Bir çocuğum ben
En vicdansızına boyun eğmiş,
En güvenilmeze sırtını dayamış,
Çaresiz bir çocuğum.
Bir ailem yok benim;
Arkadaşlarım, öğretmenlerim, kardeşlerim yok.
Herkes benden utanıyor
Çok mu kirliyim, utanç vericiyim ben?
Belki gözyaşlarım temizler yüzümü
Hiç mi umut yok?
Sattığım mendillerle silsem vücudumu kızarlar mı?
Hem de ne biçim...
Belki birileri su verir bana
Güvenebilir miyim tekrardan insanlara?
Artık ne gereği var ki çırpınmanın?
Benim sonum erken ölüm...
On yıla bir ömür sığdırdım,
Sanki on yıl değil kırk yıl yaşadım
Olgunlaşan bir meyve bir süre sonra çürür ya
Ben de olgunlaştım işte!
Toza, dumana, gaza karışan nefesimin,
Zarar gördüğümde akan kanımın,
Defalarca kırılan minik yüreğimin artık durma vakti!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hislerim, Benim Kalemim
PoesíaBu bir şiir kitabıdır. Duyguların şiire yansımasıdır. Bu şiir kitabında birçok duyguyu bulabilirsiniz. Her türlü ruh halini barındırır.