Verborgen liefde

4

Ibrahim
*aangekomen bij ilias*
"Ewa niffo" hoor ik ilias naar me toe roepen terwijl ik mijn schoenen uit doe en op de bank plof. "Faka, alles goed?" Ik draaide me om en zag ilias zo druk bezig op zijn telefoon dat hij niet eens door had dat ik tegen hem zat te praten. Hij stond nog steeds bij de opening van de deur. "Halloooo" schreeuwde ik terwijl ik hevig met mijn handen stond te zwaaien. Ik kreeg nog geen reactie terug dus ik besloot om een kussen te pakken en die op zijn hoofd te gooien. "Ah homo wat doe je ik ben bezig" zei ilias geirriteerd waardoor ik in de lach schoot. "Eh zebbi waarom reageer je niet met wie praat je" ik keek stiekem een beetje mee over zijn schouder maar zag niet veel. Ilias is ondertussen naast me komen zitten op de bank. "Niks man" ik keek hem vragend aan. Na 5 minuten voor me uit zitten te staren, bestudeerde ik de kamer. Hmmmmmm ik ga zijn telefoon pakken en weg rennen maar welke deur moet ik in? waar ga ik verstoppen? Hahahah ik ben echt leuk zeg. Ik keek naar mn linker kant en zag dat ilias nog steeds gefocust naar zijn telefoon zat te kijken, ik pakte zijn telefoon en trok een sprintje naar buiten. "A KK HOMO KOM TERUG" ik kwam niet meer bij van het lachen, hij zat te dmmen met een meisje genaamd nour, een steek van jaloerie schoot me te binnen. Ik opende het profiel en was opgelucht, het is niet de nour die ik ken, gelukkig. Ik liep terug naar ilias en verwachte natuurlijk een harde pomper, en ik had gelijk. "Wejoow man neef waarom zo hard" zei ik terwijl ik over mijn arm wreef. "Ewa jij moet niet zomaar mijn tellie pakken" zei hij terwijl hij zijn tong uit stak. "Wesh ben je homo ofzo dat je je tong uitsteekt" ik moest lachen en wilde de kamer uitlopen tot ik ilias hoorde zeggen "zine inou waar ga je heen" en hij tuitte zijn lippen. Ik schoot in de lach en kwam niet meer bij, ilias moest ook lachen en we lagen letterlijk dubbel op de grond. We werden uit onze lachkick gehaald door de deurbel die afging. We stonden op en ilias liep richting de deur. "Salam, ik moest van mijn moeder dit afzetten om je te verwelkomen in de nieuwe buurt." Ik stond in de woonkamer en hoorde de stemmen beneden, die stem herkende ik uit duizende! Nour! Ik rende richting de deuropening waar ik ilias zag staan praten met nour. Er drong een onbekend gevoel door mijn lichaam waardoor ik ilias opzij duwde en tegen nour begon te praten. "Wat doe jij hier" vroeg ik met een glimlach op mijn mond. "Ik woon hier" zei ze lachend maar beetje raar. Ondertussen had ilias mij door en vroeg nour of ze naar binnen wilde komen. "Nee shokran ik moet mijn moeder helpen, misschien een andere keer" en zo verdween ze uit onze zicht.

Nour
Eenmaal thuis aangekomen legde ik mijn spullen neer op de gang, gaf mijn moeder een kus op dr voorhoofd en rende naar boven waarna ik plofte op mijn bed. Pff wat was ik kapot zeg. De gebeurtenissen van net dwaalde door mijn hoofd en viel in slaap met ibrahim in mijn gedachtes. 1 uur later werd ik wakker gemaakt door de geschreeuw van mijn broer. Hij was in discussie met mijn vader, ik had geen eens zin om te luisteren naar wat ze zeiden en voor ik het wist hoorde ik de buitendeur dichtklappen. Ik liep naar beneden pakte me tas en net wanneer ik aan mijn huiswerk wilde beginnen riep mijn moeder mij. "Shoe?" ('Wat is er?' In het arabisch) "benti, kun je deze bord met koekjes naar de nieuwe buren brengen en ze verwelkomen in de nieuwe buurt, het zijn volgens mij ook arabieren!" Hoorde ik mijn moeder entheosiast zeggen waardoor ik moest lachen. "Oke mama" ik deed mn adidas slippers aan en trok mn woolrich jas aan en liep de deur uit. Ik belde aan en hoorde stemmen richting de deur komen. Een jongen deed open. Hij leek 18/19 jaar oud en had een getinte huid met goud bruine ogen en licht bruine krullen, hij was lang en had brede schouders. "Salam, ik moest dit van mijn moeder afzetten om jullie te verwelkomen in de nieuwe buurt." Zei ik terwijl ik glimlachend naar het bord keek. Zijn ogen werden groot en het leek alsof hij gelukkig werd van het eten. Even later hoorde ik iemand onze kant op rennen en ik zag dat het ibrahim was. Pff wat een plaatje. Hij duwde mijn nieuwe buurjongen opzij en begon tegen mij te praten, ik hield met moeite mijn lach in. "Wat doe jij hier" vroeg hij alsof we helemaal alleen waren waardoor ik moest lachen. "Ik woon hier" ik glimlache maar keek hem verward aan, zijn dit mijn nieuwe buurjongens? Zijn ze broers? Ze lijken niet op elkaar. Ik schudde mijn hoofd en hoorde de jongen naast ibrahim die ondertussen is opgestaan, vragen: "wil je misschien naar binnen?" Ik wist niet wat ik moest zeggen, ze waren vast alleen thuis, een meisje met 2 jongens alleen? Nee ben je gek! Snel verzon ik iets om er onderuit te komen en liep verlegen richting huis. "Net op het nippertje" zei ik in mezelf.

*19:00 uur*
We zijn ondertussen 2 uurtjes verder en we hebben bezoek gekregen, ach ja wanneer niet? Mijn telefoon ging af en ik keek ernaar, het was mijn moeder.
Mama; nour kun je voor mij naar de winkel gaan om kruiden te halen?
Ik: welke kruiden
Mama: die ik altijd gebruik
Ik: oke ik kom zo bye
Ik deed mijn telefoon in mijn tas en liep naar beneden om onopgemerkt mijn schoenen aan te doen en te vertrekken. Ik liep naar de achtertuin en pakte mijn scooter. Ik deed de sleutel erin en reed weg. Met de scooter naar de albert heijn duurt zo'n 15 minuten, we hebben geen appie in de buurt en mijn ma moet perse alles van de appie hebben. Ik zat al 5 minuten te rijden tot mijn scooter slomer en slomer begon te rijden. "Shit! Vergeten te tanken!" Zei ik per ongeluk iets te hard waardoor ik allemaal ogen voelde branden in mijn rug, jaja mijn zesde zintuig. Ik liep over de straat met mijn scooter naast mij in mn hand, ik had nog even mijn moeder gebeld om te zeggen dat het lang zou duren en ze zei dat het geen probleem was. Pff het is best donker geworden. Ik hoorde voetstappen achter mij waardoor ik sneller begon te lopen. Toen ik hoorde dat die voetstappen nog sneller begonnen te lopen werd ik bang. Ik liep steeds sneller en sneller totdat ik 2 handen om mijn midden heen voelde. Ik draaide me boos om en zag ibrahim staan. "Doe dat nooit meer!" Zei ik met een boze blik. Ik zag zijn glimlach veranderen naar een pruilip waardoor ik in de lach schoot. Ondertussen had ik mezelf losgemaakt van zijn grip en zag de teleurstelling in zijn ogen. "Maareh wat doe jij zo laat nog op straat" hoorde ik hem bezorgd vragen. "Ik moest naar de albert heijn voor mijn moeder, maar mijn tank is leeg" hij stelde voor om mee te lopen wat ik helemaal geen probleem vond. Toen we aankwamen bij de appie had hij mijn scooter voor mij op slot gezet en liep met mij mee. Ik zat gecocentreerd de kijken waar de kruiden lagen die mijn moeder wilde en ibo zat zich ergens achter mij te vervelen, toen ik de kruiden had gevonden draaide ik me om en zag ibrahim gefocusd naar de bananen en manderijnen te kijken waardoor ik moest lachen. 'Was ziet hij er toch schattig uit als hij zo kijkt' nee nour niet zo over hem denken, hij is je klasgenoot! Zei een stemmetje in mijn hoofd waardoor mijn glimlach weg trok. "Kom je nog of ga je daar heel de dag naar zitten staren" hij schrok en plantte een glimlach op zijn mond. "Sorry hoor koningin" zei hij lachend waardoor ik ook moest lachen. We liepen richting de kassa en zagen een groep jongens rond ibo de leeftijd. Ze keken me aan met grote ogen en net wanneer ik er wat van wilde zeggen deed ibrahim zijn arm om mij heen en trok me dicht naar zich toe. Zijn aanraking voelde fijn en ik speelde mee. De jongend draaide zich gelijk om en liepen de andere kant op. Hoe kan dit? Hoe kan ik me zo voelen bij iemand die ik net ken? Pff scott die gevoelens tis niks joh dacht ik bij mezelf en we liepen kletsend naar huis.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wat vinden jullie ervan dat nour haar gevoelens verbergt? Of voelt ze wel echt wat voor ibrahim? En is het gevoel wederzijds, zullen ze meer dingen mee maken?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -