silmişti,gerçekten de ince desenli,zarif bir duvar kağıdıydı ortaya çıkan.Bunun üzerine benim odamın duvar kağıtlı kalmasına karar verildi.Evin halini görünce hem annem,hem de Azra'nın annesi tüm evin badana yapılmasına karar verdiler. Böylece ikinci günün sonunda evin kaba temizliği bitmişti.Üçüncü gün boyaları ve fırçaları alıp dördümüz aramızda işbölümü yaptık ve akşama kadar evin oturma odasını,Azra'nın odasını,mutfak,banyo ve aralığı bir kat boyadık.Her renkle uyum içinde olsun diye kırık beyazı seçmiştik.Ve daha ilk kat olmasına karşın,ev bir büyüdü,bir aydınlandı ki bu kadar olur.O karanlık,kasvetli havası buharlaşıp yok olmuştu sanki. "Ayy ne güzel oldu," deyivermişim.Annem,"Dur bakalım daha," dedi yorgun ama mutlu.Yine babaannemin güzel yemeklerini afiyetle yedik.O sırada babam telefon etti.Neler yaptığımızı merak etmiş,bir fasıl annemle,bir fasıl benimle konuştu.O da İzmir'de kendine ev bakmakla meşgul."Desene,Defne seninle aynı durumdayız." dedi gülümseyerek. Kollarım bir ağrıyor ki...Annem hepimize birer asprin almamızı öğütledi,ağrılara iyi gelirmiş.Aspirinimi alıp yatağıma hopladım.
