Brieven van harry potter

Painfull memories, with a blaze of glory.

Sirius schrijft Peter een brief, na de dood van James en Lily, en nadat hij Harry voor het eerst weer ontmoet heeft. Wees getroost, hij verstuurt de brief niet, maar het helpt hem. Om door te gaan.

Peter.

Het is zo vreemd om deze naam op perkament te zetten. Evenals het vreemd is om je een brief te schrijven. Na al die vervloekte jaren.

Ook al weet ik dat ik deze brief straks verbranden zal.

Waarom ik je toch deze brief stuur?

Geen idee, waarschijnlijk speelt mijn instinct nu gewoon weer de baas over mijn verstand. Net als toen...Weet je nog?

Toen James en Lily weer eens ruzie hadden, deze keer was dat om jou. James had een opmerking gemaakt, die je erg gekwetst had en je was weg gegaan. Lily had het natuurlijk gezien, zoals ze altijd alles zag. 

Ze kwam naar ons toe, ik zat te grinniken met James om jou, nu beken ik dat, toen ook. Het kon me niks schelen.

Lily, was bozer dan ooit en we bleven lachen, iets wat ons duur kwam te staan.

Remus was er niet, logisch...hij lag zoals altijd op de ziekenzaal voor zijn maandelijkse verwondingen. 

Anders denk ik dat hij ook wel gelfipt was...

Ik weet dat je nu op de vlucht bent, voor mij, voor de mensen die de waarheid kennen. Maar ik vlucht voor de leugens.

Maar in stilte denk ik dat je toen besloot alleen bij ons te blijven als we je iets konden geven waarvan je beter zou worden. En dat gebeurde, tot toen...je 

James en Lily en Harry verried aan Voldemort. Iets wat ik nog altijd niet begrijpenkan. 

Waarschijnlijk ben je nu verrast door de lengte van deze brief, want we weten allebei dat ik niet zo'n schrijver ben. 

Maar dit fragment speelt als een bewegende foto door mijn hoofd.

Ik kan het niet vergeten, al die momenten dat we als De Sluipers ronddwaalde in dewereld van onze puberteit.

Het moment dat jij uitvond wat we nodig hadden om de Sluipwegwijzer compleet te maken.

Het moment dat het ons allemaal lukte om ons te transformeren.

Het moment dat we elkaar leerde kennen, in de Zweinsteinexpress.

Het moment dat Secretus ons er bij had gelapt en dat jij Anderling de waarheid vertelde...

De weinige keren dat je samen met ons de held was.

En Remus die het altijd was, maar het nooit wilde zijn.

Het moment dat Lily doodleuk vertelde dat ze van Remus, Harig Konijntje wist. Weet je nog Peter, die mooie, gelukkige momenten?

Maar ook de verdrietige momenten, de dag waarop Lily de Orde vertelde dat ze zouden onderduiken.

De dag waarop james vertelde dat hij wees was geworden en ook geen verdere familie meer had.

De dag waarop Fabian en Gideon dood gingen. Weet je die momenten nog Wormstaart?

Weet je de dag nog dat we onze bijnamen verzonnen? Dat was 's avonds tijdens een kussengevecht de eerste na de kerstvakantie. Waarin James zich ziek had gegeten aan oliebollen om een weddenschap met Lily. Die hem daarna keihard uitlachte, en gek genoeg, verzorgde.

Pas een maand na hun trouwen vertelde Lily dat ze altijd van James gehouden had, maar hem aan het lijntje hield vanwege zijn enorme aanraakbare egoïsme...

Dat noem ik geniaal, zei jij, ik moest lachen.

Remus was verrast dat er toch een Sluiper in die 'brave' Lily schuilde. Precies twee jaar later lagen ze met starende ogen op de grond, en was hun zoontje wees...

Ik verwijt je niks Peter, het enige wat ik vraag is berouw.

Berouw voor wat je Harry, mij, Remus en alle anderen hebt aangedaan.

Dan vergeef ik je het allemaal.

Het ga je goed.

Wormpje.

Een oude vriend.

Sluipvoet.