Gezellig op kamp

hoofdstuk 5

recap:

Ondertussen waren Nico en Bart terug in hun slaapkamer, ze overlegden met de andere jongens wat ze nu gingen doen.

‘We moeten vooral kalm blijven,’ Zei Nico. ‘Ja, dat is allemaal wel gemakkelijk gezegd, maar hoelang nog? Ik wil naar huis!’ zei een andere jongen.

‘Dat kan niet, ze houden ons in het oog, heb je gezien hoe die Brian keek toen hij zei: ‘ Ik zie alles.’

Ik wil wedden dat we op dit ogenblik in de gaten worden gehouden door hem, waarschijnlijk hangt heel dit kasteel vol camera’s of zo.’ Zei Bart.

En hij had nog gelijk ook, aan de muur, net boven een schilderij van een of andere oude boerderij, hing een klein, minuscuul cameraatje.

Het was bijna niet te zien, je moest al heel goed kijken,wou je het zien.

‘We moeten hier eerst een paar dagen blijven, doen alsof we het niet meer zien zitten.

We moeten ze laten geloven, dat we denken dat we hier nooit meer uitgeraken, dan geef je ze wat ze willen.’ Zei Nico.

'Ondertussen moeten we uitkijken naar opvallende dingen, en moeten we een manier bedenken om hier weg te geraken.’

‘Maar laten we nu eerst en vooral maar eens gaan slapen, iedereen is moe van de lange tocht. Morgen is een nieuwe dag, dan zien we wel hoe het verder moet.’

‘Slaapwel iedereen.’ Zei hij.

‘Slaapwel.’ Zeiden de andere jongens.

Behalve één jongen, hij was de hele tijd al opvallend aan het nadenken over iets.

‘Ach, dat komt door de gebeurtenissen van vandaag’ dacht Nico.

Maar Nico zou het wel eens fout kunnen hebben, gruwelijk fout...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De volgende morgen werden Nico en de rest gewekt door een vreselijk scherp licht.

Het was Brian die de gordijnen met zo’n snelheid opendeed, dat iedereen verblindt werd door het licht.

‘Opstaan!

Binnen een halfuur ontbijt beneden aan tafel, wie er niet op tijd is, krijgt geen eten meer voor de rest van de dag.

Voor iedereen goed en wel wist wat er aan de hand was, had hij de slaapzaal al verlaten.

20 minuten later was Nico de eerste die de jongensslaapzaal verliet, bij het naar buiten komen zag hij Layla

Hallo, ook wakker gemaakt door Brian?’ zei hij.

‘Haha, ja, die man is echt onuitstaanbaar.’ Zei Layla.

‘Gaat het al wat beter dan gisteren?’ zei Nico lief.

‘Ja hoor,’ zei ze. ‘Het is juist… Ik mis m’n ouders zo hard’

Het meisje barstte weer in tranen uit. Nico legde z’n hand op haar schouder en gaf haar een knuffel.

‘Hey, kom, niet wenen. Ik beloof je dat alles in orde komt, we komen hier uit, tesamen!’

Het meisje knikte en droogde haar tranen.

‘Kom, we gaan eens kijken wat we te eten krijgen, ik sterf van de honger.’ zei Nico.