Flyare University

Chapter 2: Distress Signal

Erin's POV

Everybody seems so busy with their own businesses right now here in this so-called university. Dinadama ko ang bawat pangyayari para sa araw na ito. Ang mga taong malaya kung kumilos, ang paligid at mga aktibidad nilang ginagawa ngayong araw.

Huminga ako ng malalim upang mas magkaroon ng lakas ng loob upang magawa ang mga importanteng bagay sa araw na ito. It seems like I don't have any other choice but to do it.

Hindi ko alam kung tama ba ang mga desisyong ginagawa ko ngayon. Sasabak ako sa isang giyera ng walang armas at wala sa sarili. Dapat ay masanay na akong tumayo sa sarili kong mga paa. Hindi umaasa sa iba at sarili lamang ang dapat pinagkakatiwalaan.

I'm currently here at the registrar filing-up some forms. I'm now a transferee in this university as a Senior High School taking-up the strand Accountancy, Business and Management or the ABM.

Ngunit paano nga ba ako napunta rito?

Celestine Dela Vega is my best friend. Bali tatlo kaming magkakaibigan maliban sa aming circle of friends. We were in the same exclusive school back in our elementary and junior high school days. She is one of the best and most talented students in our batch. Isa siyang scholar and don't you ever underestimate her abilities and skills. She's also a member of our School Theater and won as the best actress in a play.

Nagkahiwalay lang kami dahil na rin sa pamilya at mga oportunidad sa buhay. Siya dahil sa kanyang pangarap at ako dahil sa pamilya.

Kaya nang nalaman ko na nawawala siya ay hindi na ako nagdalawang-isip pang pumunta rito sa kanilang unibersidad.

Is it really a good idea or action? I definitely don't know. Maybe I should just go with the flow and find the culprit.

Pero sino nga ba ang kumuha sa kanya? Kaaway niya? Naiingit sa kanya? O kaibigan maliban sa akin?

Nanatili muna ako rito sa Flyare University upang libutin muna saglit ang lugar. May kakaiba akong nararamdaman sa eskwelahan na ito. Parang hindi magiging maganda ang paglipat ko rito.

But I already made my vow to find my friend and there's no way out. Ngunit kung sarili ko lamang ang magiging kakampi ko rito tiyak mauunahan ako ng iba.

Kailangan kong mahanap si Dellan.

Siya ang taong handang tumulong sa amin sa iba't-ibang bagay. Kaming tatlo hanggang sa huli. Wala na akong naging balita sa kanya. Tanging kay Celest lang at paminsan-minsan lamang iyon.

Magkaklase kaming tatlo simula elementary hanggang high school at alam kong may namamagitan sa kanilang dalawa. Dumidistanya lang ako para sa kaibigan ko. Pero hindi ako nagsisi dahil nakikita kong masaya silang dalawa.

I was always fascinated to the both of them. To the point na kailangan kong magparaya para sa kasiyahan ng iba. Pero hindi ako nagsisisi dahil alam kong hindi nila ako iiwan. Kaya kailangan ko talaga silang mahanap na dalawa.

Tinignan ko ang paligid, napakasaya nila kung titignan at parang walang problema. Kasalukuyan akong nasa field kung saan may mga naglalaro ngunit sa katitingin ay hindi ko na napansin ang dinadaanan.

"Tignan mo nga yang dinadaan mo, what a waste!" sabi ng isang babaeng parang pamilyar na may kasama pang dalawang alipores.

"S-sorry" I said. Hindi ko naman talaga sinasadyang mabangga siya.

"Kilala mo ba kung sino ako?!" malakas at iritado niyang sinabi.

"Siguro bago lang siya dito, Silver"

"Shut up Louise, I don't need your opinion. Kailangan niyang makilala kung sino ako dahil ako ang Queen Bee" naiinis niyang sinabi na nakakuha naman ng atensyon ng mga tao sa paligid.

I was stunned. Hindi ko alam kung ano ang gagawin.

Bigla niya na lamang hinatak ang buhok ko at walang awang pinagsasabunutan. Napakasakit tulad sa dati kong eskwelahan.

"B-bitawan mo ako" I cried. Walang ibang magawa kundi damhin ang sakit ng pagkakasabunot sa akin.

Pero parang hindi niya ako naririnig at tuloy-tuloy lang siya sa ginagawa. Tinignan ko ulit ang mga taong nanunuod lamang at walang ginagawa. Parang normal lang sa kanila ito.

Hanggang sa may dumating na isang lalaki, nagmamadali at parang galit. I know him. Definitely. From his eyebrows, dark and mysterious eyes up to his nose!

From the very start, he is the world for Celest. And I'm just there supporting my dearest friend but I never regret everything. Even if it'll hurt me in the end because I know it is always the right choice.

His aura expresses it all just like before but more intense right now. And when he speaks, I know it's very very dangerous.

"Touch her again with your hands and you'll regret it"

Our savior from the very beginning especially for Celest. I finally saw him for years. Dark and mysterious. Still. Parang walang nagbago, siya pa rin ito. Ang nag-iisang tao na laging tumutulong sa amin ni Celest simula elementary pa lang.

Saber Dellan Villa

Standing in front of me.