Artık hastanedeydiler.
Bayan janet herkese o haberi duyurdu. Evet sevgi ölmüştü. Nemde en sevdiği arkadaşının yüzünden... Hastane sessizliğe büründü. Kimse konuşmuyordu. Sadece bayan janetin hıçkırıkları duyuluyordu. O cani kadın ağlıyordu. Onu ilk kez bu halde görüyorlardı. Zaten bu ilk ve son olacağa benziyordu. Buse ise hiç gözükmüyordu. Arkadaşının ölümünden kendini suçluyordu. Bayan jülide de kalp krizi geçirmişti. İşin kötüsü daha kızını bile bulamamıştı. Bütün okulu aramışlardı. Ama kızından hiçbir iz yoktu. Bayan janet birazda bunu düşünüp kendini harap ediyordu. Feriha bayan janetin yanına gelerek ,efendim busenin nerede olduğunu biliyor musunuz? diye sordu. Bayan janet daha cevap vermeden buse buradayim diye haykırdı.
Oda yeniden sessizliğe büründü.
O sırada bayan janet aniden ayağa kalkarak hayır bu olamaz diye bağirdi. Ve morg a doğru yol aldı. Kimse olanlara anlam veremiyordu.
Bayan janet geri döndü. Yüzü bembeyaz olmuştu. Nedenini sordular ama bir cevap alamadılar.
