074 | narration

281 48 15
                                    

DICKOOK-
perspective

Nanginginig akong kausap si Papa, gusto ko siyang makausap. Ayoko siyang makulong, hindi ako makakapayag na makulong siya. Wala siyang kasalanan. Si paintelpain talaga ang may kasalanan ng lahat ng 'to.

Wala talaga siyang kasalanan.

Lahat na ng informative websites, puro si Papa ang laman. Hindi ba pwedeng si paintelpain na lang ang pagtuunan nila ng pansin? Bakit puro si Papa na lang?!

"Pa...sabihin mo, makakalabas ka pa diyan, d-diba? P-pa..." nauutal na bulong ko, pero ni isang salita, wala akong narinig kay Papa. Naririnig ko lang ay ang ingay ng mga tao. Makalipas ang ilang minuto na hindi siya sumagot, naglabas ako ng mahinang iyak. Isa-isang nagsipatakan ang mga luha galing sa mga mata ko. Gusto ko siyang makita... paki-usap. Siya na lang ang natitirang pag-asa sa buhay ko. I badly want him right now. God, please help me.

"I don't know, anak. nababagay naman 'to sa akin diba? Kasi sinunod ko pa siya. Nagmukha akong tanga na sumunod sa kaniya para lang sa napakalaking halaga ng pera. Anak, hindi ko alam. Kung mamamatay lang ako dahil sa batas na kinasangkutan ko, better let it happen, tutal kasalanan ko naman 'to---"

"Wala kang kasalanan papa! Wala kang kasalanan!" sigaw ko, dahilan upang magulat ang alagang aso ko, sapat din para marinig ng kapitbahay ko ang sigaw ko. Sana nga hindi na lang siya nakulong, kasi inosente din naman siya at ginawa niya lang 'yon para lang mabuhay kami.

I can't live without him. Siya ang nag-aruga sa akin. Siya ang nagpalaki sa akin nang maayos at siya din ang nagturo sa akin kung ano ang tama at mali.

Kung hindi dahil sa paintelpain na yan, maayos pa ang buhay namin.

"But I did, anak. I'm sorry, I have to end this call."

"Papa----"

Call ended, 2:01

Nang tinapos niya ang tawag, doon na ako nagwala, doon na ako nagbasag ng kung ano-ano. Doon na ako umiyak ng umiyak, doon na ako kumuha ng kutsilyo pero, agad kong binitawan at sumalampak na lang sa sahig.


This foolishly regret-filled song
I hope it reaches the sky
My prayer that spent all night in tears
I hope it reaches your heart♬


Hangga't sa narinig ko ang isang linya ng kanta.

Huli ko na lang nalaman na binuksan ng alaga kong aso ang radyo namin. Oo, marunong itong magbukas dahil sa sadyang katalinuhan niya.

♬I miss you so much
Now I finally feel our space
I miss you so much
Tears are falling like this
But why didn’t I know?♬

Tuluyan nang tumulo ang natitirang luha ko dahil sa kantang pinapakinggan ko ngayon. Ang sarap pakinggan...

♬So beautiful beautiful
You’re more beautiful than anyone else
So don’t be sick, don’t cry
If you can hear this song for you
Come back to me♬

Oh I miss you, I miss you
Seeing myself standing alone in the mirror
It’s strange and I’m afraid, I need you
I hate myself for realizing this now
Come back to me♬










Pa...please come back to me.

bittersweet ╱ lee daehwiTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon