Zaman özlemle savaştığım tek silahım
Bu aralar özlemi denize benzetiyor
Dalıp gidiyorum öyle
Martıların şarkılarını huzur diye adlandırsamda
Yanımda olmayışın ona zıt cümle olarak çıkıyor karşıma
Zor oluyor tam alıştım derken birden aklıma düşmen
O an deniz boğuyor beni
Özlem bir nebze daha artıyor
Yanımda olman gerek diyorum bağırıyor çağırıyorum
Deniz dalgalarla mesaj verirmişcesine
Yükseldikce yükseliyor
Çekiliyorum köşeye
Acıktığımı hissediyor koşuyorum simit almaya
Tam iştahla yemeğe başlıcakken sen geliyorsun aklıma
Simidimi bırakıp sigaramı yakıyorum
Denize baktıkça seni özlüyor
Susan Martıları bırakıp kalbimi dinlemeye başlıyorum
Kalbimin...
İsmini duyması yetiyor feryat etmesi için
Dur yapma demeye kalmadan dahada artırıyor ritmi
Zaten bu aralar dahada asabi geçiremiyorum sözümü
Baktım olmuyor
Başlıyorum geceyi beklemeye
Her kayan yıldıza senin adını verip seni diliyorum her birinden
