Zoals iedere dag ha ik surfen, zes uur 's ochtends ren ik al over het strand. Ik peddel over het water naar een golf, ik ga op mijn buik liggen en ga mee op de golf. Als ik sta kijk ik vooruit verwachtend dat ik het strand zie maar dat is niet zo, de golf waar ik op surf slaat over me heen. De klap is zo groot dat ik onder mijn surfboard terecht kom, mijn voet zit vast en ik voel mijn adem versnellen. Ik krijg geen adem en het wordt wazig voor mijn ogen. Alles word zwart en ik voel niks meer.
Ik schiet overeind en proest het water uit, ik kijk rond. Niemand. Shit. Ineens weet ik alles weer, dat ik bijna verdronk en toen niks meer voelde. Maar hoe ben ik hier gekomen? 'HALLO!' roep ik, geen antwoord. Voorzichtig sta ik op en begin te lopen, al snel zie ik het pad naar mijn huis. Als ik er aankom staan mijn ouders voor de deur 'Beau!' roept mijn broer en trekt me in zijn armen 'Ben je Oke?' vraagt hij en ik knik 'we schrokken ons rot toen je om half acht nog niet thuis was' verteld mijn vader 'waar was je?' vraagt mijn moeder 'surfen' zeg ik 'ik ben bijna verdronken maar iemand heeft me gered' vertel ik ' Dank aan degene die dat was' zegt mijn moeder en knuffel me.
'Help help me' gil ik maar er komt alleen water in mond. Ik probeer mijn voet los te krijgen maar het gaat niet, mijn longen vullen zich met water en voordat alles zwart wordt zie ik 2 fel blauwe ogen voor me en dan is alles zwart.
Ik schiet overeind en doe het licht aan, ik kijk rond, mijn knuffel ligt op de grond en ik zweet. Ik raap Poekie op en ga liggen, maar de volgende 3 uur kom ik niet meer in slaap. Het beeld van die blauwe ogen blijft maar in mijn hoofd!
Mijn eerste hoofdstuk. Van Water Waves en ik ben best trots!
JE LEEST
Water Waves
Teen FictionBeau's leven draait om surfen totdat ze op een dag een verschrikkelijk ongeluk krijgt. Ze stapt nooit meer op een surfboard. Tobias is net in New Boarding komen wonen en is een outsider, hij hoort nergens bij en is ook graag alleen totdat hij Beau o...
